Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 10 1:

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 10 1:)

ἀπαιτεῖ γὰρ ὁ λόγοσ. οὐχὶ τῷ ποιῷ μὰ Δία· τοῦτο μὲν γὰρ ὁμοίωσ ἐπιτηδεύουσιν ἀμφότεροι, λέγω δὲ τὸ ἐξαλλάττειν ἐκ τοῦ συνήθουσ καὶ μὴ τὸ κοινὸν ἀλλὰ τὸ περιττὸν διώκειν· τῷ δὲ ποσῷ καὶ ἔτι μᾶλλον τοῖσ καιροῖσ. ὃ μὲν γὰρ ἀταμιεύτωσ τῇ κατασκευῇ κέχρηται καὶ ἄγεται μᾶλλον ὑπ’ αὐτῆσ ἢ αὐτὸσ ἄγει καὶ οὐδὲ τὸν καιρὸν αὐτῆσ ἐπίσταται λαβεῖν δεξιῶσ, ἀλλὰ καὶ παρὰ τοῦτον πολλάκισ ἁμαρτάνει. καθ’ ὃ ἡ μὲν ἀμετρία τῆσ ἐξαλλαγῆσ ἀσαφῆ ποιεῖ τὴν λέξιν αὐτοῦ, τὸ δὲ μὴ κρατεῖν τῶν καιρῶν ἀηδῆ. ὁ δὲ ῥήτωρ τοῦ τε ἀρκοῦντοσ στοχάζεται καὶ τοὺσ καιροὺσ συμμετρεῖται οὐκ εἰσ ἀνάθημα καὶ κτῆμα κατασκευάζων τὴν λέξιν μόνον ὥσπερ ὁ συγγραφεύσ, ἀλλὰ καὶ εἰσ χρῆσιν. ὥστε οὔτε τὸ σαφὲσ ἐκβέβηκεν, οὗ πρώτου τοῖσ ἐναγωνίοισ λόγοισ δεῖ, τό τε δεινὸσ εἶναι δοκεῖν, ἐφ’ ᾧ μάλιστα φαίνεται σπουδάζων, προσείληφε.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION