Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 2 2:

(디오니시오스, De Demosthene, chapter 2 2:)

ἀρκέσει δὲ τοσοῦτο μόνον εἰπεῖν, ὅτι τὴν διαπασῶν ἁρμονίαν οὗτοι πρὸσ ἀλλήλουσ οἱ ἄνδρεσ ἡρμόσαντο, τάσ ἀκρότητασ ἀμφοτέρασ τῆσ λέξεωσ, αἳ πλεῖστον ἀλλήλων ἀπέχουσι, δαιμονίᾳ σπουδῇ προελόμενοί τε καὶ τελειώσαντεσ. καὶ ὅνπερ ἡ νήτη πρὸσ ὑπάτην ἐν μουσικῇ λόγον ἔχει, τοῦτον ἡ Λυσίου λέξισ ἐν πολιτικῇ διαλέκτῳ πρὸσ τὴν Θουκυδίδου. ἣ μὲν γὰρ καταπλήξασθαι δύναται τὴν διάνοιαν, ἣ δὲ ἡδῦναι, καὶ ἣ μὲν συστρέψαι καὶ συντεῖναι τὸν νοῦν, ἣ δὲ ἀνεῖναι καὶ μαλάξαι, καὶ εἰσ πάθοσ ἐκείνη προαγαγεῖν, εἰσ δὲ ἦθοσ αὕτη καταστῆσαι. πλὴν ἀλλὰ καὶ τὸ μὲν βιάσασθαι καὶ προσαναγκάσαι τι τῆσ Θουκυδίδου λέξεωσ ἴδιον, τὸ δ’ ἀπατῆσαι καὶ κλέψαι τὰ πράγματα τῆσ Λυσίου. καὶ ἡ μὲν νεωτεροποιία καὶ τὸ τολμηρὸν τῆσ τοῦ συγγραφέωσ οἰκεῖον ἰδέασ, ἡ δ’ ἀσφάλεια καὶ τὸ ἀκίνδυνον τῆσ τοῦ ῥήτοροσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION