Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 3

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 3)

τρίτη λέξεωσ . . . ἦν ἡ μικτή τε καὶ σύνθετοσ ἐκ τούτων τῶν δυεῖν, ἣν ὁ μὲν πρῶτοσ ἁρμοσάμενοσ καὶ καταστήσασ εἰσ τὸν νῦν ὑπάρχοντα κόσμον εἴτε Θρασύμαχοσ ὁ Καλχηδόνιοσ ἦν, ὡσ οἰέται Θεόφραστοσ, εἴτε ἄλλοσ τισ, οὐκ ἔχω λέγειν. οἱ δὲ ἐκδεξάμενοι καὶ ἀναθρέψαντεσ καὶ οὐ πολὺ ἀποσχόντεσ τοῦ τελειῶσαι ῥητόρων μὲν Ἰσοκράτησ ὁ Ἀθηναῖοσ ἐγένετο, φιλοσόφων δὲ Πλάτων ὁ Σωκρατικόσ· τούτων γὰρ ἀμήχανον εὑρεῖν τῶν ἀνδρῶν ἑτέρουσ τινὰσ ἔξω Δημοσθένουσ ἢ τἀναγκαῖα καὶ χρήσιμα κρεῖττον ἀσκήσαντασ ἢ τὴν καλλιλογίαν καὶ τὰσ ἐπιθέτουσ κατασκευὰσ βέλτιον ἀποδειξαμένουσ. ἡ μὲν οὖν Θρασυμάχου λέξισ, εἰ δὴ πηγή τισ ἦν ὄντωσ τῆσ μεσότητοσ, αὐτὴν τὴν προαίρεσιν ἐοίκεν ἔχειν σπουδῆσ ἀξίαν· κέκραται γὰρ εὖ πωσ καὶ αὐτὸ τὸ χρήσιμον εἴληφεν ἑκατέρασ. δυνάμει δὲ ὡσ οὐκ ἴσῃ τῇ βουλήσει κέχρηται, παράδειγμα ἐξ ἑνὸσ τῶν δημηγορικῶν λόγων τόδε· ἐβουλόμην μέν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, μετασχεῖν ἐκείνου τοῦ χρόνου τοῦ παλαιοῦ καὶ τῶν πραγμάτων, ἡνίκα σιωπᾶν ἀπέχρη τοῖσ νεωτέροισ, τῶν τε πραγμάτων οὐκ ἀναγκαζόντων ἀγορεύειν καὶ τῶν πρεσβυτέρων ὀρθῶσ τὴν πόλιν ἐπιτροπευόντων. ἐπειδὴ δ’ εἰσ τοιοῦτον ἡμᾶσ ἀνέθετο χρόνον ὁ δαίμων, ὥστε .

. . τῆσ πόλεωσ ἀκούειν, τὰσ δὲ συμφορὰσ . . αὐτοὺσ καὶ τούτων τὰ μέγιστα μὴ θεῶν ἔργα εἶναι μηδὲ τῆσ τύχησ ἀλλὰ τῶν ἐπιμεληθέντων, ἀνάγκη λέγειν. ἢ γὰρ ἀναίσθητοσ ἢ καρτερικώτατόσ ἐστιν, ὅστισ ἐνεξαμαρτάνειν ἑαυτὸν ἔτι παρέξει τοῖσ βουλομένοισ καὶ τῆσ ἑτέρων ἐπιβουλῆσ τε καὶ κακίασ αὐτὸσ ὑποσχήσει τὰσ αἰτίασ. ἅλισ γὰρ ἡμῖν ὁ παρελθὼν χρόνοσ καὶ ἀντὶ μὲν εἰρήνησ ἐν πολέμῳ γενέσθαι καὶ κινδύνῳ, εἰσ τόνδε τὸν χρόνον τὴν μὲν παρελθοῦσαν ἡμέραν ἀγαπῶσι, τὴν δ’ ἐπιοῦσαν δεδιόσιν, ἀντὶ δ’ ὁμονοίασ εἰσ ἔχθραν καὶ ταραχὰσ πρὸσ ἀλλήλουσ ἀφικέσθαι. καὶ τοὺσ μὲν ἄλλουσ τὸ πλῆθοσ τῶν ἀγαθῶν ὑβρίζειν τε ποιεῖ καὶ στασιάζειν, ἡμεῖσ δὲ μετὰ μὲν τῶν ἀγαθῶν ἐσωφρονοῦμεν, ἐν δὲ τοῖσ κακοῖσ ἐμάνημεν, ἃ τοὺσ ἄλλουσ σωφρονίζειν εἰώθεν. τί δῆτα μέλλοι τισ ἂν γεγωνίσκειν , ὅτῳ γε .

. . λυπεῖσθαι ἐπὶ τοῖσ παροῦσι καὶ νομίζειν ἔχειν τι τοιοῦτον, ὡσ μηδὲν ἔτι τοιοῦτον ἔσται; πρῶτον μὲν οὖν τοὺσ διαφερομένουσ πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ τῶν ῥητόρων καὶ τῶν ἄλλων ἀποδείξω γε παρὰ λόγον πεπονθότασ πρὸσ ἀλλήλουσ, ὅπερ ἀνάγκη τοὺσ ἄνευ γνώμησ φιλονικοῦντασ πάσχειν· οἰόμενοι γὰρ ἐναντία λέγειν ἀλλήλοισ οὐκ αἰσθάνονται τὰ αὐτὰ πράττοντεσ οὐδὲ τὸν τῶν ἑτέρων λόγον ἐν τῷ σφετέρῳ λόγῳ ἐνόντα. σκέψασθε γὰρ ἐξ ἀρχῆσ, ἃ ζητοῦσιν ἑκάτεροι. πρῶτον μὲν ἡ πάτριοσ πολιτεία ταραχὴν αὐτοῖσ παρέχει ῥᾴστη γνωσθῆναι καὶ κοινοτάτη τοῖσ πολίταισ οὖσα πᾶσιν. ὁπόσα μὲν οὖν ἐπέκεινα τῆσ ἡμετέρασ γνώμησ ἐστίν, ἀκούειν ἀνάγκη λέγειν τῶν παλαιοτέρων, ὁπόσα δ’ αὐτοὶ ἐπεῖδον οἱ πρεσβύτεροι, ταῦτα δὲ παρὰ τῶν εἰδότων πυνθάνεσθαι. τοιαύτη μὲν οὖν τισ ἡ Θρασυμάχειοσ ἑρμηνεία, μέση τοῖν δυεῖν καὶ εὔκρατοσ καὶ εἰσ ἀμφοτέρουσ τοὺσ χαρακτῆρασ ἐπίκαιρον ἀφετήριον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION