Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δύναμαι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δύναμαι δυνήσομαι ἐδυνησάμην δεδύνημαι

Structure: δύνα (Stem) + μαι (Ending)

Etym.: decl. in pres. and imperf. like i(/stamai

Sense

  1. (with infinitive) to be able, capable, strong enough to do
  2. (of moral possibility) to be able, to dare, to bear to do
  3. (with ὡς ‎(hōs) and a superlative) as much as one can

Conjugation

Present tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δύναμαι δύνασαι δύναται
Dual δύνασθον δύνασθον
Plural δυνάμεθα δύνασθε δύνανται
SubjunctiveSingular δυνῶμαι δυνῇ δυνῆται
Dual δυνῆσθον δυνῆσθον
Plural δυνώμεθα δυνῆσθε δυνῶνται
OptativeSingular δυναίμην δυναῖο δυναῖτο
Dual δυναῖσθον δυναίσθην
Plural δυναίμεθα δυναῖσθε δυναῖντο
ImperativeSingular δύνασο δυνάσθω
Dual δύνασθον δυνάσθων
Plural δύνασθε δυνάσθων
Infinitive δύνασθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυναμενος δυναμενου δυναμενη δυναμενης δυναμενον δυναμενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυνήσομαι δυνήσει, δυνήσῃ δυνήσεται
Dual δυνήσεσθον δυνήσεσθον
Plural δυνησόμεθα δυνήσεσθε δυνήσονται
OptativeSingular δυνησοίμην δυνήσοιο δυνήσοιτο
Dual δυνήσοισθον δυνησοίσθην
Plural δυνησοίμεθα δυνήσοισθε δυνήσοιντο
Infinitive δυνήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυνησομενος δυνησομενου δυνησομενη δυνησομενης δυνησομενον δυνησομενου

Imperfect tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυνάμην ἐδυνῶ, ἐδύνασο ἐδύνατο
Dual ἐδύνασθον ἐδυνάσθην
Plural ἐδυνάμεθα ἐδύνασθε ἐδύναντο

Aorist tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυνησάμην ἐδυνήσω ἐδυνήσατο
Dual ἐδυνήσασθον ἐδυνησάσθην
Plural ἐδυνησάμεθα ἐδυνήσασθε ἐδυνήσαντο
SubjunctiveSingular δυνήσωμαι δυνήσῃ δυνήσηται
Dual δυνήσησθον δυνήσησθον
Plural δυνησώμεθα δυνήσησθε δυνήσωνται
OptativeSingular δυνησίμην δυνήσιο δυνήσιτο
Dual δυνήσισθον δυνησίσθην
Plural δυνησίμεθα δυνήσισθε δυνήσιντο
ImperativeSingular δύνησαι δυνησάσθω
Dual δυνήσασθον δυνησάσθων
Plural δυνήσασθε δυνησάσθων
Infinitive δυνήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυνησαμενος δυνησαμενου δυνησαμενη δυνησαμενης δυνησαμενον δυνησαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἄλλωσ τε οὐδ̓ ἂν οἰκεῖν δύναισθε τὰσ πόλεισ μὴ οὐχὶ καὶ πενήτων συμπολιτευομένων, καὶ μυρία πρὸσ τὴν εὐδαιμονίαν ὑμῖν συντελούντων, οὐδ̓ ἂν ἔχοιτε τοὺσ θαυμάζοντασ ὑμῶν τὸν πλοῦτον, ἢν μόνοι καὶ ἰδίᾳ καὶ ὑπὸ σκότῳ πλουτῆτε. (Lucian, Saturnalia, letter 3 3:2)
  • ἐπεὶ ὑμεῖσ γε, εἰ μὴ ἐγὼ προφυλάττοιμι ὑμᾶσ, οὐδ’ ἂν νέμεσθαι δύναισθε, φοβούμεναι μὴ ἀπόλησθε. (Xenophon, Memorabilia, , chapter 7 16:4)
  • ἀλλ’ ὑμεῖσ οὐκ ἂν δύναισθε τῇ αὐτῇ ψήφῳ τόν τε ἀπολογούμενον καὶ τὸν κατηγοροῦντα κολάσαι. (Lysias, Speeches, 53:3)
  • ἐπειδὴ τοίνυν πάντα ποιοῦντεσ δίκην παρ’ αὐτῶν <τὴν ἀξίαν> οὐκ ἂν δύναισθε λαβεῖν, πῶσ οὐκ αἰσχρὸν ὑμῖν καὶ ἡντινοῦν ἀπολιπεῖν, ἥντινά τισ βούλοιτο παρὰ τούτων λαμβάνειν; (Lysias, Speeches, 99:1)
  • δύναισθε δ’ ἂν καὶ αὐτοὶ τοῦτο μαρτυρεῖν, ὅτι, ἐξ οὗ τήνδε τὴν πόλιν ἔκτισαν ἡμῶν οἱ πρόγονοι, τοῦτο τὸ γέρασ ἔχουσα ἡ βουλὴ διατετέλεκε, καὶ οὐθὲν πώποτε ὁ δῆμοσ, ὅ τι μὴ προβουλεύσειεν ἡ βουλή, οὔτ’ ἐπέκρινεν οὔτ’ ἐπεψήφισεν, οὐχ ὅτι νῦν, ἀλλ’ οὐδ’ ἐπὶ τῶν βασιλέων , ἀλλ’ ὅσα τῷ συνεδρίῳ δόξειε, ταῦθ’ οἱ βασιλεῖσ εἰσ τὸν δῆμον ἐκφέροντεσ ἐπεκύρουν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 38 4:5)

Synonyms

  1. to be able

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION