Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 24

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 24)

λαμβανέσθω δὲ πρότεροσ Πλάτων, καὶ ἐπειδὴ μέγα φρονεῖν ἐοίκεν ἐπί τε ἀκριβείᾳ καὶ σεμνότητι ὀνομάτων, ταῦτα ἐπὶ τῶν αὐτοῦ βασανίσω, ἀρξάμενοσ, ὅθεν περ κἀκεῖνοσ, τοῦ λόγου· ἔργῳ μὲν ἡμῖν οἵδε ἔχουσι τὰ προσήκοντα σφίσιν αὐτοῖσ, ὧν τυχόντεσ πορεύονται τὴν εἱμαρμένην πορείαν. ἡ μὲν εἰσβολὴ θαυμαστὴ καὶ πρέπουσα τοῖσ ὑποκειμένοισ πράγμασι κάλλουσ τε ὀνομάτων ἕνεκα καὶ σεμνότητοσ καὶ ἁρμονίασ, τὰ δ’ ἐπιλεγόμενα οὐκέθ’ ὅμοια τοῖσ πρώτοισ, αὐτίκα τό· προπεμφθέντεσ κοινῇ μὲν ὑπὸ τῆσ πόλεωσ, ἰδίᾳ δὲ ὑπὸ τῶν οἰκείων. ἐν γὰρ τῷ πάντα τὰ προσήκοντα σφίσιν αὐτοῖσ ἔχειν τοὺσ θαπτομένουσ ἐνῆν καὶ τὸ προπεμφθῆναι τὰ σώματ’ αὐτῶν ἐπὶ τὰσ ταφὰσ δημοσίᾳ τε καὶ ἰδίᾳ. ὥστε οὐκ ἀναγκαῖον ἦν πάλιν ταὐτὸ λέγειν· εἰ μὴ κράτιστον ἁπάντων τῶν περὶ τὰσ ταφὰσ νομίμων τοῦτο ὑπελάμβανεν ὁ ἀνὴρ εἶναι, λέγω δὴ τὸ παρεῖναι πολλοὺσ ταῖσ ἐκκομιδαῖσ, καὶ οὐθὲν ἄτοπον ἐδόκει ποιεῖν συμπεριλαβών τε αὐτὸ τοῖσ ἄλλοισ καὶ χωρὶσ ὑπὲρ αὐτοῦ μόνου λέγων. ἠλίθιοσ ἄρα τισ ἦν, εἰ τοῦτον ἐδόκει τοῖσ τελευτήσασι λαμπρότατον εἶναι τῶν κόσμων, οἷσ ἡ πόλισ αὐτοὺσ ἐκόσμει. ἵνα γὰρ ἀφῶ πάντα τὰ ἄλλα, τὸ δημοσίᾳ γηροτροφεῖσθαι τοὺσ πατέρασ αὐτῶν ἄχρι θανάτου καὶ παιδεύεσθαι τοὺσ υἱεῖσ ἑώσ ἥβησ πόσῳ κρεῖττον ἦν τοῦ προπέμπεσθαι τὰ σώματα δημοσίᾳ; ἐμοὶ μὲν δοκεῖ μακρῷ. οὐκοῦν οὐκ ἀναγκαία, Πλάτων, ἥδε ἡ προσθήκη. ἀλλ’ ἄρα γε εἰ μὴ τοῦ ἀναγκαίου, κάλλουσ γε ἢ τῶν ἄλλων τινὸσ τῶν ἐπιθέτων ἕνεκα κόσμων παρείληπται τὸ κῶλον αὐτῷ τουτί; πολλοῦ γε καὶ δεῖ·

πρὸσ γὰρ τῷ μηδὲν ἔχειν σπουδῆσ ἄξιον μήτε κατὰ τὴν ἐκλογὴν τῶν ὀνομάτων μήτε κατὰ τὴν σύνθεσιν προσδιαφθείρει καὶ τὴν πρὸ αὐτοῦ περίοδον, λυμαίνεται γοῦν τήν τε συμμετρίαν αὐτῆσ καὶ τὴν εὐφωνίαν. νῦν μὲν γὰρ δυσὶ περιλαμβανομένη κώλοισ σύμμετρόσ ἐστι καὶ ἐναρμόνιοσ καὶ στρογγύλη καὶ βάσιν εἴληφεν ἀσφαλῆ· ἐὰν δὲ προσλάβῃ τουτὶ τὸ κῶλον, ἅπαντα ταῦτα ἀπεκρίθησαν, καὶ μεταλήψεται τὸν ἱστορικὸν ἀντὶ τοῦ λογικοῦ τύπον. εἰ δὲ χωρίσαντεσ τοῦτο τὸ κῶλον ἀπὸ τῶν προηγουμένων αὐτὸ καθ’ αὑτὸ ἐξοίσομεν, οὔτε περίοδοσ ἡμῖν γενήσεται καθ’ ἑαυτὸ γενόμενον οὔτε ἦθοσ ἢ πάθοσ ἕξει μὰ Δία οὔτε ἄλλην πειθὼ καὶ χάριν οὐδεμίαν. εἰ δὴ μήτε τοῦ ἀναγκαίου χάριν ἡ προσθήκη παρείληπται μήτε τοῦ περιττοῦ περὶ ταῦτα δὲ καὶ ἐν τούτοισ ἡ τῆσ λέξεωσ κατασκευή, τίσ ἂν τοῦτο ἔτι ἕτερον ὀνομάσειεν εἰ μὴ τοῦθ’ ὅπερ ἐστὶν ἀληθῶσ, ἀκαιρίαν. τούτοισ ἐκεῖνα ἐπιτίθησιν ὁ ἀνήρ·

λόγῳ δὲ δὴ τὸν λειπόμενον κόσμον ὅ τε νόμοσ προστάττει τούτοισ ἀποδοῦναι τοῖσ ἀνδράσι καὶ χρή. τὸ καὶ χρὴ πάλιν ἐνταῦθα κείμενον ἐπὶ τελευτῆσ τίνοσ ἕνεκα παρείληπται καὶ διὰ τί; πότερα σαφεστέραν ποιῆσαι τὴν λέξιν; ἀλλὰ καὶ χωρὶσ τῆσ προσθέσεωσ ταύτησ ἐστὶ σαφήσ. εἴ γε οὖν οὕτωσ εἶχε· λόγῳ δὲ δὴ τὸν λειπόμενον κόσμον ὁ νόμοσ ἀποδοῦναι προστάττει τοῖσ ἀνδράσι, τίσ ἂν ταύτην ἐμέμψατο ὡσ οὐ σαφῆ; ἀλλὰ τοῦτο ἥδιον ἀκουσθῆναι καὶ μεγαλοπρεπέστερον; πᾶν μὲν οὖν τοὐναντίον ἠφάνικεν αὐτῆσ τὸ σεμνὸν καὶ λελύμανται. καὶ τοῦτο οὐ λόγῳ δεῖ μαθεῖν ἕκαστον, ἀλλ’ ἐκ τῶν ἑαυτοῦ γνῶναι παθῶν. ταῖσ γὰρ ἀλόγοισ αἰσθήσεσιν ἅπαντα τὰ ὀχληρὰ καὶ ἡδέα κρίνεται, καὶ οὐθὲν δεῖ ταύταισ οὔτε διδαχῆσ οὔτε παραμυθίασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION