στωικός
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
στωικός
στωική
στωικόν
Structure:
στωικ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- of a colonnade or piazza: - , Stoic, of or belonging to the Stoics
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- τέλοσ δὲ πολλοὺσ ἔστιν ἰδεῖν καὶ τῶν φιλοσοφεῖν λεγομένων, Ἐπικουρείουσ καὶ Στωικοὺσ ὄντασ, οὐχ ἑλομένουσ οὐδὲ κρίναντασ ἀλλὰ προσθεμένουσ δυσωποῦσιν οἰκείοισ καὶ φίλοισ· (Plutarch, De vitioso pudore, section 8 3:1)
- ἀλλ’ ἔνιοι τοὺσ μὲν Στωικοὺσ οἰόνται παίζειν, ὅταν ἀκούσωσι τὸν σοφὸν παρ’ αὐτοῖσ μὴ μόνον φρόνιμον καὶ δίκαιον καὶ ἀνδρεῖον ἀλλὰ καὶ ῥήτορα καὶ ποιητὴν καὶ στρατηγὸν καὶ πλούσιον καὶ βασιλέα προσαγορευόμενον, αὑτοὺσ δὲ πάντων ἀξιοῦσι τούτων, κἂν μὴ τυγχάνωσιν, ἀνιῶνται. (Plutarch, De tranquilitate animi, section 12 3:2)
- Ἐπειδὴ δὲ τοὺσ ἀπ’ Ἀριστίππου διεληλύθαμεν καὶ Φαίδωνοσ, νῦν ἑλκύσωμεν τοὺσ ἀπ’ Ἀντισθένουσ κυνικούσ τε καὶ στωικούσ. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, , Kef. a'. ANTISQENHS 19:9)
- μετιτέον δ’ ἐπὶ τοὺσ στωικούσ, ὧν ἦρξε Ζήνων, μαθητὴσ γενόμενοσ Κράτητοσ. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, , Kef. q'. MENEDHMOS 4:5)
- Αἴσθησισ δὲ λέγεται κατὰ τοὺσ Στωικοὺσ τό τ’ ἀφ’ ἡγεμονικοῦ πνεῦμα ἐπὶ τὰσ αἰσθήσεισ διῆκον καὶ ἡ δι’ αὐτῶν κατάληψισ καὶ ἡ περὶ τὰ αἰσθητήρια κατασκευή, καθ’ ἥν τινεσ πηροὶ γίνονται. (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 52:1)
- καίτοι γε εἴπερ ἐβούλετο Ὀδυσσεὺσ τὸ κατὰ τοὺσ Στωϊκοὺσ ἐπαινεῖν τέλοσ, ἐδύνατο ταυτὶ λέγειν ὅτε τὸν Φιλοκτήτην ἀνήγαγεν ἐκ τῆσ Λήμνου, ὅτε τὸ Ἴλιον ἐξεπόρθησεν, ὅτε τοὺσ Ἕλληνασ φεύγοντασ κατέσχεν, ὅτε εἰσ Τροίαν εἰσῆλθεν ἑαυτὸν μαστιγώσασ καὶ κακὰ καὶ Στωϊκὰ ῥάκη ἐνδύσ· (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 10:6)
- "’ οὗτοι τοίνυν εἰσ συστήματα διαιρεθέντεσ καὶ διαφόρουσ λόγων λαβυρίνθουσ ἐπινοήσαντεσ οἱ μὲν Στωϊκοὺσ ὠνομάκασιν ἑαυτούσ, οἱ δὲ Ἀκαδημαϊκούσ, οἱ δὲ Ἐπικουρείουσ, οἱ δὲ Περιπατητικοὺσ καὶ ἄλλα πολλῷ γελοιότερα τούτων ἔπειτα δὲ ὄνομα σεμνὸν τὴν ἀρετὴν περιθέμενοι καὶ τὰσ ὀφρῦσ ἐπάραντεσ καὶ τὰ μέτωπα ῥυτιδώσαντεσ καὶ τοὺσ πώγωνασ ἐπισπασάμενοι περιέρχονται ἐπιπλάστῳ σχήματι κατάπτυστα ἤθη περιστέλλοντεσ, ἐμφερεῖσ μάλιστα τοῖσ τραγικοῖσ ἐκείνοισ ὑποκριταῖσ, ὧν ἢν ἀφέλῃ τισ τὰ προσωπεῖα καὶ τὴν χρυσόπαστον ἐκείνην στολήν, τὸ καταλειπόμενόν ἐστι γελοῖον ἀνθρώπιον ἑπτὰ δραχμῶν ἐσ τὸν ἀγῶνα μεμισθωμένον. (Lucian, Icaromenippus, (no name) 29:3)
- ὁ Τιμοκλῆσ οὗτοσ ἔστι μὲν χρηστὸσ ἀνὴρ καὶ φιλόθεοσ καὶ τοὺσ λόγουσ πάνυ ἠκρίβωκε τοὺσ Στωϊκούσ· (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 27:1)
- ταῦτα πάντα, ὦ φιλότησ, ὁπόσα εἶπον, μή με νομίσῃσ κατὰ τῆσ Στοᾶσ παρεσκευασμένον ἢ ἔχθραν τινὰ ἐξαίρετον πρὸσ Στωϊκοὺσ ἐπανῃρημένον εἰρηκέναι, ἀλλὰ κοινὸσ ἐπὶ πάντασ ὁ λόγοσ· (Lucian, 176:1)