Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 48

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 48)

τοῖσ πρώτοισ μορίοισ τῆσ λέξεωσ, ἃ δὴ στοιχεῖα ὑπό τινων καλεῖται, εἴτε τρία ταῦτ’ ἐστίν, ὡσ Θεοδέκτῃ τε καὶ Ἀριστοτέλει δοκεῖ, ὀνόματα καὶ ῥήματα καὶ σύνδεσμοι, εἴτε τέτταρα, ὡσ τοῖσ περὶ Ζήνωνα τὸν Στωικόν, εἴτε πλείω, δύο ταῦτα ἀκολουθεῖ μέλοσ καὶ χρόνοσ ἴσα. κατὰ μὲν δὴ τὰσ ὀξύτητάσ τε καὶ βαρύτητασ αὐτῶν τάττεται τὸ μέλοσ, κατὰ δὲ τὰ μήκη καὶ τὰσ βραχύτητασ ὁ χρόνοσ. οὗτοσ δὲ γίγνεται ῥυθμόσ, εἴτε ἀπὸ δυεῖν ἀρξάμενοσ συνίστασθαι βραχειῶν, ὥσπερ οἰόνταί τινεσ καὶ καλοῦσι τὸν οὕτωσ κατασκευασθέντα ῥυθμὸν ἡγεμόνα, πρῶτον ἔχοντα λόγον τῶν ἴσων ἄρσει τε καὶ θέσει χρόνων, εἴτε ἀπὸ τριῶν βραχειῶν, ὡσ τοῖσ περὶ Ἀριστόξενον ἔδοξεν, ὃσ ἐν τῷ διπλασίῳ κατεσκεύασται λόγῳ πρῶτον. τοῖσ δ’ ἐκ τῶν πρώτων μορίων τῆσ λέξεωσ συντιθεμένοισ τό τε μέλοσ εἰσ αὔξησιν ἤδη συμπροάγει καὶ οἱ ῥυθμοὶ προβαίνουσιν εἰσ τὰ καλούμενα μέτρα. ὅταν δὲ μέλλῃ τούτων ἑκάτερον ὑπεραίρειν τὸ μέτρον, ἡ μεταβολὴ τότε εἰσελθοῦσα ταμιεύεται τὸ οἰκεῖον αὐτῶν ἀγαθὸν ἑκατέρου. ἐπειδὰν δὲ τὴν ἁρμόττουσαν ταῦτα χώραν λάβῃ, τότε ἀποδίδωσιν αὐτοῖσ τὴν προσήκουσαν ὡρ́αν τὸ πρέπον. καὶ τοῦτο οὐ χαλεπὸν ἐπὶ τῶν τῆσ μουσικῆσ ἔργων καταμαθεῖν. φέρε γάρ, εἴ τισ ᾠδαῖσ ἢ κρούμασιν ὀργάνων τὸ κάλλιστον ἐντείνασ μέλοσ ῥυθμοῦ μηδένα ποιοῖτο λόγον, ἔσθ’ ὅπωσ ἄν τισ ἀνάσχοιτο τῆσ τοιαύτησ μουσικῆσ; τί δέ; εἰ τούτων μὲν ἀμφοτέρων προνοηθείη μετρίωσ, μένοι δ’ ἐπὶ τῆσ αὐτῆσ μελῳδίασ καὶ τῶν αὐτῶν ῥυθμῶν, οὐδὲν ἐξαλλάττων οὐδὲ ποικίλλων, ἆρ’ οὐχ ὅλον ἂν διαφθείροι τὸ ἀγαθόν; εἰ δὲ καὶ τούτου στοχάσαιτο, μηδεμίαν δὲ πρόνοιαν ἔχων φαίνοιτο τοῦ πρέποντοσ τοῖσ ὑποκειμένοισ, οὐκ ἀνόνητοσ αὐτῷ πᾶσ ὁ περὶ ἐκεῖνα ἔσται πόνοσ; ἐμοί γ’ οὖν δοκεῖ. ταῦτα δὴ καταμαθὼν ὁ Δημοσθένησ τά τε μέλη τῶν ὀνομάτων καὶ κώλων καὶ τοὺσ χρόνουσ αὐτῶν ἐπιλογιζόμενοσ οὕτω συναρμόττειν αὐτὰ ἐπειρᾶτο, ὥστ’ ἐμμελῆ φαίνεσθαι καὶ εὔρυθμα, ἐξαλλάττειν τε καὶ ποικίλλειν ἑκάτερον αὐτῶν ἐπειρᾶτο μυρίοισ ὅσοισ σχήμασι καὶ τρόποισ καὶ τοῦ πρέποντοσ ὅσην οὐδεὶσ τῶν περὶ λόγουσ σπουδαζόντων ἐποιεῖτο δόσιν. ἐνθυμηθεὶσ δέ, ὥσπερ ἔφην, ὡσ διὰ τῶν αὐτῶν τούτων θεωρημάτων ὅ τε ἡδὺσ γίνεται λόγοσ καὶ ὁ καλόσ, ἐσκόπει πάλιν, τί ποτε ἦν τὸ αἴτιον, ὅτι τὰ αὐτὰ οὐ τῶν αὐτῶν ἦν ποιητικά.

εὑρ́ισκε δὴ τῶν τε μελῶν οὔσασ διαφοράσ, αἳ ποιοῦσιν ἃ μὲν ἀξιωματικὰ φαίνεσθαι αὐτῶν ἃ δὲ γλαφυρά, ὥσπερ ἐν τοῖσ μουσικοῖσ ἔχει πρὸσ τὴν ἁρμονίαν τὸ χρῶμα, κἀν τοῖσ ῥυθμοῖσ δὲ τὸ παραπλήσιον γινόμενον, ὥστε τοὺσ μὲν ἀξιωματικοὺσ αὐτῶν φαίνεσθαι καὶ μεγαλοπρεπεῖσ, τοὺσ δὲ τρυφεροὺσ καὶ μαλακούσ. ἔν τε ταῖσ μεταβολαῖσ τοτὲ μὲν τὸ ἀρχαιοπρεπὲσ καὶ αὐστηρόν, τοτὲ δὲ τὸ μελιχρὸν καὶ φιλόκαινον ἐμφαινόμενον. τό τε δὴ πρέπον ἁπάντων μάλιστα μεγάλην παρέχον εἰσ ἑκάτερον αὐτῶν ῥοπήν.

συνιδὼν δὴ ταῦτα, ὁπότε μὲν τοῦ καλοῦ πλείονοσ δεῖν αὑτῷ τῇ κατασκευῇ ὑπολάβοι, τάσ τε ἐμμελείασ ἐποίει μεγαλοπρεπεῖσ καὶ τοὺσ ῥυθμοὺσ ἀξιωματικοὺσ καὶ τὰσ μεταβολὰσ γενναίασ. ὁπότε δὲ τῆσ ἑτέρασ αὐτῷ φανείη δεῖσθαι συνθέσεωσ ἡ λέξισ, πάντα ταῦτα κατεβίβαζεν ἐπὶ τὸ μουσικώτερον. καὶ μηδεὶσ ὑπολάβῃ θαυμαστὸν εἶναι τὸν λόγον, εἰ καὶ τῇ πεζῇ λέξει φημὶ δεῖν ἐμμελείασ καὶ εὐρυθμίασ καὶ μεταβολῶν, ὥσπερ ταῖσ ᾠδαῖσ καὶ τοῖσ ὀργάνοισ, εἰ μηδενὸσ τούτων ἀντιλαμβάνεται τῆσ Δημοσθένουσ ἀκούων λέξεωσ, μηδὲ κακουργεῖν με ὑπολάβῃ τὰ προσόντα τῇ ψιλῇ λέξει προσμαρτυροῦντα. ἔχει γὰρ ταῦτα ἡ καλῶσ κατεσκευασμένη λέξισ καὶ μάλιστά γε ἡ τοῦδε τοῦ ῥήτοροσ.

τῇ δ’ εὐκαιρίᾳ καὶ τῇ ποσότητι τὴν αἴσθησιν διαλανθάνει· τὰ μὲν γὰρ συγκέχυται, τὰ δὲ συνέφθαρται, τὰ δ’ ἄλλῳ τινὶ τρόπῳ τὴν ἀκρίβειαν ἐκβέβηκεν τῆσ κατασκευῆσ, ὥστε αὐτὴν ἐξηλλάχθαι δοκεῖν τῷ παντὶ καὶ κατὰ μηδὲν ἐοικέναι τοῖσ ποιήμασιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION