Sense

1. to rub on the surface, to crush, to be galled
2. to afflict, distress, destroy, ruin, to murder, to be utterly destroyed or undone, be hung!

Examples

• τὸ δ ἐστὶ καὶ ῥηθῆναι κατ ἀξίαν ἀδύνατον τοσαῦτα πονοῦσιν καὶ κάμνουσιν ἐν ταῖς συνουσίαις, ὥστε πλείονος ἐνταῦθα καὶ ἐπὶ τοῦτο μάλιστα τῆς ὑγιείας δεῖσθαι, μυρίων ὄντων ὁσημέραι τῶν ἐπιτριβόντων τὸ σῶμα καὶ πρὸς ἐσχάτην ἀπόγνωσιν καταπονούντων. (Lucian, De mercede, (no name) 6:5)
• τοὺς ἄνδρας ἐπιτρίβουσιν ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ: (Aristophanes, Ecclesiazusae, Prologue 6:17)
• χἂ δυσκολαίνει πρὸς ἐμὲ καὶ βρενθύεται, ταῦτ αὐτὰ δή σθ ἃ κἄμ ἐπιτρίβει τῷ πόθῳ. (Aristophanes, Lysistrata, Lyric-Scene 1:24)
• εἰ δέ τις αὐτῶν βωμολοχεύσαιτ ἢ κάμψειέν τινα καμπήν, οἱάς οἱ νῦν τὰς κατὰ Φρῦνιν ταύτας τὰς δυσκολοκάμπτους, ἐπετρίβετο τυπτόμενος πολλὰς ὡς τὰς Μούσας ἀφανίζων. (Aristophanes, Clouds, Agon, epirrheme5)
• οἱο῀ν ἐν συμποσίῳ φίλου κιθαρῳδὸς ᾄδει κακῶς ἢ πολλοῦ κωμῳδὸς ἐωνημένος ἐπιτρίβει Μένανδρον, οἱ δὲ πολλοὶ κροτοῦσι καὶ θαυμάζουσιν: (Plutarch, De vitioso pudore, section 62)

Similar forms

• ἐπίτριτα (10)
• ἐπίτριτον (9)
• ἐπίτριτος (8)
• ἐπιτρῖψαι (7)
• ἐπιτρίβει (5)
• ἐπιτρίψας (5)
• ἐπιτρίτων (4)
• ἐπιτρίτου (4)
• ἐπιτρίψει (4)
• ἐπιτρίψειεν (4)
• ἐπιτρίψειε (3)
• ἐπιτρίτῳ (3)
• ἐπίτριπτον (2)
• ἐπιτρίβουσι (2)
• ἐπιτρίτους (2)
• ἐπιτρίψω (2)
• ἐπιτρίψαι (2)
• ἐπιτριβῆναι (2)
• ἐπιτρίψῃ (2)
• ἐπιτρίψωμεν (2)
• ἐπιτριβεῖεν (1)
• ἐπιτρίψεις (1)
• ἐπιτριβείης (1)
• ἐπιτρίψῃς (1)
• ἐπίτριπτοι (1)
• ἐπιτρίψειν (1)
• ἐπιτρίψουσι (1)
• ἐπιτριβείην (1)
• ἐπιτρῖψαί (1)
• ἐπιτρίβων (1)
• ἐπιτριβέντ (1)
• ἐπιτρίψομεν? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.