Sense

1. the cause of all
2. to whom all the guilt belongs

Examples

• δῆλος δ ἐστὶ καὶ πρὸς Ἰσοδίκην τὴν Εὐρυπτολέμου μὲν θυγατέρα τοῦ Μεγακλέους, κατὰ νόμους δ αὐτῷ συμβιώσασαν ὁ Κίμων ἐμπαθέστερον διατεθεὶς καὶ δυσφορήσας ἀποθανούσης, εἴ τι δεῖ τεκμαίρεσθαι ταῖς γεγραμμέναις ἐπὶ παρηγορίᾳ τοῦ πένθους ἐλεγείαις πρὸς αὐτόν, ὧν Παναίτιος ὁ φιλόσοφος οἰέται ποιητὴν γεγονέναι τὸν φυσικὸν Ἀρχέλαον, οὐκ ἀπὸ τρόπου τοῖς χρόνοις εἰκάζων. (Plutarch, , chapter 4 9:1)
• Παναίτιος μέντοι περὶ τοῦ τρίποδος ἀποφαίνει τὸν Δημήτριον ὁμωνυμίᾳ διεψευσμένον: (Plutarch, , chapter 1 5:2)
• τὸ μὲν οὖν τοῦ Παναιτίου βέλτιον ἐπισκεπτέον ὅπως ἔχει. (Plutarch, , chapter 1 7:1)
• πρὸς μὲν οὖν τούτους ἱκανῶς ὁ Παναίτιος ἐν τοῖς περὶ Σωκράτους ἀντείρηκεν: (Plutarch, , chapter 27 3:1)
• Κάτων δ αὐτὸς ἔπλευσεν ἀπὸ στρατιᾶς ἐπ Ἀθηνόδωρον καὶ Σκιπίων μετεπέμψατο Παναίτιον, ὅτ αὐτὸν ἡ σύγκλητος ἐξέπεμψεν ἀνθρώπων ὕβριν τε καὶ εὐνομίην ὑφορώμενον ὥς φησι Ποσειδώνιος. (Plutarch, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 1 18:2)
• ὅπερ ἐξηγούμενος ἰαμβεῖον Ἀρίσταρχος ὁ γραμματικός, ὃν μάντιν ἐκάλει Παναίτιος ὁ ῾ Ῥόδιος φιλόσοφος διὰ τὸ ῥᾳδίως καταμαντεύεσθαι τῆς τῶν ποιημάτων διανοίας, γένος αὐλοῦ φησιν εἶναι τὸν μάγαδιν, οὔτ Ἀριστοξένου τοῦτ εἰπόντος ἐν τοῖς. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 355)
• Παναίτιος δ ὁ φιλόσοφος καὶ τῶν λόγων αὐτοῦ φησιν οὕτω γεγράφθαι τοὺς πλείστους ὡς μόνου τοῦ καλοῦ δι αὐτὸ αἱρετοῦ ὄντος, τὸν περὶ τοῦ στεφάνου, τὸν κατὰ Ἀριστοκράτους, τὸν ὑπὲρ τῶν ἀτελειῶν, τοὺς Φιλιππικούς: (Plutarch, Demosthenes, chapter 13 4:1)

Similar forms

• Παναίτιος (28)
• Παναιτίου (7)
• Παναίτιον (5)
• Παναίτι (1)
• Παναιτιαστῶν? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.