헬라어 문장 검색 - Διονψσ́ΔεΔεμοσ́40́

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 41)

τῆσ δὲ τρίτησ ἁρμονίασ, ἣν ἔφην μικτὴν ἐξ ἀμφοῖν εἶναι τὰ χρησιμώτατα ἐκλέγουσαν ἀφ’ ἑκατέρασ, οὐδείσ ἐστι χαρακτὴρ ἴδιοσ, ἀλλ’ ὡσ ἂν οἱ μετιόντεσ αὐτὴν προαιρέσεωσ ἔχωσιν ἢ δυνάμεωσ τὰ μὲν φυγεῖν, τὰ δὲ λαβεῖν, οὕτωσ κίρνανται καθάπερ ἐν τῇ ζωγραφίᾳ τὰ μίγματα. ταύτησ τῆσ ἁρμονίασ κράτιστοσ μὲν ἐγένετο κανὼν ὁ ποιητὴσ Ὅμηροσ, καὶ οὐκ ἄν τισ εἴποι λέξιν ἄμεινον ἡρμοσμένην τῆσ ἐκείνου πρὸσ ἄμφω ταῦτα, λέγω δὲ τήν τε ἡδονὴν καὶ τὸ σεμνόν. ἐζήλωσαν δὲ αὐτὸν ἐπῶν τε πολλοὶ ποιηταὶ καὶ μελῶν, ἔτι δὲ τραγῳδίασ τε καὶ κωμῳδίασ, συγγραφεῖσ τε ἀρχαῖοι καὶ φιλόσοφοι καὶ ῥήτορεσ. ὧν ἁπάντων μεμνῆσθαι πολὺ ἂν ἔργον εἰή, ἀρκέσει δὲ τῶν ἐν λόγοισ δυναστευσάντων, οὓσ ἐγὼ κρατίστουσ εἶναι πείθομαι, δύο παρασχέσθαι μόνουσ, συγγραφέων μὲν Ἡρόδοτον, φιλοσόφων δὲ Πλάτωνα· καὶ γὰρ καὶ ἀξίωμα καὶ χάρισ αὐτῶν ἐπιτρέχει ταῖσ ἁρμονίαισ. εἰ δὲ ὀρθὰ ἐγὼ καὶ εἰκότα ἔγνωκα περὶ αὐτῶν, ἐξετάσαι τῷ βουλομένῳ σκοπεῖν ἔστιν. φέρε δὴ τίσ οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν τῆσ τε αὐστηρᾶσ καὶ τῆσ ἡδείασ ἁρμονίασ μέσην εἶναι τήνδε τὴν λέξιν καὶ τὰ κράτιστα εἰληφέναι παρ’ ἑκατέρασ, ᾗ κέχρηται Ἡρόδοτοσ Ξέρξῃ περιθεὶσ τὸν λόγον, ὅτ’ ἐβουλεύετο περὶ τῆσ πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ στρατείασ; μετακεκόμισται δ’ εἰσ τὴν Ἀτθίδα διάλεκτον ἡ λέξισ·

ἄνδρεσ Πέρσαι, οὔτ’ αὐτὸσ καθηγήσομαι νόμον τόνδ’ ἐν ὑμῖν τιθεὶσ παραδεξάμενόσ τε αὐτῷ χρήσομαι. ὡσ ἐγὼ πυνθάνομαι τῶν πρεσβυτέρων, οὐδένα χρόνον ἠτρεμήσαμεν, ἐξ οὗ παρελάβομεν τὴν ἡγεμονίαν τήνδε παρὰ Μήδων, Κύρου καθελόντοσ Ἀστυάγην· ἀλλὰ θεόσ τε οὕτωσ ἐνάγει καὶ αὐτοῖσ ἡμῖν πολλὰ ἐπιοῦσι συμφέρεται ἐπὶ τὸ ἄμεινον. ἃ μὲν δὴ Κῦρόσ τε καὶ Καμβύσησ πατήρ τε ὁ ἐμὸσ Δαρεῖοσ κατειργάσαντο καὶ προσεκτήσαντο ἔθνη, ἐπισταμένοισ οὐκ ἄν τισ λέγοι. ἐγὼ δ’, ἐπειδὴ παρέλαβον τὸν θρόνον τοῦτον, ἐφρόντιζον, ὅπωσ μὴ λείψομαι τῶν πρότερον γενομένων ἐν τῇ τιμῇ τῇδε μηδ’ ἐλάσσω προσκτήσομαι δύναμιν Πέρσαισ. φροντίζων δὲ εὑρίσκω ἅμα μὲν κῦδοσ ἡμῖν προσγινόμενον χώραν τε ἧσ νῦν κεκτήμεθα οὐκ ἐλάσσονα οὐδὲ φλαυροτέραν παμφορωτέραν τε, ἅμα δὲ τιμωρίαν καὶ τίσιν γινομένην. διὰ δὴ ταῦτα νῦν ὑμᾶσ ἐγὼ συνέλεξα, ἵνα, ἅ διανοοῦμαι πράττειν, ὑποθῶ ὑμῖν·

μέλλω ζεύξασ τὸν Ἑλλήσποντον ἐλαύνειν στρατὸν διὰ τῆσ Εὐρώπησ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα, ἵνα Ἀθηναίουσ τιμωρήσωμαι, ὅσα δὴ πεποιήκασι Πέρσασ τε καὶ πατέρα τὸν ἐμόν. ὁρᾶτε μὲν δὴ καὶ Δαρεῖον προθυμούμενον στρατεύεσθαι ἐπὶ τοὺσ ἄνδρασ τούτουσ, ἀλλ’ ὃ μὲν τετελεύτηκε, καὶ οὐκ ἐξεγένετ’ αὐτῷ τιμωρήσασθαι, ἐγὼ δ’ ὑπέρ τ’ ἐκείνου καὶ τῶν ἄλλων Περσῶν οὐ πρότερον παύσομαι, πρὶν ἕλω τε καὶ πυρώσω τὰσ Αθήνασ. οἵ γε ἐμέ τε καὶ πατέρα τὸν ἐμὸν ὑπῆρξαν ἄδικα ποιοῦντεσ· πρῶτα μὲν εἰσ Σάρδεισ ἐλθόντεσ ἅμα Ἀρισταγόρᾳ τῷ Μιλησίῳ, δούλῳ δὲ ἡμετέρῳ, ἐνέπρησαν τά τε ἄλση καὶ τὰ ἱερά. δεύτερα δὲ ἡμᾶσ οἱᾶ ἔδρασαν εἰσ τὴν γῆν τὴν σφετέραν ἀποβάντασ, ὅτε Δᾶτίσ τε καὶ Ἀρταφέρνησ ἐστρατήγουν, ἐπίστασθέ που πάντεσ. τούτων μέντοι ἕνεκα ἀνώρμημαι ἐπ’ αὐτοὺσ στρατεύεσθαι, ἀγαθὰ δ’ ἐν αὐτοῖσ τοσάδε ἀνευρίσκω λογιζόμενοσ· εἰ τούτουσ τε καὶ τοὺσ τούτοισ πλησιοχώρουσ καταστρεψόμεθα, οἳ Πέλοποσ τοῦ Φρυγὸσ νέμονται χώραν, γῆν τὴν Περσίδα ἀποδείξομεν τῷ Διὸσ αἰθέρι ὅμορον οὖσαν.

οὐ γὰρ δὴ χώραν γε οὐδεμίαν κατόψεται ὁ ἥλιοσ ὅμορον οὖσαν τῇ ἡμετέρᾳ, ἀλλ’ αὐτὰσ ἁπάσασ ἐγὼ ἅμα ὑμῖν μίαν χώραν θήσω, διὰ πάσησ ἐξελθὼν τῆσ Εὐρώπησ. πυνθάνομαι γὰρ ὧδε ἔχειν· οὔτε τινὰ πόλιν αὐτῶν οὐδεμίαν οὔτε ἔθνοσ ἀνθρώπων οὐδὲν ὑπολείπεσθαι ἡμῖν, ὃ οἱο͂́ν τε ἔσται ἐλθεῖν εἰσ μάχην, τούτων, ὧν ἔλεξα, ὑπεξῃρημένων. οὕτωσ οἵ τε ἡμῖν αἴτιοι ἕξουσι δούλιον ζυγὸν οἵ τε ἀναίτιοι. ὑμεῖσ δ’ ἄν μοι τάδε ποιοῦντεσ χαρίζοισθε· ἐπειδὰν ὑμῖν σημήνω τὸν χρόνον, εἰσ ὃν ἡμῖν ἥκειν δοκεῖ, προθύμωσ ὑμᾶσ ἅπαντασ δεῖ παρεῖναι. ὃσ δ’ ἂν ἔλθῃ ἔχων κατεσκευασμένον στρατὸν κάλλιστα, δώσω αὐτῷ δωρεάν, ἣ δὴ τιμιωτάτη νομίζεται ἐν ἡμετέρου. ποιητέα μὲν δὴ ταῦτ’ ἐστὶν οὕτω.

ἵνα δὲ μὴ ἰδιοβουλεύειν ὑμῖν δοκῶ, τίθημι τὸ πρᾶγμα ἐσ μέσον, γνώμην κελεύων ὑμῶν τὸν βουλόμενον ἀποφαίνεσθαι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 41

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 41)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION