뜻

1. 포로, 죄수, 사로잡힌 사람

1. a prisoner, captive
2. in chains, fettered

예문

• καὶ λαβὼν ὁ κύριος Ἰωσὴφ ἐνέβαλεν αὐτὸν εἰς τὸ ὀχύρωμα, εἰς τὸν τόπον, ἐν ᾦ οἱ δεσμῶται τοῦ βασιλέως κατέχονται ἐκεῖ ἐν τῷ ὀχυρώματι. (Septuagint, Liber Genesis 39:20)

  (70인역 성경, 창세기 39:20)

• καὶ μὴν εἰ αὐτίκα δὴ μάλα κραυγὴν ἀκούσαιτε πρὸς τῷ δικαστηρίῳ, εἶτ εἴποι τις ὡς ἀνέῳκται τὸ δεσμωτήριον, οἱ δὲ δεσμῶται φεύγουσιν, οὐδεὶς οὔτε γέρων οὔτ ὀλίγωρος οὕτως ὅστις οὐχὶ βοηθήσειεν ἂν καθ ὅσον δύναται. (Demosthenes, Speeches 21-30, 284:1)

  (데모스테네스, Speeches 21-30, 284:1)

• εἰ δέ γε ὠφέλει τὸ κεκτῆσθαι χρυσίον, οὐδὲν ἐκώλυεν Αἰθίοπας τοὺς ἄνω μακαριωτάτους εἶναι δοκεῖν, ὅπου τὸ χρυσίον ἀτιμότερον ἢ παῤ ἡμῖν ὁ μόλιβδος, καί φασιν αὐτόθι τοὺς κακούργους ἐν παχείαις χρυσοῦ δεδέσθαι πέδαις, ἀλλ᾿ οὐδὲν ἧττόν εἰσι δεσμῶται καὶ πονηροὶ καὶ ἄδικοι. (Dio, Chrysostom, Orationes, 5:1)

  (디오, 크리소토모스, 연설 (2), 5:1)

• καὶ νὴ Δία τύραννοι καὶ βασιλεῖς καὶ δεσμῶται καὶ στιγματίαι καὶ κάπηλοι καὶ σκυτοτόμοι καὶ τἄλλα ὅσα ἐν ἀνθρώποις ἐστίν, ἁπάσας μὲν ἐργασίας, ἅπαντας δὲ βίους, ἁπάσας δὲ τύχας καὶ ξυμφορὰς μετηλλαχότες. (Dio, Chrysostom, Orationes, 18:1)

  (디오, 크리소토모스, 연설 (2), 18:1)

• ἀνήγοντο δὲ καὶ δεσμῶται πολλοὶ τῶν τυράννων: (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 492:2)

  (플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, 492:2)

유사 형태

• δεσμωτήριον (110)
• δεσμωτηρίῳ (48)
• δεσμώτας (29)
• δεσμωτηρίου (27)
• δεσμωτῶν (12)
• δεσμώτην (9)
• δεσμώτης (7)
• δεσμῶται (6)
• δεσμωτηρίων (6)
• δεσμωτήρια (5)
• δεσμώτῃ (4)
• δεσμώταις (3)
• Δεσμώτιδι (2)
• δεσμώτου (2)
• δεσμῶτιν? (2)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.