- ἐπεὶ δὲ εἰσ ἄνδρασ τελεῖν ἤρξαντο καὶ κατεῖδον τὴν αἰδῶ, ὅση παρὰ τῶν πολλῶν ἐστιν τοῖσ ἑταίροισ τοῖσ ἐμοῖσ, καὶ ὡσ ἀνέχονται οἱ ἄνθρωποι τὴν παρρησίαν αὐτῶν καὶ χαίρουσιν θεραπευόμενοι καὶ συμβουλεύουσι πείθονται καὶ ἐπιτιμώντων ὑποπτήσσουσι, ταῦτα πάντα τυραννίδα οὐ μικρὰν ἡγοῦντο εἶναι. (Lucian, Fugitivi, (no name) 12:6)
(루키아노스, Fugitivi, (no name) 12:6)
- οὗτοσ ὁ ἀνὴρ οὐχ αὑτῷ μόνον οὐδὲ τοῖσ ἑταίροισ, ἀλλὰ τοῖσ μηδὲν προσήκουσιν οἰέται δεῖν ὑπ’ ἀβελτερίασ συμφορὰν γενέσθαι τὴν αὑτοῦ φιλοτιμίαν. (Plutarch, Bruta animalia ratione uti, chapter, section 1 5:2)
(플루타르코스, Bruta animalia ratione uti, chapter, section 1 5:2)
- "αὐτόσ, ὦ Ἀθήναιε, μετειληφὼσ τῆσ καλῆσ ἐκείνησ συνουσίασ τῶν νῦν ἐπικληθέντων δειπνοσοφιστῶν, ἥτισ ἀνὰ τὴν πόλιν πολυθρύλητοσ ἐγένετο, ἢ παρ’ ἄλλου μαθὼν τοῖσ ἑταίροισ. (Athenaeus, The Deipnosophists, book 1, chapter 3 1:1)
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 3 1:1)
- ἄκουε δή, ὦ θαυμάσιε, καὶ σκόπει καθ’ ὅσον ἡμεῖσ οἱ βάρβαροι εὐγνωμονέστερον ὑμῶν περὶ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν κρίνομεν, εἴ γε ἐν Ἄργει μὲν καὶ Μυκήναισ οὐδὲ τάφον ἔνδοξον ἔστιν ἰδεῖν Ὀρέστου ἢ Πυλάδου, παρ’ ἡμῖν δὲ καὶ νεὼσ ἀποδέδεικται αὐτοῖσ ἅμα ἀμφοτέροισ, ὥσπερ εἰκὸσ ἦν, ἑταίροισ γε οὖσι, καὶ θυσίαι προσάγονται καὶ ἡ ἄλλη τιμὴ ἅπασα, κωλύει τε οὐδὲν ὅτι ξένοι ἦσαν ἀλλὰ μὴ Σκύθαι ἀγαθοὺσ κεκρίσθαι καὶ ὑπὸ Σκυθῶν τῶν ἀρίστων θεραπεύεσθαι οὐ γὰρ ἐξετάζομεν ὅθεν οἱ καλοὶ καὶ ἀγαθοὶ εἰσιν, οὐδὲ φθονοῦμεν εἰ μὴ φίλοι ὄντεσ ἀγαθὰ εἰργάσαντο, ἐπαινοῦντεσ δὲ ἃ ἔπραξαν, οἰκείουσ αὐτοὺσ ἀπὸ τῶν ἔργων ποιούμεθα. (Lucian, Toxaris vel amicitia, (no name) 5:1)
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 5:1)
- "μὲν ἐν γράμμασι λόγουσ περὶ νόμων καὶ πολιτείασ ἀπέλιπε, πολὺ δὲ κρείττονασ ἐνεποίησε τοῖσ ἑταίροισ ἀφ’ ὧν Σικελία διὰ Δίωνοσ ἠλευθεροῦτο καὶ Θρᾴκη διὰ Πύθωνοσ καὶ Ἡρακλείδου Κότυν ἀνελόντων, Ἀθηναίων δὲ Χαβρίαι στρατηγοὶ καὶ Φωκίωνεσ ἐξ Ἀκαδημείασ ἀνέβαινον. (Plutarch, Adversus Colotem, section 32 1:11)
(플루타르코스, Adversus Colotem, section 32 1:11)