뜻

1. 탓, 혐의, 공격, 비난, 범죄, 결점, 죄
2. 신용

1. charge, accusation, imputation, blame, guilt, fault
2. (in a good sense) credit
3. expostulation, admonition

예문

• καὶ εἶπε Κάϊν πρὸσ Κύριον τὸν Θεόν. μείζων ἡ αἰτία μου τοῦ ἀφεθῆναί με. (Septuagint, Liber Genesis 4:13)

  (70인역 성경, 창세기 4:13)

• ἐκραγείη δὲ ἐκ διαίτησ αὐτοῦ ἴασισ, σχοίη δὲ αὐτὸν ἀνάγκη αἰτίᾳ βασιλικῇ. (Septuagint, Liber Iob 18:14)

  (70인역 성경, 욥기 18:14)

• ἄνδρα τὸν ἐν αἰτίᾳ φόνου ὁ ἐγγυώμενοσ, φυγὰσ ἔσται καὶ οὐκ ἐν ἀσφαλείᾳ. (Septuagint, Liber Proverbiorum 28:17)

  (70인역 성경, 잠언 28:17)

• ἡ γὰρ τῶν ἀνωνύμων εἰδώλων θρησκεία παντὸσ ἀρχὴ κακοῦ καὶ αἰτία καὶ πέρασ ἐστίν. (Septuagint, Liber Sapientiae 14:27)

  (70인역 성경, 지혜서 14:27)

• αἰτία δ’ οἶμαι καὶ ἀρχὴ τῆσ τοσαύτησ μεταβολῆσ ἐγένετο ἡ πάντων κρατοῦσα Ῥώμη πρὸσ ἑαυτὴν ἀναγκάζουσα τὰσ ὅλασ πόλεισ ἀποβλέπειν καὶ ταύτησ δὲ αὐτῆσ οἱ δυναστεύοντεσ κατ’ ἀρετὴν καὶ ἀπὸ τοῦ κρατίστου τὰ κοινὰ διοικοῦντεσ, εὐπαίδευτοι πάνυ καὶ γενναῖοι τὰσ κρίσεισ γενόμενοι, ὑφ’ ὧν κοσμούμενον τό τε φρόνιμον τῆσ πόλεωσ μέροσ ἔτι μᾶλλον ἐπιδέδωκεν καὶ τὸ ἀνόητον ἠνάγκασται νοῦν ἔχειν. (Dionysius of Halicarnassus, De antiquis oratoribus, chapter 31)

  (디오니시오스, De antiquis oratoribus, chapter 31)

유사 형태

• αἰτίαν (1366)
• αἰτίας (1095)
• αἴτιον (828)
• αἴτιος (381)
• αἰτία (291)
• αἰτίους (188)
• αἴτια (152)
• αἴτιοι (126)
• αἰτίαις (103)
• αἰτίᾳ (96)
• αἰτιᾶσθαι (88)
• αἰτιῶν (73)
• αἰτίην (64)
• αἰτίων (62)
• αἰτίη (54)
• αἰτίαι (50)
• αἰτιᾶται (50)
• αἴτιόν (42)
• αἰτιῶνται (37)
• αἵτινες (37)
• αἰτίου (36)
• αἰτίοις (33)
• αἴτιός (33)
• αἰτιᾷ (28)
• αἰτίῃ (23)
• αἰτίης (18)
• αἰτιῶμαι (17)
• αἰτίῳ (15)
• αἰτιώμεθα (14)
• αἰτιῷτο (12)
• αἴτιαι (12)
• αἴτιοί (12)
• αἰτιατέον (11)
• αἰτιῶ (11)
• αἰτιᾶσθε (11)
• αἰτίζων (10)
• αἰτιάσῃ (6)
• αἰτιαθεὶς (4)
• αἰτιᾶταί (4)
• αἰτιῶδες (4)
• αἴτιά (4)
• αἵτινές (4)
• αἰτιωμένη (4)
• αἰτιάσαιτ (3)
• αἰτιᾶσθαί (3)
• αἰτιῷσθε (2)
• αἰτιωμένῳ (2)
• αιτια (2)
• αἰτίαμα (2)
• αἰτίαιν (2)
• αἰτίοιν (2)
• αἰτιῷντο (2)
• αἰτιάσαιο (2)
• αἰτίαισ] (2)
• αἰτιάσει (2)
• αἰτιώμεθ (2)
• αἰτιῶνταί (2)
• αἰτίζειν (2)
• αἰτιᾶσθ (1)
• αἰτίζῃ (1)
• αἰτιάσθω (1)
• αἰτι]ῶνται (1)
• αἰτιῷτό (1)
• αἰτιατική (1)
• αἰτίῃσι (1)
• αἰτίουσ] (1)
• αἰτιώμενά (1)
• αἰτιωτάτῃ (1)
• <αἰτίαν> (1)
• αἰτίη· (1)
• αἰτιῴμεθ (1)
• αἰτίζεις (1)
• αἴτι (1)
• αἰτιάματι (1)
• αἰτιατοῦ (1)
• αἰτιόῳτο (1)
• αἰτιωμένῃ (1)
• αἴτια· (1)
• αἰτιαθήτω (1)
• αἰτιατικῇ (1)
• αἰτίου]ς (1)
• αἰτιῶμαί (1)
• αἰτιῷτ (1)
• αἰτίζητ (1)
• αἰτίαν> (1)
• αἴτι]ος (1)
• αἴτια‧ (1)
• αἰτιάματα (1)
• αἰτίασ‧ (1)
• αἰτιᾶσθέ (1)
• αἰτιατόν (1)
• αἰτίον (1)
• αἰτιόῳο (1)
• αἰτιῷντ (1)
• αἰτιωτάτῳ (1)

출처: Wiktionary 고전 그리스어 단어 목록