Sense

1. to rub between, rub hard, rub away, consume, waste, to perish utterly
2. to waste time, pass it away, to pass all one's time, to go on talking, to employ oneself on or in
3. to lose time, delay, to lose time
4. to put off by delay, to thwart, hinder, put, off

Examples

• Μακρὸν ἂν εἰή διηγήσασθαι, ὅπωσ μὲν ἥσθη ὁ Σόλων τῷ δώρῳ, οἱᾶ δὲ εἶπεν, ὡσ δὲ τὸ λοιπὸν συνῆσαν, ὁ μὲν παιδεύων καὶ διδάσκων τὰ κάλλιστα, ὁ Σόλων, καὶ φίλον ἅπασι ποιῶν τὸν Ἀνάχαρσιν καὶ προσάγων τοῖσ Ελλήνων καλοῖσ καὶ πάντα τρόπον ἐπιμελούμενοσ, ὅπωσ ἥδιστα διατρίψῃ ἐν τῇ Ἑλλάδι, ὁ δὲ τεθηπὼσ τὴν σοφίαν αὐτοῦ καὶ μηδὲ τὸν ἕτερον πόδα ἑκὼν εἶναι ἀπολειπόμενοσ. (Lucian, Scytha 16:1)
• ἢν δέ ποτ’ εἰσ ἀγρὸν οὗτοσ ἀπελθὼν εἰρηναῖοσ διατρίψῃ, καὶ χῖδρα φαγὼν ἀναθαρρήσῃ καὶ στεμφύλῳ ἐσ λόγον ἔλθῃ, γνώσεται οἱών ἀγαθῶν αὐτὸν τῇ μισθοφορᾷ παρεκόπτου· (Aristotle, Agon, Epirrheme 1:8)

Similar forms

• διατρίβειν (122)
• διατριβὴν (106)
• διατριβῆς (89)
• διατρίβων (86)
• διατριβὰς (78)
• διατριβήν (37)
• διατρίψας (35)
• διατριβαῖς (34)
• διατριβὴ (30)
• διατρίβοντα (29)
• διατριβῇ (28)
• διατριβάς (26)
• διατριβαὶ (18)
• διατριβῶν (18)
• διατριβή (17)
• διατρῖψαι (12)
• διατρίβει (12)
• διατρίβουσι (12)
• διατρίβω (10)
• διατρίβεις (9)
• διατρίψαντα (9)
• διατρίβοντι (8)
• διατρίβομεν (7)
• διατριβαί (6)
• διατρίβουσα (4)
• διατρίβετε (4)
• διατρῖψαί (4)
• διατρίψασα (3)
• διάτριβε (3)
• διατρίψει (3)
• διατρίψομεν (3)
• διατρίβοι (2)
• διατρίψῃ (2)
• διάτριχα (2)
• διατρίψω (2)
• διατρῖβον (2)
• διατρίψεις (2)
• διάτριβ (1)
• διατριβῆναι (1)
• διατρίβωμέν (1)
• διατρίψειν (1)
• διατρίβωσιν (1)
• διατρίψωμεν (1)
• διατρίβῃσιν (1)
• διατρίψαντ (1)
• διατρίβοιμι (1)
• διατρίψειε (1)
• διατριβικόν (1)
• διατρίβουσ1 (1)
• διατρίβωσι (1)
• διατρίβωμεν (1)
• διατρίβοιεν (1)
• διατριπτέον (1)
• διατριβικοὶ (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.