Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυσχεραίνω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δυσχεραίνω

Structure: δυσχεραίν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: dusxerh/s

Sense

  1. to be unable to endure, bear with an ill grace, to be annoyed at
  2. to feel annoyance, to be discontented, displeased, vexed, for or because of, at, to be hateful
  3. to scorn
  4. to cause vexation
  5. to make difficulties, to be captious

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσχεραίνω δυσχεραίνεις δυσχεραίνει
Dual δυσχεραίνετον δυσχεραίνετον
Plural δυσχεραίνομεν δυσχεραίνετε δυσχεραίνουσιν*
SubjunctiveSingular δυσχεραίνω δυσχεραίνῃς δυσχεραίνῃ
Dual δυσχεραίνητον δυσχεραίνητον
Plural δυσχεραίνωμεν δυσχεραίνητε δυσχεραίνωσιν*
OptativeSingular δυσχεραίνοιμι δυσχεραίνοις δυσχεραίνοι
Dual δυσχεραίνοιτον δυσχεραινοίτην
Plural δυσχεραίνοιμεν δυσχεραίνοιτε δυσχεραίνοιεν
ImperativeSingular δυσχέραινε δυσχεραινέτω
Dual δυσχεραίνετον δυσχεραινέτων
Plural δυσχεραίνετε δυσχεραινόντων, δυσχεραινέτωσαν
Infinitive δυσχεραίνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσχεραινων δυσχεραινοντος δυσχεραινουσα δυσχεραινουσης δυσχεραινον δυσχεραινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσχεραίνομαι δυσχεραίνει, δυσχεραίνῃ δυσχεραίνεται
Dual δυσχεραίνεσθον δυσχεραίνεσθον
Plural δυσχεραινόμεθα δυσχεραίνεσθε δυσχεραίνονται
SubjunctiveSingular δυσχεραίνωμαι δυσχεραίνῃ δυσχεραίνηται
Dual δυσχεραίνησθον δυσχεραίνησθον
Plural δυσχεραινώμεθα δυσχεραίνησθε δυσχεραίνωνται
OptativeSingular δυσχεραινοίμην δυσχεραίνοιο δυσχεραίνοιτο
Dual δυσχεραίνοισθον δυσχεραινοίσθην
Plural δυσχεραινοίμεθα δυσχεραίνοισθε δυσχεραίνοιντο
ImperativeSingular δυσχεραίνου δυσχεραινέσθω
Dual δυσχεραίνεσθον δυσχεραινέσθων
Plural δυσχεραίνεσθε δυσχεραινέσθων, δυσχεραινέσθωσαν
Infinitive δυσχεραίνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσχεραινομενος δυσχεραινομενου δυσχεραινομενη δυσχεραινομενης δυσχεραινομενον δυσχεραινομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσχέραινον ἐδυσχέραινες ἐδυσχέραινεν*
Dual ἐδυσχεραίνετον ἐδυσχεραινέτην
Plural ἐδυσχεραίνομεν ἐδυσχεραίνετε ἐδυσχέραινον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσχεραινόμην ἐδυσχεραίνου ἐδυσχεραίνετο
Dual ἐδυσχεραίνεσθον ἐδυσχεραινέσθην
Plural ἐδυσχεραινόμεθα ἐδυσχεραίνεσθε ἐδυσχεραίνοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἅπτεσθαι γὰρ αὐτῶν διὰ χρόνου παρῄνει καὶ γεύεσθαι, συνεθίζοντασ αὑτοὺσ ἐν τῷ ὑγιαίνειν καὶ μὴ τρέμοντασ ὥσπερ τὰ παιδάρια μηδὲ μισοῦντασ ἐκείνην τὴν δίαιταν, ἀλλὰ ποιουμένουσ ἀτρέμα χειροήθη ταῖσ ὀρέξεσι καὶ σύντροφον, ὅπωσ ἐν τῷ νοσεῖν μὴ δυσχεραίνωμεν ὡσ φάρμακα τὰ σιτία μηδ’ ἀσχάλλωμεν ἁπλοῦν τι καὶ ἄνοψον καὶ ἄκνισον λαμβάνοντεσ. (Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 3 2:1)
  • ἐπεὶ δ’ ἡ σκέψισ ἐστὶ πότερον ἔστι τισ παρὰ τὰσ αἰσθητὰσ οὐσίασ ἀκίνητοσ καὶ ἀί̈διοσ ἢ οὐκ ἔστι, καὶ εἰ ἔστι τίσ ἐστι, πρῶτον τὰ παρὰ τῶν ἄλλων λεγόμενα θεωρητέον, ὅπωσ εἴτε τι μὴ καλῶσ λέγουσι, μὴ τοῖσ αὐτοῖσ ἔνοχοι ὦμεν, καὶ εἴ τι δόγμα κοινὸν ἡμῖν κἀκείνοισ, τοῦτ’ ἰδίᾳ μὴ καθ’ ἡμῶν δυσχεραίνωμεν· (Aristotle, Metaphysics, Book 13 4:1)

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION