Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 5

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 5)

ἡ δὲ δὴ Πλατωνικὴ διάλεκτοσ βούλεται μὲν εἶναι καὶ αὐτὴ μῖγμα ἑκατέρων τῶν χαρακτήρων, τοῦ τε ὑψηλοῦ καὶ ἰσχνοῦ, καθάπερ εἴρηταί μοι πρότερον, πέφυκε δ’ οὐχ ὁμοίωσ πρὸσ ἀμφοτέρουσ τοὺσ χαρακτῆρασ εὐτυχήσ. ὅταν μὲν οὖν τὴν ἰσχνὴν καὶ ἀφελῆ καὶ ἀποίητον ἐπιτηδεύῃ φράσιν, ἐκτόπωσ ἡδεῖά ἐστι καὶ φιλάνθρωποσ. καθαρὰ γὰρ ἀποχρώντωσ γίνεται καὶ διαυγήσ, ὥσπερ τὰ διαφανέστατα τῶν ναμάτων, ἀκριβήσ τε καὶ λεπτὴ παρ’ ἡντινοῦν ἑτέραν τῶν τὴν αὐτὴν διάλεκτον εἰργασμένων. τήν τε κοινότητα διώκει τῶν ὀνομάτων καὶ τὴν σαφήνειαν ἀσκεῖ, πάσησ ὑπεριδοῦσα κατασκευῆσ ἐπιθέτου. ὅ τε πίνοσ αὐτῇ ὁ τῆσ ἀρχαιότητοσ ἠρέμα καὶ λεληθότωσ ἐπιτρέχει χλοερόν τέ τι καὶ τεθηλὸσ καὶ μεστὸν ὡρ́ασ ἄνθοσ ἀναδίδωσι. καὶ ὥσπερ ἀπὸ τῶν εὐωδεστάτων λειμώνων αὖρά τισ ἡδεῖα ἐξ αὐτῆσ φέρεται. καὶ οὔτε τὸ λιγυρὸν ἐοίκεν ἐμφαίνειν λάλον οὔτε τὸ κομψὸν θεατρικόν. ὅταν δὲ εἰσ τὴν περιττολογίαν καὶ τὸ καλλιεπεῖν, ὅ πολλάκισ εἰώθε ποιεῖν, ἄμετρον ὁρμὴν λάβῃ, πολλῷ χείρων ἑαυτῆσ γίνεται· καὶ γὰρ ἀηδεστέρα καὶ κάκιον ἑλληνίζουσα καὶ παχυτέρα φαίνεται μελαίνει τε τὸ σαφὲσ καὶ ζόφῳ ποιεῖ παραπλήσιον ἕλκει τε μακρὸν ἀποτείνασα τὸν νοῦν, συστρέψαι δέον ἐν ὀνόμασιν ὀλίγοισ.

ἐκχεῖται δ’ εἰσ ἀπειροκάλουσ περιφράσεισ πλοῦτον ὀνομάτων ἐπιδεικνυμένη κενόν, ὑπεριδοῦσά τε τῶν κυρίων καὶ ἐν τῇ κοινῇ χρήσει κειμένων τὰ πεποιημένα ζητεῖ καὶ ξένα καὶ ἀρχαιοπρεπῆ. μάλιστα δὲ χειμάζεται περὶ τὴν τροπικὴν φράσιν, πολλὴ μὲν ἐν τοῖσ ἐπιθέτοισ, ἄκαιροσ δ’ ἐν ταῖσ μετωνυμίαισ, σκληρὰ δὲ καὶ οὐ σῴζουσα τὴν ἀναλογίαν ἐν ταῖσ μεταφοραῖσ. ἀλληγορίασ τε περιβάλλεται πολλὰσ καὶ μακράσ, οὔτε μέτρον ἐχούσασ οὔτε καιρόν. σχήμασί τε ποιητικοῖσ ἐσχάτην προσβάλλουσιν ἀηδίαν καὶ μάλιστα τοῖσ Γοργιείοισ ἀκαίρωσ καὶ μειρακιωδῶσ ἐναβρύνεται. καὶ πολὺσ ὁ τελέτησ ἐν τοῖσ τοιούτοισ παρ’ αὐτῷ, ὡσ καὶ Δημήτριοσ ὁ Φαληρεὺσ εἴρηκέ που καὶ ἄλλοι συχνοὶ πρότερον.

οὐ γὰρ ἐμὸσ ὁ μῦθοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION