Hellas Alive Dictionary - αναρμοστος

Ancient Greek Dictionary

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀνάρμοστος ἀνάρμοστη ἀνάρμοστον

Structure: ἀ (Prefix) + ναρμοστ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: a(rmo/zw

First/Second declension

	Positive	Comparative	Superlative
Adjective	ἀνάρμοστος ἀναρμόστου	ἀναρμοστότερος ἀναρμοστοτέρου	ἀναρμοστότατος ἀναρμοστοτάτου
Adverb	ἀναρμόστως	ἀναρμοστότερον	ἀναρμοστότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

περὶ γὰρ τὴν διὰ τῆσ ὄψεωσ ἡδονὴν τῶν καλῶν ἄνευ ἐπιθυμίασ ἀφροδισίων, ἢ λύπην τῶν αἰσχρῶν, καὶ περὶ τὴν διὰ τῆσ ἀκοῆσ τῶν εὐαρμόστων ἢ ἀναρμόστων, ἔτι δὲ πρὸσ τὰσ δι’ ὀσφρήσεωσ, τάσ τε ἀπὸ εὐωδίασ καὶ τὰσ ἀπὸ δυσωδίασ, οὐκ ἔστιν ὁ σώφρων. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 61:1)
ἧττον, ἔφη, τῷ βάρει πιέζουσιν οἱ ἁρμόττοντεσ τῶν ἀναρμόστων τὸν αὐτὸν σταθμὸν ἔχοντεσ. (Xenophon, Memorabilia, , chapter 10 16:3)
καὶ γὰρ οὖν ἡττῶντο μὲν εὐθέωσ ἑνὸσ φυγάδοσ, κατελείποντο δὲ ὑπὸ Θηβαίων, ἐμισοῦντο δὲ ὑπὸ Κορινθίων, ἐπίμπλατο δὲ ἡ θάλαττα τῶν ἁρμοστῶν ἐκπιπτόντων, ἅτε ἀναρμόστων καὶ οὐ κατὰ τοὔνομα ἐγκατασταθέντων τε καὶ ἐχόντων τὰσ πόλεισ. (Aristides, Aelius, Orationes, 14:6)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

bab2min@gmail.com