Lysias, Speeches, Κατ’ Ἀνδοκίδου ἀσεβείας 18:

ἀλλὰ λέξει δεινὸν εἶναι, εἰ ὁ μὲν μηνυτὴσ τὰ ἔσχατα πείσεται, οἱ δὲ μηνυθέντεσ τῶν αὐτῶν ὑμῖν ἐπίτιμοι ὄντεσ μεθέξουσι. καίτοι οὐχ ὑπὲρ αὑτοῦ ἀπολογήσεται, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων κατηγορήσει. τοὺσ μὲν οὖν ἄλλουσ οἱ ἐπιτάξαντεσ καταδέξασθαι ἀδικοῦσι καὶ τοῦ αὐτοῦ ἀσεβήματοσ αἴτιοί εἰσιν· εἰ δ’ ὑμεῖσ αὐτοκράτορεσ ὄντεσ αὐτοί ἐστε οἱ ἀφελόντεσ τὰσ τιμωρίασ τῶν θεῶν, ἀλλ’ <οὐχ> οὗτοι αἴτιοι ἔσονται. ὑμεῖσ οὖν μὴ βούλεσθε εἰσ ὑμᾶσ τὴν αἰτίαν ταύτην περιτρέψαι, ἐξὸν τὸν ἀδικοῦντα κολάσασιν ἀπηλλάχθαι.