Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 4

(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 4)

ὁμοίωσ δὲ ταῖσ προειρημέναισ δυσὶ θεαῖσ καὶ τὴν Κόρην λαχεῖν τοὺσ περὶ τὴν Ἔνναν λειμῶνασ· πηγὴν δὲ μεγάλην αὐτῇ καθιερωθῆναι ἐν τῇ Συρακοσίᾳ τὴν ὀνομαζομένην Κυάνην. τὸν γὰρ Πλούτωνα μυθολογοῦσι τὴν ἁρπαγὴν ποιησάμενον ἀποκομίσαι τὴν Κόρην ἐφ’ ἁρ́ματοσ πλησίον τῶν Συρακουσῶν, καὶ τὴν γῆν ἀναρρήξαντα αὐτὸν μὲν μετὰ τῆσ ἁρπαγείσησ δῦναι καθ’ ᾅδου, πηγὴν δ’ ἀνεῖναι τὴν ὀνομαζομένην Κυάνην, πρὸσ ᾗ κατ’ ἐνιαυτὸν οἱ Συρακόσιοι πανήγυριν ἐπιφανῆ συντελοῦσι, καὶ θύουσιν οἱ μὲν ἰδιῶται τὰ ἐλάττω τῶν ἱερείων, δημοσίᾳ δὲ ταύρουσ βυθίζουσιν ἐν τῇ λίμνῃ, ταύτην τὴν θυσίαν καταδείξαντοσ Ἡρακλέουσ καθ’ ὃν καιρὸν τὰσ Γηρυόνου βοῦσ ἐλαύνων περιῆλθε πᾶσαν Σικελίαν.

μετὰ δὲ τὴν τῆσ Κόρησ ἁρπαγὴν μυθολογοῦσι τὴν Δήμητραν μὴ δυναμένην ἀνευρεῖν τὴν θυγατέρα λαμπάδασ ἐκ τῶν κατὰ τὴν Αἴτνην κρατήρων ἀναψαμένην ἐπελθεῖν ἐπὶ πολλὰ μέρη τῆσ οἰκουμένησ, τῶν δ’ ἀνθρώπων τοὺσ μάλιστ’ αὐτὴν προσδεξαμένουσ εὐεργετῆσαι τὸν τῶν πυρῶν καρπὸν ἀντιδωρησαμένην.

φιλανθρωπότατα δὲ τῶν Ἀθηναίων ὑποδεξαμένων τὴν θεόν, πρώτοισ τούτοισ μετὰ τοὺσ Σικελιώτασ δωρήσασθαι τὸν τῶν πυρῶν καρπόν·

ἀνθ’ ὧν ὁ δῆμοσ οὗτοσ περιττότερον τῶν ἄλλων ἐτίμησαν τὴν θεὸν θυσίαισ τ’ ἐπιφανεστάταισ καὶ τοῖσ ἐν Ἐλευσῖνι μυστηρίοισ, ἃ διὰ τὴν ὑπερβολὴν τῆσ ἀρχαιότητοσ καὶ ἁγνείασ ἐγένετο πᾶσιν ἀνθρώποισ περιβόητα. παρὰ δὲ τῶν Ἀθηναίων πολλοὶ μεταλαβόντεσ τῆσ ἐκ τοῦ σίτου φιλανθρωπίασ, καὶ τοῖσ πλησιοχώροισ μεταδιδόντεσ τοῦ σπέρματοσ, ἐπλήρωσαν πᾶσαν τὴν οἰκουμένην. οἱ δὲ κατὰ τὴν Σικελίαν, διὰ τὴν τῆσ Δήμητροσ καὶ Κόρησ πρὸσ αὐτοὺσ οἰκειότητα πρῶτοι τῆσ εὑρέσεωσ τοῦ σίτου μεταλαβόντεσ, ἑκατέρᾳ τῶν θεῶν κατέδειξαν θυσίασ καὶ πανηγύρεισ, ἐπωνύμουσ αὐταῖσ ποιήσαντεσ καὶ τῷ χρόνῳ διασημήναντεσ τὰσ δοθείσασ δωρεάσ.

τῆσ μὲν γὰρ Κόρησ τὴν καταγωγὴν ἐποιήσαντο περὶ τὸν καιρὸν ἐν ᾧ τὸν τοῦ σίτου καρπὸν τελεσιουργεῖσθαι συνέβαινε, καὶ ταύτην τὴν θυσίαν καὶ πανήγυριν μετὰ τοσαύτησ ἁγνείασ καὶ σπουδῆσ ἐπιτελοῦσιν ὅσησ εἰκόσ ἐστι τοὺσ τῇ κρατίστῃ δωρεᾷ προκριθέντασ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ἀποδιδόναι τὰσ χάριτασ·

τῆσ δὲ Δήμητροσ τὸν καιρὸν τῆσ θυσίασ προέκριναν ἐν ᾧ τὴν ἀρχὴν ὁ σπόροσ τοῦ σίτου λαμβάνει, ἐπὶ δ’ ἡμέρασ δέκα πανήγυριν ἄγουσιν ἐπώνυμον τῆσ θεοῦ ταύτησ, τῇ τε λαμπρότητι τῆσ παρασκευῆσ μεγαλοπρεπεστάτην καὶ τῇ διασκευῇ μιμούμενοι τὸν ἀρχαῖον βίον.

ἔθοσ δ’ ἐστὶν αὐτοῖσ ἐν ταύταισ ταῖσ ἡμέραισ αἰσχρολογεῖν κατὰ τὰσ πρὸσ ἀλλήλουσ ὁμιλίασ διὰ τὸ τὴν θεὸν ἐπὶ τῇ τῆσ Κόρησ ἁρπαγῇ λυπουμένην γελάσαι διὰ τὴν αἰσχρολογίαν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION