Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυσχεραίνω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δυσχεραίνω

Structure: δυσχεραίν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: dusxerh/s

Sense

  1. to be unable to endure, bear with an ill grace, to be annoyed at
  2. to feel annoyance, to be discontented, displeased, vexed, for or because of, at, to be hateful
  3. to scorn
  4. to cause vexation
  5. to make difficulties, to be captious

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσχεραίνω δυσχεραίνεις δυσχεραίνει
Dual δυσχεραίνετον δυσχεραίνετον
Plural δυσχεραίνομεν δυσχεραίνετε δυσχεραίνουσιν*
SubjunctiveSingular δυσχεραίνω δυσχεραίνῃς δυσχεραίνῃ
Dual δυσχεραίνητον δυσχεραίνητον
Plural δυσχεραίνωμεν δυσχεραίνητε δυσχεραίνωσιν*
OptativeSingular δυσχεραίνοιμι δυσχεραίνοις δυσχεραίνοι
Dual δυσχεραίνοιτον δυσχεραινοίτην
Plural δυσχεραίνοιμεν δυσχεραίνοιτε δυσχεραίνοιεν
ImperativeSingular δυσχέραινε δυσχεραινέτω
Dual δυσχεραίνετον δυσχεραινέτων
Plural δυσχεραίνετε δυσχεραινόντων, δυσχεραινέτωσαν
Infinitive δυσχεραίνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσχεραινων δυσχεραινοντος δυσχεραινουσα δυσχεραινουσης δυσχεραινον δυσχεραινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσχεραίνομαι δυσχεραίνει, δυσχεραίνῃ δυσχεραίνεται
Dual δυσχεραίνεσθον δυσχεραίνεσθον
Plural δυσχεραινόμεθα δυσχεραίνεσθε δυσχεραίνονται
SubjunctiveSingular δυσχεραίνωμαι δυσχεραίνῃ δυσχεραίνηται
Dual δυσχεραίνησθον δυσχεραίνησθον
Plural δυσχεραινώμεθα δυσχεραίνησθε δυσχεραίνωνται
OptativeSingular δυσχεραινοίμην δυσχεραίνοιο δυσχεραίνοιτο
Dual δυσχεραίνοισθον δυσχεραινοίσθην
Plural δυσχεραινοίμεθα δυσχεραίνοισθε δυσχεραίνοιντο
ImperativeSingular δυσχεραίνου δυσχεραινέσθω
Dual δυσχεραίνεσθον δυσχεραινέσθων
Plural δυσχεραίνεσθε δυσχεραινέσθων, δυσχεραινέσθωσαν
Infinitive δυσχεραίνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσχεραινομενος δυσχεραινομενου δυσχεραινομενη δυσχεραινομενης δυσχεραινομενον δυσχεραινομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσχέραινον ἐδυσχέραινες ἐδυσχέραινεν*
Dual ἐδυσχεραίνετον ἐδυσχεραινέτην
Plural ἐδυσχεραίνομεν ἐδυσχεραίνετε ἐδυσχέραινον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσχεραινόμην ἐδυσχεραίνου ἐδυσχεραίνετο
Dual ἐδυσχεραίνεσθον ἐδυσχεραινέσθην
Plural ἐδυσχεραινόμεθα ἐδυσχεραίνεσθε ἐδυσχεραίνοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • πᾶν γὰρ ἡ φύσισ φεύγει τὸ δυσχεραινόμενον. (Plutarch, Consolatio ad uxorem, section 3 2:1)
  • ἐπαινέσειε, σκεπτέον τίνεσ εἰσὶν αὗται, ὅπωσ ἐξευλαβούμενοι τὸ κενὸν καὶ δυσχεραινόμενον, εἴ τι χρήσιμον ἔχει, μὴ παραλίπωμεν. (Plutarch, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 2 6:1)
  • ὡσ οὖν ἔγνω τὸ πρᾶγμα δυσχεραινόμενον ὑπ’ αὐτῶν, οὐδὲν ἐγκαλέσασ οὐδὲ μεμψάμενοσ, ἀλλὰ καταβαίνων, ὥσπερ εἰώθει, μετὰ φίλων εἰσ ἀγοράν Σαλώνιόν τινα τῶν ὑπογεγραμματευκότων αὐτῷ παρόντα καὶ συμπροπέμποντα μεγάλῃ φωνῇ προσαγορεύσασ ἠρώτησεν, εἰ τὸ θυγάτριον συνήρμοκε νυμφίῳ. (Plutarch, Marcus Cato, chapter 24 2:3)
  • ἀλλ’ ἐκεῖ μὲν ὕβρισ ἦν καὶ τρυφὴ σὺν αὐθαδείᾳ τὸ μάλιστα δυσχεραινόμενον· (Plutarch, , chapter 19 4:1)

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION