- πρῶτον μὲν τὸ φιλόκαινον, ὃ φύσει πᾶσιν ἀνθρώποισ ὑπάρχει, καὶ τὸ ἁψίκορον, ἔπειτα δὲ τὸ πρὸσ τὰ παράδοξα τῶν ἀκουσμάτων ἑπόμενον. (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 21:3)
(루키아노스, Calumniae non temere credundum, (no name) 21:3)
- ὅπερ, οἶμαι, καὶ Ὅμηροσ ἐν τῷ περὶ Σειρήνων μύθῳ ᾐνίξατο παραπλεῖν κελεύσασ τὰσ ὀλεθρίουσ ταύτασ τῶν ἀκουσμάτων ἡδονὰσ καὶ ἀποφράττειν τὰ ὦτα καὶ μὴ ἀνέδην αὐτὰ ἀναπεταννύειν τοῖσ πάθει προειλημμένοισ, ἀλλ’ ἐπιστήσαντα ἀκριβῆ θυρωρὸν τὸν λογισμὸν ἅπασι τοῖσ λεγομένοισ τὰ μὲν ἄξια προσίεσθαι καὶ παραβάλλεσθαι, τὰ φαῦλα δ’ ἀποκλείειν καὶ ἀπωθεῖν· (Lucian, Calumniae non temere credundum, (no name) 30:2)
(루키아노스, Calumniae non temere credundum, (no name) 30:2)
- πολλῶν μετ’ ἄλλων ξένων τε καὶ παραδόξων ἀκουσμάτων, ὦν ἐνήνοχεν ὁ καθ’ ἡμᾶσ χρόνοσ, ἕν τι καὶ τοῦτο ἐφάνη μοι πρώτωσ ἀκούσαντι παρὰ σοῦ, ὅτι τῶν φιλοσόφων τισ τῶν ἐκ τοῦ περιπάτου πάντα χαρίζεσθαι βουλόμενοσ Ἀριστοτέλει τῷ κτίσαντι ταύτην τὴν φιλοσοφίαν καὶ τοῦτο ὑπέσχετο ποιήσειν φανερόν, ὅτι Δημοσθένησ τὰσ ῥητορικὰσ τέχνασ παρ’ ἐκείνου μαθὼν εἰσ τοὺσ ἰδίουσ μετήνεγκε λόγουσ καὶ κατ’ ἐκεῖνα κοσμούμενοσ τὰ παραγγέλματα πάντων ἐγένετο τῶν ῥητόρων κράτιστοσ. (Dionysius of Halicarnassus, Ad Ammaeum, chapter 1 1:1)
(디오니시오스, Ad Ammaeum, chapter 1 1:1)
- μέχρι μὲν γὰρ ὀλίγοισ ἐπεχείρει, τέτταρα κατατολμῶν καὶ τετταράκοντα λέγειν, ἔτι δὲ τήμερον καὶ τὰ ὅμοια ἐπισπώμενον ἴδια ταυτὶ λέγειν, ἀποστεροῦν με τῶν συγγεγενημένων καὶ συντεθραμμένων γραμμάτων, συνήθειαν ᾤμην ^ καὶ οἰστὸν ἦν μοι τὸ ἄκουσμα καὶ οὐ πάνυ τι ἐδακνόμην ἐπ’ αὐτοῖσ. (Lucian, Judicium vocalium, (no name) 7:3)
(루키아노스, Judicium vocalium, (no name) 7:3)
- ὥστε ἔγωγε πυθόμενοσ ὡσ ἐπὶ τοιαύτῃ θέᾳ σχολάζοισ, οὐκ ᾐδέσθην μόνον ὑπὲρ σοῦ ἀλλὰ καὶ ἠνιάθην εἰ Πλάτωνοσ καὶ Χρυσίππου καὶ Ἀριστοτέλουσ ἐκλαθόμενοσ κάθησαι τὸ ὅμοιον πεπονθὼσ τοῖσ τὰ ὦτα πτερῷ κνωμένοισ, καὶ ταῦτα μυρίων ἄλλων ὄντων ἀκουσμάτων καὶ θεαμάτων σπουδαίων, εἰ τούτων τισ δέοιτο, τῶν κυκλίων αὐλητῶν καὶ τῶν κιθάρᾳ τὰ ἔννομα προσᾳδόντων, καὶ μάλιστα τῆσ σεμνῆσ τραγῳδίασ καὶ τῆσ φαιδροτάτησ κωμῳδίασ, ἅπερ καὶ ἐναγώνια εἶναι ἠξίωται. (Lucian, De saltatione, (no name) 2:2)
(루키아노스, De saltatione, (no name) 2:2)
- τοιοῦτόν τι ἄκουσμά ἐστι, Τερψιχόρησ τινὸσ ἢ Μελπομένησ ἢ Καλλιόπησ αὐτῆσ παίδευμα, μυρία τὰ θέλγητρα καὶ παντοῖα ἐν ἑαυτῷ ἔχον. (Lucian, Imagines, (no name) 14:5)
(루키아노스, Imagines, (no name) 14:5)
- εἴτ’ οὖν ^ φωνῆσ εὐμοιρίαν ζητεῖσ, ποῦ ἂν ἀλλαχόθι εὑρ́οισ, ἢ ποῖον πολυφωνότερον ἄκουσμα ἢ ἐμμελέστερον ; (Lucian, De saltatione, (no name) 72:2)
(루키아노스, De saltatione, (no name) 72:2)
- ἀλλὰ καὶ ἐμαντεύετο ἐκεῖνοσ καὶ τὰ μέλλοντα προεθέσπιζε καὶ οὐδέν τι παράδοξον ἐδόκει ποιεῖν, οὐδὲ ὁ ἀκούων ἐπεκαλεῖτο ὥσπερ σὺ τὸν ἀλεξίκακον, ἀποτρόπαιον ἡγούμενοσ τὸ ἄκουσμα. (Lucian, Gallus, (no name) 2:7)
(루키아노스, Gallus, (no name) 2:7)
- λέγοισ ἂν ὡσ ἔμοιγε ὑπερήδιστον ἂν τὸ ἄκουσμα γένοιτο, ὥστε εἴ τισ αἱρ́εσιν προθείη, πότερα μᾶλλον ἐθέλω σοῦ ἀκούειν τὰ τοιαῦτα διεξιόντοσ ἢ τὸν πανευδαίμονα ὄνειρον ἐκεῖνον αὖθισ ὁρᾶν τὸν μικρὸν ἔμπροσθεν, οὐκ οἶδα ὁπότερον ἂν ἑλοίμην οὕτωσ ἀδελφὰ ἡγοῦμαι τὰ σὰ τοῖσ ἡδίστοισ φανεῖσι καὶ ἐν ἴσῃ ὑμᾶσ τιμῇ ἄγω, σέ τε καὶ τὸ πολυτίμητον ἐνύπνιον. (Lucian, Gallus, (no name) 5:5)
(루키아노스, Gallus, (no name) 5:5)