Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 15

(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 15)

ἐκ δὴ τῶν γραμμάτων τοσούτων τε ὄντων καὶ δυνάμεισ τοιαύτασ ἐχόντων αἱ καλούμεναι γίνονται συλλαβαί. τούτων δὲ εἰσὶ μακραὶ μὲν ὅσαι συνεστήκασιν ἐκ τῶν φωνηέντων τῶν μακρῶν ἢ τῶν διχρόνων ὅταν μακρῶσ ἐκφέρηται, καὶ ὅσαι λήγουσιν εἰσ μακρὸν ἢ μακρῶσ λεγόμενον γράμμα ἢ εἴσ τι τῶν ἡμιφώνων τε καὶ ἀφώνων· βραχεῖαι δὲ ὅσαι συνεστήκασιν ἐκ βραχέοσ φωνήεντοσ ἢ βραχέωσ λαμβανομένου, καὶ ὅσαι λήγουσιν εἰσ ταῦτα. μήκουσ δὲ καὶ βραχύτητοσ συλλαβῶν οὐ μία φύσισ, ἀλλὰ καὶ μακρότεραί τινέσ εἰσι τῶν μακρῶν καὶ βραχύτεραι τῶν βραχειῶν. ἔσται δὲ τοῦτο φανερὸν ἐπὶ τῶν παραδειγμάτων. ὁμολογεῖται δὴ βραχεῖα εἶναι συλλαβή, ἣν ποιεῖ φωνῆεν γράμμα βραχὺ τὸ ο, ὡσ λέγεται ὁδόσ. ταύτῃ τισ προσθέτω γράμμα ἓν τῶν ἡμιφώνων τὸ ρ καὶ γενέσθω Ῥόδοσ· μένει μὲν ἔτι βραχεῖα ἡ συλλαβή, πλὴν οὐχ ὁμοίωσ ἀλλ’ ἕξει τινὰ παραλλαγὴν ἀκαρῆ παρὰ τὴν προτέραν. ἔτι προσθέτω ταύτῃ τῶν ἀφώνων γραμμάτων ἓν τὸ τ καὶ γενέσθω τρόποσ· μείζων αὕτη τῶν προτέρων ἔσται συλλαβῶν καὶ ἔτι βραχεῖα μένει. τρίτον ἔτι γράμμα τῇ αὐτῇ συλλαβῇ προστεθήτω τὸ σ καὶ γενέσθω στρόφοσ· τρισὶν αὕτη προσθήκαισ ἀκουσταῖσ μακροτέρα γενήσεται τῆσ βραχυτάτησ μένουσα ἔτι βραχεῖα. οὐκοῦν τέτταρεσ αὗται βραχείασ συλλαβῆσ διαφοραὶ τὴν ἄλογον αἴσθησιν ἔχουσαι τῆσ παραλλαγῆσ μέτρον. ὁ δ’ αὐτὸσ λόγοσ καὶ ἐπὶ τῆσ μακρᾶσ. ἡ γὰρ ἐκ τοῦ η γινομένη συλλαβὴ μακρὰ τὴν φύσιν οὖσα τεττάρων γραμμάτων προσθήκαισ παραυξηθεῖσα τριῶν μὲν προταττομένων, ἑνὸσ δὲ ὑποταττομένου, καθ’ ἣν λέγεται σπλήν, μείζων ἂν δήπου λέγοιτο εἶναι τῆσ προτέρασ ἐκείνησ τῆσ μονογραμμάτου· μειουμένη τ’ οὖν αὖθισ καθ’ ἓν ἕκαστον τῶν προστεθέντων γραμμάτων τὰσ ἐπὶ τοὔλαττον παραλλαγὰσ αἰσθητὰσ ἂν ἔχοι. αἰτία δὲ τίσ ἐστι τοῦ μήτε τὰσ μακρὰσ ἐκβαίνειν τὴν αὑτῶν φύσιν μέχρι γραμμάτων ε μηκυνομένασ μήτε τὰσ βραχείασ εἰσ ἓν ἀπὸ πολλῶν γραμμάτων συστελλομένασ ἐκπίπτειν τῆσ βραχύτητοσ, ἀλλὰ κἀκείνασ ἐν διπλασίῳ λόγῳ θεωρεῖσθαι τῶν βραχειῶν καὶ ταύτασ ἐν ἡμίσει τῶν μακρῶν, οὐκ ἀναγκαῖον ἐν τῷ παρόντι σκοπεῖν. ἀρκεῖ γὰρ ὅσον εἰσ τὴν παροῦσαν ὑπόθεσιν ἡρ́μοττεν εἰρῆσθαι, ὅτι διαλλάττει καὶ βραχεῖα συλλαβὴ βραχείασ καὶ μακρὰ μακρᾶσ καὶ οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει δύναμιν οὔτ’ ἐν λόγοισ ψιλοῖσ οὔτ’ ἐν ποιήμασιν ἢ μέλεσιν διὰ μέτρων ἢ ῥυθμῶν κατασκευαζομένοισ πᾶσα βραχεῖα καὶ πᾶσα μακρά. πρῶτον μὲν δὴ θεώρημα τοῦτο τῶν ἐν ταῖσ συλλαβαῖσ παθῶν, ἕτερον δὲ τοιόνδε· τῶν γραμμάτων πολλὰσ ἐχόντων διαφορὰσ οὐ μόνον περὶ τὰ μήκη καὶ τὰσ βραχύτητασ ἀλλὰ καὶ περὶ τοὺσ ἤχουσ, ὑπὲρ ὧν ὀλίγῳ πρότερον εἴρηκα, πᾶσα ἀνάγκη καὶ τὰσ ἐκ τούτων συνισταμένασ συλλαβὰσ ἢ διὰ τούτων πλεκομένασ ἅμα τήν τε ἰδίαν ἑκάστου σῴζειν δύναμιν καὶ τὴν κοινὴν ἁπάντων, ἣ γίνεται διὰ τῆσ κράσεώσ τε καὶ παραθέσεωσ αὐτῶν· ἐξ ὧν μαλακαί τε φωναὶ γίνονται καὶ σκληραὶ καὶ λεῖαι καὶ τραχεῖαι, γλυκαίνουσαί τε τὴν ἀκοὴν καὶ πικραίνουσαι, καὶ στύφουσαι καὶ διαχέουσαι, καὶ πᾶσαν ἄλλην κατασκευάζουσαι διάθεσιν φυσικήν· αὗται δ’ εἰσὶ μυρίαι τὸ πλῆθοσ ὅσαι. ταῦτα δὴ καταμαθόντεσ οἱ χαριέστατοι ποιητῶν τε καὶ συγγραφέων τὰ μὲν αὐτοὶ κατασκευάζουσιν ὀνόματα συμπλέκοντεσ ἐπιτηδείωσ ἀλλήλοισ, τὰ δὲ γράμματα καὶ τὰσ συλλαβὰσ οἰκείασ οἷσ ἂν βούλωνται παραστῆσαι πάθεσιν ποικίλωσ φιλοτεχνοῦσιν, ὡσ ποιεῖ πολλάκισ Ὅμηροσ, ἐπὶ μὲν τῶν προσηνέμων αἰγιαλῶν τῇ παρεκτάσει τῶν συλλαβῶν τὸν ἄπαυστον ἐκφαίνειν βουλόμενοσ ἦχον ἠιόνεσ βοόωσιν ἐρευγομένησ ἁλὸσ ἔξω· ἐπὶ δὲ τοῦ τετυφλωμένου Κύκλωποσ τό τε τῆσ ἀλγηδόνοσ μέγεθοσ καὶ τὴν διὰ τῶν χειρῶν βραδεῖαν ἔρευναν τῆσ τοῦ σπηλαίου θύρασ Κύκλωψ δὲ στενάχων τε καὶ ὠδίνων ὀδύνῃσι, χερσὶ ψηλαφόων· καὶ ἄλλοθί που δέησιν ἐνδείξασθαι βουλόμενοσ πολλὴν καὶ κατεσπουδασμένην οὐδ’ εἴ κεν μάλα πολλὰ πάθῃ ἑκάεργοσ Ἀπόλλων, προπροκυλινδόμενοσ πατρὸσ Διὸσ αἰγιόχοιο. μυρία ἔστιν εὑρεῖν παρ’ αὐτῷ τοιαῦτα χρόνου μῆκοσ ἢ σώματοσ μέγεθοσ ἢ πάθουσ ὑπερβολὴν ἢ στάσεωσ ἠρεμίαν ἢ τῶν παραπλησίων τι δηλοῦντα παρ’ οὐδὲν οὕτωσ ἕτερον ἢ τὰσ τῶν συλλαβῶν κατασκευάσ· καὶ ἄλλα τούτοισ ἐναντίωσ εἰργασμένα εἰσ βραχύτητα καὶ τάχοσ καὶ σπουδὴν καὶ τὰ τούτοισ ὁμοιογενῆ, ὡσ ἔχει ταυτί ἀμβλήδην γοόωσα μετὰ δμωῇσιν ἐείπεν καὶ ἡνίοχοι δ’ ἔκπληγεν, ἐπεὶ ἴδον ἀκάματον πῦρ. ἐφ’ ἧσ μὲν γὰρ ἡ τοῦ πνεύματοσ δηλοῦται συγκοπὴ καὶ τὸ τῆσ φωνῆσ ἄτακτον, ἐφ’ ὧν δ’ ἡ τῆσ διανοίασ ἔκστασισ καὶ τὸ τοῦ δείματοσ ἀπροσδόκητον· ποιεῖ δὲ τούτων ἑκάτερον ἡ τῶν συλλαβῶν τε καὶ γραμμάτων ἐλάττωσισ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION