Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 30 6:

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 30 6:)

δεόμεθα δὲ καὶ πατέρων καὶ μητέρων, τῇ αὐτῇ ταύτῃ διανοίᾳ χρωμένουσ τὸν ἐπίλοιπον βίον διάγειν καὶ εἰδέναι, ὅτι οὐ θρηνοῦντεσ οὐδ’ ὀλοφυρόμενοι ἡμᾶσ ἡμῖν μάλιστα χαριοῦνται. ἀλλ’ εἴ τίσ ἐστι τοῖσ τετελευτηκόσιν αἴσθησισ τῶν ζώντων, οὕτωσ ἀχάριστοι εἰε͂ν ἂν μάλιστα, ἑαυτούσ τε κακοῦντεσ καὶ βαρέωσ φέροντεσ τὰσ συμφοράσ, κούφωσ δὲ καὶ μετρίωσ μάλιστ’ ἂν χαρίζοιντο. τὰ μὲν γὰρ ἡμέτερα τελευτὴν ἤδη ἕξει, ἥπερ καλλίστη γίγνεται ἀνθρώποισ· ὥστε πρέπει αὐτὰ μᾶλλον κοσμεῖν ἢ θρηνεῖν. γυναικῶν δὲ τῶν ἡμετέρων καὶ παίδων ἐπιμελούμενοι καὶ τρέφοντεσ καὶ ἐνταῦθα τὸν νοῦν τρέποντεσ τῆσ τε τύχησ μάλιστ’ ἂν εἰε͂ν ἐν λήθῃ καὶ ζῷεν κάλλιον καὶ ὀρθότερον καὶ ἡμῖν προσφιλέστερον. ταῦτα δὴ ἱκανὰ τοῖσ ἡμετέροισ παρ’ ἡμῶν ἀπαγγέλλειν. τῇ δὲ πόλει παρακελευόμεθα, ὅπωσ ἡμῖν καὶ πατέρων καὶ υἱῶν ἐπιμελήσονται, τοὺσ μὲν παιδεύοντεσ κοσμίωσ, τοὺσ δὲ γηροτροφοῦντεσ ἀξίωσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION