Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δύναμαι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δύναμαι δυνήσομαι ἐδυνησάμην δεδύνημαι

Structure: δύνα (Stem) + μαι (Ending)

Etym.: decl. in pres. and imperf. like i(/stamai

Sense

  1. (with infinitive) to be able, capable, strong enough to do
  2. (of moral possibility) to be able, to dare, to bear to do
  3. (with ὡς ‎(hōs) and a superlative) as much as one can

Conjugation

Present tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δύναμαι δύνασαι δύναται
Dual δύνασθον δύνασθον
Plural δυνάμεθα δύνασθε δύνανται
SubjunctiveSingular δυνῶμαι δυνῇ δυνῆται
Dual δυνῆσθον δυνῆσθον
Plural δυνώμεθα δυνῆσθε δυνῶνται
OptativeSingular δυναίμην δυναῖο δυναῖτο
Dual δυναῖσθον δυναίσθην
Plural δυναίμεθα δυναῖσθε δυναῖντο
ImperativeSingular δύνασο δυνάσθω
Dual δύνασθον δυνάσθων
Plural δύνασθε δυνάσθων
Infinitive δύνασθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυναμενος δυναμενου δυναμενη δυναμενης δυναμενον δυναμενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυνήσομαι δυνήσει, δυνήσῃ δυνήσεται
Dual δυνήσεσθον δυνήσεσθον
Plural δυνησόμεθα δυνήσεσθε δυνήσονται
OptativeSingular δυνησοίμην δυνήσοιο δυνήσοιτο
Dual δυνήσοισθον δυνησοίσθην
Plural δυνησοίμεθα δυνήσοισθε δυνήσοιντο
Infinitive δυνήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυνησομενος δυνησομενου δυνησομενη δυνησομενης δυνησομενον δυνησομενου

Imperfect tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυνάμην ἐδυνῶ, ἐδύνασο ἐδύνατο
Dual ἐδύνασθον ἐδυνάσθην
Plural ἐδυνάμεθα ἐδύνασθε ἐδύναντο

Aorist tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυνησάμην ἐδυνήσω ἐδυνήσατο
Dual ἐδυνήσασθον ἐδυνησάσθην
Plural ἐδυνησάμεθα ἐδυνήσασθε ἐδυνήσαντο
SubjunctiveSingular δυνήσωμαι δυνήσῃ δυνήσηται
Dual δυνήσησθον δυνήσησθον
Plural δυνησώμεθα δυνήσησθε δυνήσωνται
OptativeSingular δυνησίμην δυνήσιο δυνήσιτο
Dual δυνήσισθον δυνησίσθην
Plural δυνησίμεθα δυνήσισθε δυνήσιντο
ImperativeSingular δύνησαι δυνησάσθω
Dual δυνήσασθον δυνησάσθων
Plural δυνήσασθε δυνησάσθων
Infinitive δυνήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυνησαμενος δυνησαμενου δυνησαμενη δυνησαμενης δυνησαμενον δυνησαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ εἶπεν Ἰησοῦσ πρὸσ τὸν λαόν. οὐ μὴ δύνησθε λατρεύειν Κυρίῳ, ὅτι ὁ Θεὸσ ἅγιόσ ἐστι, καὶ ζηλώσασ οὗτοσ οὐκ ἀνήσει τὰ ἁμαρτήματα ὑμῶν καὶ τὰ ἀνομήματα ὑμῶν. (Septuagint, Liber Iosue 24:19)
  • καὶ ἐὰν μὴ δύνησθε ἀπαγγεῖλαί μοι, δώσετε ὑμεῖσ ἐμοὶ τριάκοντα ὀθόνια καὶ τριάκοντα ἀλλασσομένασ στολὰσ ἱματίων. καὶ εἶπαν αὐτῷ. προβάλλου τὸ πρόβλημά σου, καὶ ἀκουσόμεθα αὐτό. (Septuagint, Liber Iudicum 14:13)
  • δοξάζοντεσ Κύριον ὑψώσατε, καθόσον ἂν δύνησθε, ὑπερέξει γὰρ καὶ ἔτι. καὶ ὑψοῦντεσ αὐτὸν πληθύνατε ἐν ἰσχύϊ. μὴ κοπιᾶτε, οὐ γὰρ μὴ ἐφίκησθε. (Septuagint, Liber Sirach 43:30)
  • εἰ δὲ νομίσαντεσ ἀδικεῖν αἰτήσονται, δῆλον ὅτι τοῖσ ἀδικοῦσιν εὐνούστεροί εἰσιν ἢ ὑμῖν τοῖσ ἀδικουμένοισ, ὥστ’ οὐ χάριτοσ ἄξιοι τυχεῖν ἀλλὰ τιμωρίασ, ὁπόταν ὑμεῖσ δύνησθε. (Lysias, Speeches, 14:3)
  • ὡσ δὲ προϋπαρχόντων καὶ διὰ τὴν ἐμὴν εὐλάβειαν μᾶλλον ἤδη τοῖσ πράγμασιν ἐπιτιθεμένων καὶ καθ’ ὅσον ἂν δύνησθε κακοποιούντων ὑμῶν, ἀμυνοῦμαι μετὰ τοῦ δικαίου, καὶ μάρτυρασ τοὺσ θεοὺσ ποιησάμενοσ διαλήψομαι περὶ τῶν καθ’ ὑμᾶσ. (Demosthenes, Speeches 11-20, 33:2)

Synonyms

  1. to be able

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION