εὐκαταφρόνητος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
εὐκαταφρόνητος
εὐκαταφρόνητον
Structure:
εὐκαταφρονητ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- easy to be despised, contemptible, despicable
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- μικρὸν ἔδωκά σε ἐν ἔθνεσιν, εὐκαταφρόνητον ἐν ἀνθρώποισ. (Septuagint, Liber Ieremiae 29:15)
- τοιγάρτοι πολλαὶ μὲν ἱστορίαι σπουδῆσ ἄξιαι γράφονται τοῖσ νῦν, πολλοὶ δὲ λόγοι πολιτικοὶ χαρίεντεσ ἐκφέρονται φιλόσοφοί τε συντάξεισ οὐ μὰ Δία εὐκαταφρόνητοι ἄλλαι τε πολλαὶ καὶ καλαὶ πραγματεῖαι καὶ Ῥωμαίοισ καὶ Ἕλλησιν εὖ μάλα διεσπουδασμέναι προεληλύθασί τε καὶ προελεύσονται κατὰ τὸ εἰκόσ. (Dionysius of Halicarnassus, De antiquis oratoribus, chapter 3 1:1)
- περὶ Δεινάρχου τοῦ ῥήτοροσ οὐδὲν εἰρηκὼσ ἐν τοῖσ περὶ τῶν ἀρχαίων γραφεῖσιν διὰ τὸ μήτε εὑρετὴν ἰδίου γεγονέναι χαρακτῆροσ τὸν ἄνδρα, ὥσπερ τὸν Λυσίαν καὶ τὸν Ἰσοκράτην καὶ τὸν Ἰσαῖον, μήτε τῶν εὑρημένων ἑτέροισ τελειωτήν, ὥσπερ τὸν Δημοσθένη καὶ τὸν Αἰσχίνη καὶ τὸν Ὑπερείδην ἡμεῖσ κρίνομεν, ὁρῶν δὲ καὶ τοῦτον τὸν ἄνδρα παρὰ πολλοῖσ ἠξιωμένον ὀνόματοσ ἐπὶ δεινότητι λόγων καὶ ἀπολελοιπότα δημοσίουσ τε καὶ ἰδίουσ λόγουσ οὔτε ὀλίγουσ οὔτ’ εὐκαταφρονήτουσ, ἡγησάμην δεῖν μὴ παραλιπεῖν αὐτόν, ἀλλὰ καὶ περὶ τοῦ βίου καὶ τοῦ χαρακτῆροσ αὐτοῦ διελθεῖν καὶ διορίσαι τούσ τε γνησίουσ καὶ ψευδεῖσ λόγουσ πάντων ἢ τῶν γε πλείστων ἀναγκαιότερον οἶμαι τοῖσ μὴ ἐκ περιζώματοσ ἀσκοῦσι ῥητορικήν. (Dionysius of Halicarnassus, De Dinarcho, chapter 11)
- καὶ ὁ κίνδυνοσ οὐκ εὐκαταφρόνητοσ εἰ ταῦτα οἱ ἄνθρωποι πιστεύσουσιν αὐτῷ, ἀλλ’ ἀστεφάνωτοι μὲν ἡμῖν οἱ ναοὶ ἔσονται, ἀκνίσωτοι δὲ αἱ ἀγυιαί, ἄσπονδοι δὲ οἱ κρατῆρεσ, ψυχροὶ δὲ οἱ βωμοί, καὶ ὅλωσ ἄθυτα καὶ ἀκαλλιέρητα πάντα ^ καὶ ὁ λιμὸσ πολύσ. (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 2:8)
- δεῖ δή σοι ἀντὶ τῶν τοσούτων πόνων μέγιστα ἡλίκα γενέσθαι τἀγαθά, ἵνα μὴ φύλλινοσ μόνον ὁ στέφανοσ ᾖ, καὶ τόν τε μισθὸν οὐκ εὐκαταφρόνητον ὁρισθῆναι καὶ τοῦτον ἐν καιρῷ τῆσ χρείασ ἀπραγμόνωσ ἀποδίδοσθαι καὶ τὴν ἄλλην τιμὴν ὑπὲρ τοὺσ πολλοὺσ ὑπάρχειν, πόνων δὲ ἐκείνων καὶ πηλοῦ καὶ δρόμων καὶ ἀγρυπνιῶν ἀναπεπαῦσθαι, καὶ τοῦτο δὴ τὸ τῆσ εὐχῆσ, ἀποτείναντα τὼ πόδε καθεύδειν, μόνα ἐκεῖνα πράττοντα ὧν ἕνεκα τὴν ἀρχὴν παρελήφθησ καὶ ὧν ἔμμισθοσ εἶ. (Lucian, De mercede, (no name) 13:2)
- ἢν μὲν γὰρ καὶ ζηλότυπόσ τισ ᾖ καὶ παῖδεσ εὔμορφοι ὦσιν ἢ νέα γυνὴ καὶ σὺ μὴ παντελῶσ πόρρω Ἀφροδίτησ καὶ Χαρίτων ᾖσ, οὐκ ἐν εἰρήνῃ τὸ πρᾶγμα οὐδὲ ὁ κίνδυνοσ εὐκαταφρόνητοσ. (Lucian, De mercede, (no name) 29:1)
- καὶ γὰρ τὰ πολέμια δεινὸσ ὁ ἀνὴρ καὶ ἐν λόγοισ οὐκ εὐκαταφρόνητοσ, ἥ τε λέξισ ἐν ἀμφοῖν πολὺ τὸ φορτικὸν καὶ στρατιωτικὸν ἔχει καὶ οὐχ οὕτωσ ἐμφαίνει ῥητορικὴν ἀγχίνοιαν ὡσ στρατιωτικὴν αὐθάδειαν καὶ ἀλαζονείαν. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 12 4:3)
- οὕτωσ ἄρα εὐκαταφρόνητοσ ὑμῖν ἡ Πενία δοκῶ καὶ, εὐαδίκητοσ, ὥσθ’ ὃ μόνον κτῆμα εἶχον ἀφαιρεῖσθαί με, ἀκριβῶσ πρὸσ ἀρετὴν ἐξειργασμένον, ἵνα αὖθισ ὁ Πλοῦτοσ παραλαβὼν αὐτὸν Ὕβρει καὶ Τύφῳ ἐγχειρίσασ ὅμοιον τῷ πάλαι μαλθακὸν καὶ ἀγεννῆ καὶ ἀνόητον ἀποφήνασ ἀποδῷ πάλιν ἐμοὶ ῥάκοσ ἤδη γεγενημένον; (Lucian, Timon, (no name) 32:4)
- ὥστε πρῶτοσ μὲν κεκρίσθω Ἀλέξανδροσ, μετ̓ αὐτὸν δὲ σύ, εἶτα, εἰ δοκεῖ, τρίτοσ Ἀννίβασ οὐδὲ οὗτοσ εὐκαταφρόνητοσ ὤν. (Lucian, Dialogi mortuorum, 17:3)