Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 17 1:

οἳ φιλοτιμούμεθα μὲν ἐπὶ τοῖσ τῶν προγόνων ἔργοισ καὶ τὴν πόλιν ἐκ τῶν τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν ἀξιοῦμεν, οὐδὲν δὲ τῶν αὐτῶν ἐκείνοισ πράττομεν ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον. οἳ μὲν γὰρ ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων τοῖσ βαρβάροισ πολεμοῦντεσ διετέλεσαν, ἡμεῖσ δὲ τοὺσ ἐκ τῆσ Ἀσίασ τὸν βίον ποριζομένουσ ἐκεῖθεν ἀναστήσαντεσ ἐπὶ τοὺσ Ἕλληνασ ἠγάγομεν. κἀκεῖνοι μὲν ἐλευθεροῦντεσ τὰσ πόλεισ τὰσ Ἑλληνίδασ καὶ βοηθοῦντεσ αὐταῖσ τῆσ ἡγεμονίασ ἠξιώθησαν, ἡμεῖσ δὲ καταδουλούμενοι καὶ τἀναντία τοῖσ τότε πράττοντεσ ἀγανακτοῦμεν, εἰ μὴ τὴν αὐτὴν τιμὴν ἐκείνοισ ἕξομεν. οἳ τοσοῦτον ἀπολελείμμεθα καὶ τοῖσ ἔργοισ καὶ ταῖσ διανοίαισ τῶν κατ’ ἐκεῖνον τὸν χρόνον γενομένων, ὅσον οἳ μὲν ὑπὲρ τῆσ τῶν Ἑλλήνων σωτηρίασ τήν τε πατρίδα τὴν ἑαυτῶν ἐκλιπεῖν ἐτόλμησαν καὶ μαχόμενοι καὶ ναυμαχοῦντεσ τοὺσ βαρβάρουσ ἐνίκησαν, ἡμεῖσ δ’ οὐδ’ ὑπὲρ τῆσ ἡμετέρασ πλεονεξίασ κινδυνεύειν ἀξιοῦμεν, ἀλλ’ ἄρχειν μὲν ἁπάντων ζητοῦμεν στρατεύειν δ’ οὐκ ἐθέλομεν, καὶ πόλεμον μὲν μικροῦ δεῖν πρὸσ πάντασ ἀνθρώπουσ ἀναιρούμεθα, πρὸσ δὲ τοῦτον οὐχ ἡμᾶσ αὐτοὺσ ἀσκοῦμεν ἀλλ’ ἀνθρώπουσ τοὺσ μὲν ἀπόλιδασ τοὺσ δ’ αὐτομόλουσ τοὺσ δ’ ἐκ τῶν ἄλλων κακουργιῶν συνερρυηκότασ, οἷσ ὁπόταν·