뜻

1. a thrusting, pushing
2. a justling, struggling, a hot dispute

예문

• τῶν ἐπιβαλλομένων ἕλκειν τὴν νεκρὰν ἢ τοὺς ἄνδρας εἰς τὸ δεσμωτήριον ἀπάγειν, ἀλλ ἐμβοήσαντες ἑαυτοῖς σὺν ὠθισμῷ τε καὶ πληγαῖς τῶν βιαζομένων ἐξέβαλον αὐτοὺς ἐκ τῆς ἀγορᾶς. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 38 6:1)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 38 6:1)

• ἤδη τε ὁμοῦ τοῖς ὀνείδεσι καὶ ἔργων ἥπτοντο, ἀθρόοι τε πρὸς ἀθρόους ὠθισμῷ χρώμενοι μάλιστα οἱ Λακεδαιμόνιοι καὶ ἀνὴρ ἀνδρὶ ἐπιόντες. (Pausanias, Description of Greece, , chapter 8 4:3)

  (파우사니아스, Description of Greece, , chapter 8 4:3)

• ἄρτι τε συνῄει πληθὺς εἰς τὸ Παλάτιον ἐπὶ προκαταλήψει θέας πολλῷ θορύβῳ καὶ ὠθισμῷ, χαρᾷ φέροντος Γαΐου τὴν ἐπὶ τοιοῖσδε τῶν πολλῶν σπουδήν, παρὸ καὶ διακέκριτο οὐδὲν οὔτε τῇ συγκλήτῳ χωρίον οὔτε τοῖς ἱππεῦσιν, φύρδην δὲ ἕζοντο καὶ τοῖς ἀνδράσιν ὁμοῦ αἱ γυναῖκες καὶ τῷ δούλῳ ἀναμεμιγμένον τὸ ἐλεύθερον. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 19 100:1)

  (플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 19 100:1)

• ὁ μὲν οὖν Ἀλέξανδρος ἐν χειρῶν νόμῳ κατ αὐτὸν ἔπεσε τὸν κίνδυνον, ὁ δ Ἀρχίδαμος ἐν τῷ περὶ τὰς πύλας ὠθισμῷ καὶ πνιγμῷ διεφθάρη. (Polybius, Histories, book 4, chapter 58 9:1)

  (폴리비오스, Histories, book 4, chapter 58 9:1)

유사 형태

• ὠθισμὸς (10)
• ὠθισμοῦ (5)
• ὠθισμῷ (4)
• ὠθισμὸν (3)
• ὠθισμοὺς (3)
• ὠθισμοῖς (3)
• ὠθισμοί (2)
• ὠθισμός (2)
• ὠθισμόν? (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.