Sense

1. hard to use, nearly useless, intractable, to be in distress

Examples

• ἡ πενία δ’ ἴσωσ δύσχρηστον μὲν ἔχει τι καὶ χαλεπόν, κεχώρισται δ’ αἰσχύνησ, ὡσ ἄν, οἶμαι, τῆσ ἀπορίασ ἐπὶ πολλῶν οὐ τρόπου κακίαν ἀλλὰ τύχησ ἀγνωμοσύνην ἐλεγχούσησ. (Demades, On the Twelve Years, 8:1)
• νόμισμα δόκιμον, τῷ δὲ δύσχρηστον καὶ βλαβερὸν ἐποίησεν. (Plutarch, De exilio, section 2 8:1)
• ἀσηρὸν μὲν ὦν καὶ ἀλεγεινον, καὶ ἀτερπέσ· δύσχρηστον δὲ καὶ βαδίσαι, καὶ ἐσ πλευρὰν κατακέεσθαι, καὶ ὑπτίην, ἢν μὴ τὼ πόδε φλεγμήνῃ ἡ γυνή· ἢν δὲ ἄνω φοιτοίη, ὡσ ὀξύτατα μὲν τὴν ἄνθρωπον ἀπέπνιξε, πιέζει δ’ ἀγχόνῃ τῆσ ἀναπνοῆσ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 307)
• Μεγέθει δὲ σώματοσ, ἐννεάσαι μὲν, ἐλευθέριον καὶ οὐκ ἀηδέσ‧ ἐγγηρᾶσαι δὲ, δύσχρηστον καὶ χεῖρον τῶν ἐλασσόνων. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 54.53)
• οἱ γὰρ πολλοὶ βόσκουσι παῤ ἑαυτοῖσ τῶν ἐπιθυμιῶν στρατόπεδον̓ καὶ ἐσθῆτα μὲν οὐδεὶσ βούλεται μείζω τοῦ σώματοσ ἔχειν, ὡσ δύσχρηστον ὄν· (Dio, Chrysostom, Orationes, 36:2)

Similar forms

• δυσχρηστίαν (18)
• δυσχρηστίας (11)
• δύσχρηστος (8)
• δύσχρηστον (8)
• δυσχρήστως (7)
• δύσχρηστα (6)
• δυσχρήστους (3)
• δυσχρηστεῖν (3)
• δύσχρηστοι (2)
• δυσχρηστία (2)
• δυσχρηστῶν (1)
• δυσχρηστήσῃ (1)
• δυσχρηστοῦσι (1)
• δυσχρηστηθεὶς (1)
• δύσχρηστοί (1)
• δυσχρηστοῦσα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.