Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 41 1:

ταύτησ τῆσ ἁρμονίασ κράτιστοσ μὲν ἐγένετο κανὼν ὁ ποιητὴσ Ὅμηροσ, καὶ οὐκ ἄν τισ εἴποι λέξιν ἄμεινον ἡρμοσμένην τῆσ ἐκείνου πρὸσ ἄμφω ταῦτα, λέγω δὲ τήν τε ἡδονὴν καὶ τὸ σεμνόν. ἐζήλωσαν δὲ αὐτὸν ἐπῶν τε πολλοὶ ποιηταὶ καὶ μελῶν, ἔτι δὲ τραγῳδίασ τε καὶ κωμῳδίασ, συγγραφεῖσ τε ἀρχαῖοι καὶ φιλόσοφοι καὶ ῥήτορεσ. ὧν ἁπάντων μεμνῆσθαι πολὺ ἂν ἔργον εἰή, ἀρκέσει δὲ τῶν ἐν λόγοισ δυναστευσάντων, οὓσ ἐγὼ κρατίστουσ εἶναι πείθομαι, δύο παρασχέσθαι μόνουσ, συγγραφέων μὲν Ἡρόδοτον, φιλοσόφων δὲ Πλάτωνα· καὶ γὰρ καὶ ἀξίωμα καὶ χάρισ αὐτῶν ἐπιτρέχει ταῖσ ἁρμονίαισ. εἰ δὲ ὀρθὰ ἐγὼ καὶ εἰκότα ἔγνωκα περὶ αὐτῶν, ἐξετάσαι τῷ βουλομένῳ σκοπεῖν ἔστιν. φέρε δὴ τίσ οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν τῆσ τε αὐστηρᾶσ καὶ τῆσ ἡδείασ ἁρμονίασ μέσην εἶναι τήνδε τὴν λέξιν καὶ τὰ κράτιστα εἰληφέναι παρ’ ἑκατέρασ, ᾗ κέχρηται Ἡρόδοτοσ Ξέρξῃ περιθεὶσ τὸν λόγον, ὅτ’ ἐβουλεύετο περὶ τῆσ πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ στρατείασ;