Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 43

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 43)

δεδειγμένησ δή μοι τῆσ αἱρέσεωσ τοῦ ῥήτοροσ ταύτησ ἤδη τισ παρ’ ἑαυτῷ σκοπείτω τὰ λεχθέντα, ὅτι τοιαῦτ’ ἐστίν, ἐνθυμούμενοσ μὲν ὅσα σεμνῶσ κατεσκεύασται τῷ ἀνδρὶ καὶ αὐστηρῶσ καὶ ἀξιωματικῶσ, ἐνθυμούμενοσ δὲ ὅσα τερπνῶσ καὶ ἡδέωσ. εἰ δὲ κἀνταῦθα δόξει τι δεῖν ἀποδείξεωσ, ὅντινα βούλεται τῶν λόγων αὐτοῦ προχειρισάμενοσ καὶ ἀφ οὗ βούλεται μέρουσ ἀρξάμενοσ καταβαινέτω τε καὶ σκοπείτω τῶν λεγομένων ἕκαστον, εἰ τὰ μὲν ἀναβεβλημένασ ἔχει τὰσ ἁρμονίασ καὶ διεστώσασ, τὰ δὲ προσκολλώσασ καὶ συμπεπυκνωμένασ, καὶ τὰ μὲν ἀποτραχύνει τε καὶ πικραίνει τὴν ἀκοήν, τὰ δὲ πραΰνει καὶ λεαίνει, καὶ τὰ μὲν εἰσ πάθοσ ἐκτρέπει τοὺσ ἀκούοντασ, τὰ δ’ εἰσ ἦθοσ ὑπάγεται, τὰ δ’ ἄλλασ τινὰσ ἐργάζεται καὶ πολλὰσ διαφορὰσ παρ’ αὐτὴν τὴν σύνθεσιν. οἱᾶ́ ἐστι ταυτί χρήσομαι δὲ παραδείγμασιν οὐκ ἐξ ἐπιτηδεύσεωσ, ἀλλ’ οἷσ ἐνέτυχον, ἐξ ἑνὸσ τῶν Φιλιππικῶν λαβών· εἰ δέ τισ ὑμῶν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὸν Φίλιππον εὐτυχοῦντα ὁρῶν ταύτῃ φοβερὸν προσπολεμῆσαι νομίζει, σώφρονοσ μὲν ἀνθρώπου προνοίᾳ χρῆται· μεγάλη γὰρ ῥοπή, μᾶλλον δὲ ὅλον ἡ τύχη παρὰ πάντ’ ἐστὶ τὰ τῶν ἀνθρώπων πράγματα. οὐ μὴν ἀλλ’ ἔγωγε, εἴ τισ αἱρ́εσίν μοι δοίη, τὴν τῆσ ἡμετέρασ πόλεωσ τύχην ἂν ἑλοίμην ἐθελόντων, ἃ προσήκει, ποιεῖν ὑμῶν καὶ κατὰ μικρόν, ἢ τὴν ἐκείνου. ἐν ταῖσ τρισὶ περιόδοισ ταύταισ τὰ μὲν ἄλλα ὀνόματα πάντα εὐφώνωσ τε σύγκειται καὶ ἡδέωσ τῷ συνεχεῖσ σφόδρα καὶ μαλακὰσ αὐτῶν εἶναι τὰσ ἁρμονίασ.

ὀλίγα δ’ ἐστὶ παντάπασιν, ἃ διἵστησι τὰσ ἁρμονίασ καὶ τραχείασ φαίνεσθαι ποιεῖ αὐτάσ, ἐν μὲν τῇ πρώτῃ περιόδῳ κατὰ δύο τόπουσ τὰ φωνήεντα συγκρουόμενα ἔν τε τῷ ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι καὶ ἐν τῷ εὐτυχοῦντα ὁρῶν, ἃ διἵστησι τὸ συναφέσ. καὶ κατ’ ἄλλουσ δύο τόπουσ ἢ τρεῖσ τὰ ἡμίφωνα καὶ ἄφωνα παραπίπτοντα ἀλλήλοισ τὰ φύσιν οὐκ ἔχοντα συναλείφεσθαι ἔν τε τῷ τὸν Φίλιππον καὶ ἐν τῷ ταύτῃ φοβερὸν προσπολεμῆσαι ταράττει τοὺσ ἤχουσ μετρίωσ καὶ οὐκ ἐᾷ φαίνεσθαι μαλακούσ. ἐν δὲ τῇ δευτέρᾳ περιόδῳ τραχύνεται μὲν ἡ σύνθεσισ ἐν τῷ μεγάλη γὰρ ῥοπή, διὰ τὸ μὴ συναλείφεσθαι τὰ δύο ρ ρ καὶ ἐν τῷ ἀνθρώπων πράγματα διὰ τὸ μὴ συλλεαίνεσθαι τὸ ν τῷ ἑξῆσ. διασπᾶται δ’ ἐν τῷ μᾶλλον δὲ ὅλον ἡ τύχη, βραχέων φωνηέντων πολὺν τὸν μεταξὺ χρόνον περιλαμβανόντων. ἐν δὲ τῇ τρίτῃ περιόδῳ τὰ φωνήεντα μέν, εἴ τισ αὐτὰ βούλοιτο συναλείψασ ἐκθλίβειν ὥσπερ τὸ οἰόμαι καὶ δέον, οὐκ ἂν εὑρ́οι συμπλεκόμενα ἀλλήλοισ.

τῶν δὲ συμφωνουμένων δυσὶν ἢ τρισὶν χωρίοισ τὴν λειότητα μὴ φυλάττουσαι σὺν τοῖσ παρακειμένοισ εὑρεθήσονται ἐν τῷ αἱρ́εσίν μοι δοίη καὶ ἐν τῷ τὴν τῆσ ἡμετέρασ πόλεωσ. μέχρι μὲν δὴ τῶνδε ἡ δευτέρα τὰ πρωτεῖα ἁρμονία φέρει, ἐν δὲ τοῖσ ἑξῆσ ἡ προτέρα διέσπασται γὰρ μᾶλλον τῆσ ἑτέρασ’· πολὺ γὰρ πλείουσ ἀφορμὰσ εἰσ τὸ τὴν παρὰ τῶν θεῶν εὔνοιαν ἔχειν ὁρῶ ὑμῖν ἐνούσασ ἢ ἐκείνῳ. ἀλλ, οἰόμαι, καθήμεθα οὐδὲν ποιοῦντεσ· οὐκ ἔνι δ’ αὐτὸν ἀργοῦντα οὐδὲ φίλοισ ἐπιτάττειν, μή τί γε θεοῖσ.

ἐν τούτοισ γὰρ δὴ τά τε φωνήεντα πολλαχῇ συγκρουόμενα δῆλά ἐστι καὶ τὰ ἡμίφωνα καὶ ἄφωνα, ἐξ ὧν στηριγμούσ τε καὶ ἐγκαθισμοὺσ αἱ ἁρμονίαι λαμβάνουσι καὶ τραχύτητασ αἱ φωναὶ συχνάσ. ἔπειθ’ αἱ ταύταισ ἐπιβάλλουσαι περίοδοι διαστάσεισ μὲν οὐ λαμβάνουσι φωνηέντων, καὶ παρὰ τοῦτο ἐπιτρόχαλοσ αὐτῶν ἐστιν ἡ σύνθεσισ, ἀφώνων δὲ καὶ ἡμιφώνων συμβολαῖσ διαχαραττόμεναι τραχύνουσι τὴν φωνὴν συμμέτρωσ. καὶ τἆλλα δὲ τὸν αὐτὸν ἅπαντα κατεσκεύασται τρόπον. τί γὰρ δεῖ τὰ πλείω λέγοντα μηκύνειν; οὐ μόνον δὲ αἱ τῶν ὀνομάτων συζυγίαι τὴν μικτὴν ἁρμονίαν λαμβάνουσι παρ’ αὐτῷ καὶ μέσην, ἀλλὰ καὶ αἱ τῶν κώλων κατασκευαί τε καὶ συνθέσεισ καὶ τὰ τῶν περιόδων μήκη τε καὶ σχήματα καὶ οἱ περιλαμβάνοντεσ αὐτάσ τε καὶ τὰ κῶλα ῥυθμοί. καὶ γὰρ καὶ κατὰ κόμματα πολλὰ εἴρηται τῷ ἀνδρὶ, καὶ τὰ πλεῖστά γε οὕτωσ κατεσκεύασται, καὶ ἐν περιόδοισ οὐκ ὀλίγα. τῶν δὲ περιόδων αἳ μέν εἰσιν εὐκόρυφοι καὶ στρογγύλαι ὥσπερ ἀπὸ τόρνου, αἳ δὲ ὕπτιαί τε καὶ κεχυμέναι καὶ οὐκ ἔχουσαι τὰσ βάσεισ περιττάσ.

μήκει τε αἳ μὲν ἐλάττουσ, ὥστε συμμετρηθῆναι πρὸσ ἀνδρὸσ πνεῦμα, αἳ δὲ πολλῷ μείζουσ, οἱαῖ καὶ μέχρι τῆσ τετάρτησ ἀναπαύσεωσ προελθοῦσαι τότε λήγειν εἰσ πέρασ. τῶν τε σχημάτων ἔνθα μὲν ἄν τισ εὑρ́οι τὰ σεμνὰ καὶ αὐστηρὰ καὶ ἀρχαῖα πλεονάζοντα, ἔνθα δὲ τὰ λιγυρὰ καὶ γλαφυρὰ καὶ θεατρικά. καὶ τῶν ῥυθμῶν πολλαχῇ μὲν τοὺσ ἀνδρώδεισ καὶ ἀξιωματικοὺσ καὶ εὐγενεῖσ, σπανίωσ δέ που τοὺσ ὑπορχηματικούσ τε καὶ Ιὠνικῶσ διακλωμένουσ. ὑπὲρ ὧν ὀλίγον ὕστερον ἐροῦμεν· ἕτεροσ γὰρ ἐπιτηδειότεροσ αὐτοῖσ ἔσται τόποσ. νυνὶ δέ, ὃ προσαπαιτεῖν ἐοίκεν ὁ λόγοσ, ἔτι προσθείσ, ἐπὶ τὰ λοιπὰ τῶν προκειμένων μεταβήσομαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION