Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 47 2:

διεξελθὼν δὲ τὸν ὑπὲρ τοῦ δήμου λόγον, ἐπιστρέψασ ἐπὶ τὸν Ἄππιον· ἔπειτα σὺ τολμᾷσ, εἶπε, λοιδορεῖσθαι τούτοισ, δι’ οὓσ μεγάλη μὲν ἐκ μικρᾶσ, ἐπιφανὴσ δ’ ἐξ ἀδόξου γέγονεν ἡ πόλισ; καὶ στασιαστὰσ ἑτέρουσ ἀποκαλεῖσ καὶ φυγαδικήν τινα τύχην ὀνειδίζεισ, ὥσπερ οὐχ ἁπάντων ἔτι τούτων μεμνημένων τὸ καθ’ ὑμᾶσ, ὅτι στασιάσαντεσ οἱ σοὶ πρόγονοι πρὸσ τοὺσ ἐν τέλει καὶ τὴν ἑαυτῶν πατρίδα καταλιπόντεσ ἐνθάδ’ ἱδρύθησαν ἱκέται; εἰ μὴ ἄρα ὑμεῖσ μὲν ἐκλιπόντεσ τὴν ἑαυτῶν πατρίδα πόθῳ τῆσ ἐλευθερίασ καλὸν ἔργον ἐπράττετε, Ῥωμαῖοι δὲ τὰ ὅμοια ὑμῖν δεδρακότεσ οὐ καλόν. τολμᾷσ δὲ καὶ τὴν τῶν δημάρχων ἐξουσίαν ὡσ ἐπὶ κακῷ παρεληλυθυῖαν εἰσ τὴν πόλιν λοιδορεῖν, καὶ πείθεισ τουτουσὶ καταλῦσαι τὴν τῶν πενήτων ἐπικουρίαν τὴν ἱερὰν καὶ ἀκίνητον καὶ μεγάλαισ ἠσφαλισμένην ἐκ θεῶν τε καὶ ἀνθρώπων ἀνάγκαισ, ὦ μισοδημότατε καὶ τυραννικώτατε;