Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 10

φέρε δὴ καὶ τίνι διαλλάττει τῆσ Θουκυδίδου λέξεωσ ἡ Δημοσθένουσ ἡ παρὰ τὸν αὐτὸν κατεσκευασμένη χαρακτῆρα, εἴπωμεν· ἀπαιτεῖ γὰρ ὁ λόγοσ. οὐχὶ τῷ ποιῷ μὰ Δία· τοῦτο μὲν γὰρ ὁμοίωσ ἐπιτηδεύουσιν ἀμφότεροι, λέγω δὲ τὸ ἐξαλλάττειν ἐκ τοῦ συνήθουσ καὶ μὴ τὸ κοινὸν ἀλλὰ τὸ περιττὸν διώκειν· τῷ δὲ ποσῷ καὶ ἔτι μᾶλλον τοῖσ καιροῖσ. ὃ μὲν γὰρ ἀταμιεύτωσ τῇ κατασκευῇ κέχρηται καὶ ἄγεται μᾶλλον ὑπ’ αὐτῆσ ἢ αὐτὸσ ἄγει καὶ οὐδὲ τὸν καιρὸν αὐτῆσ ἐπίσταται λαβεῖν δεξιῶσ, ἀλλὰ καὶ παρὰ τοῦτον πολλάκισ ἁμαρτάνει. καθ’ ὃ ἡ μὲν ἀμετρία τῆσ ἐξαλλαγῆσ ἀσαφῆ ποιεῖ τὴν λέξιν αὐτοῦ, τὸ δὲ μὴ κρατεῖν τῶν καιρῶν ἀηδῆ. ὁ δὲ ῥήτωρ τοῦ τε ἀρκοῦντοσ στοχάζεται καὶ τοὺσ καιροὺσ συμμετρεῖται οὐκ εἰσ ἀνάθημα καὶ κτῆμα κατασκευάζων τὴν λέξιν μόνον ὥσπερ ὁ συγγραφεύσ, ἀλλὰ καὶ εἰσ χρῆσιν. ὥστε οὔτε τὸ σαφὲσ ἐκβέβηκεν, οὗ πρώτου τοῖσ ἐναγωνίοισ λόγοισ δεῖ, τό τε δεινὸσ εἶναι δοκεῖν, ἐφ’ ᾧ μάλιστα φαίνεται σπουδάζων, προσείληφε. τοιαῦτα μὲν δή τινά ἐστιν, ἃ παρὰ τὸν ὑψηλὸν καὶ ἐγκατάσκευον καὶ ἐξηλλαγμένον τοῦ συνήθουσ χαρακτῆρα, οὗ τὸ κράτοσ ἅπαν ἦν ἐν τῇ δεινότητι, καὶ Θουκυδίδην τὸν ἐν αὐτῷ πρωτεύσαντα μιμούμενοσ ὁ Δημοσθένησ κατεσκεύακεν.