Sense

1. to rub between, rub hard, rub away, consume, waste, to perish utterly
2. to waste time, pass it away, to pass all one's time, to go on talking, to employ oneself on or in
3. to lose time, delay, to lose time
4. to put off by delay, to thwart, hinder, put, off

Examples

• Ἑλικῶνα μὲν γάρ, ἵνα διατρίβειν αἱ θεαὶ λέγονται, οὐδὲ ἀκήκοασ οἶμαί ποτε, οὐδὲ τὰσ αὐτὰσ ^ διατριβὰσ ἡμῖν ἐν παισὶν ἐποιοῦ· (Lucian, Adversus indoctum et libros multos ementem, (no name) 3:4)
• ἐπαναμένειν, ἔπειτα διατρίβειν ἔτι. (Aristophanes, Ecclesiazusae, Episode 2:14)
• ὥστε χρὴ μὴ διατρίβειν μηδὲ κατέχειν αὐτούσ. (Lucian, Vitarum auctio, (no name) 1:7)
• φησὶ γὰρ ἁνὴρ οὐχ ὑπ’ ἀνοίασ τοῦτο πεπονθὼσ διατρίβειν, ἀλλὰ νομίζων κωμῳδοδιδασκαλίαν εἶναι χαλεπώτατον ἔργον ἁπάντων· (Aristotle, Parabasis, parabasis4)
• ἀλλ’ οὐχ οἱο͂́ν τ’ αὐτοῖσι πρὸσ τὸν ἀέρα ἔξω διατρίβειν πολὺν ἄγαν ἐστὶν χρόνον. (Aristophanes, Clouds, Prologue 6:21)

Similar forms

• διατρίβειν (122)
• διατριβὴν (106)
• διατριβῆς (89)
• διατρίβων (86)
• διατριβὰς (78)
• διατριβήν (37)
• διατρίψας (35)
• διατριβαῖς (34)
• διατριβὴ (30)
• διατρίβοντα (29)
• διατριβῇ (28)
• διατριβάς (26)
• διατριβαὶ (18)
• διατριβῶν (18)
• διατριβή (17)
• διατρίβει (12)
• διατρίβουσι (12)
• διατρῖψαι (12)
• διατρίβω (10)
• διατρίβεις (9)
• διατρίψαντα (9)
• διατρίβοντι (8)
• διατρίβομεν (7)
• διατριβαί (6)
• διατρίβουσα (4)
• διατρίβετε (4)
• διατρῖψαί (4)
• διατρίψασα (3)
• διάτριβε (3)
• διατρίψει (3)
• διατρίψομεν (3)
• διατρίβοι (2)
• διατρίψῃ (2)
• διάτριχα (2)
• διατρίψω (2)
• διατρῖβον (2)
• διατρίψεις (2)
• διατρίβωσιν (1)
• διατρίψωμεν (1)
• διατρίβῃσιν (1)
• διατρίψαντ (1)
• διατρίβοιμι (1)
• διατρίψειε (1)
• διατριβικόν (1)
• διατρίβουσ1 (1)
• διατρίβωσι (1)
• διατρίβωμεν (1)
• διατρίβοιεν (1)
• διατριπτέον (1)
• διατριβικοὶ (1)
• διάτριβ (1)
• διατριβῆναι (1)
• διατρίβωμέν (1)
• διατρίψειν (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.