σπαραγμός
Second declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
σπαραγμός
σπαραγμοῦ
Structure:
σπαραγμ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- a tearing, rending, mangling
- a convulsion, spasm
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- Δευκαλίωνα ἐπὶ τούτοισ, καὶ τὴν μεγάλην ἐπ’ ἐκείνου τοῦ βίου ναυαγίαν, καὶ λάρνακα μίαν λείψανον τοῦ ἀνθρωπίνου ^ γένουσ φυλάττουσαν, καὶ ἐκ λίθων ἀνθρώπουσ πάλιν εἶτα Ιἄκχου σπαραγμὸν καὶ Ἥρασ δόλον καὶ Σεμέλησ κατάφλεξιν καὶ Διονύσου ἀμφοτέρασ τὰσ γονάσ, καὶ ὅσα περὶ Ἀθηνᾶσ καὶ ὅσα περὶ Ἡφαίστου καὶ Ἐριχθονίου, καὶ τὴν ἔριν τὴν περὶ τῆσ Ἀττικῆσ, καὶ Ἁλιρρόθιον καὶ τὴν πρώτην ἐν Ἀρείῳ πάγῳ κρίσιν, καὶ ὅλωσ τὴν Ἀττικὴν πᾶσαν μυθολογίαν· (Lucian, De saltatione, (no name) 39:1)
- ἔχει καὶ Θρᾴκη πολλὰ τῷ ὀρχησομένῳ ἀναγκαῖα, τὸν Ὀρφέα, τὸν ἐκείνου σπαραγμὸν καὶ τὴν λάλον αὐτοῦ κεφαλὴν τὴν ἐπιπλέουσαν τῇ λύρᾳ , καὶ τὸν Αἷμον καὶ τὴν Ῥοδόπην, καὶ τὴν Λυκούργου κόλασιν. (Lucian, De saltatione, (no name) 51:1)
- τὴν λάλον αὐτῆσ τρόπιν, τὰ ἐν Λήμνῳ, τὸν Αἰήτην, τὸν Μηδείασ ὄνειρον, τὸν Ἀψύρτου σπαραγμὸν καὶ τὰ ἐν τῷ παράπλῳ γενόμενα, καὶ μετὰ ταῦτα τὸν Πρωτεσίλαον καὶ τὴν Λαοδάμειαν. (Lucian, De saltatione, (no name) 53:1)
- στένει δὲ καί τισ ἀμφὶ τὸν εὔροον Εὐρώταν Λάκαινα πολυδάκρυτοσ ἐν δόμοισ κόρα, πολιάν τ’ ἐπὶ κρᾶτα μάτηρ τέκνων θανόντων τίθεται χέρα δρύπτεται παρειάν, δίαιμον ὄνυχα τιθεμένα σπαραγμοῖσ. (Euripides, Hecuba, choral, epode2)
- ἴτ’ ἀπ’ ἐμοῦ χρωτὸσ σπαραγμοῖσ, ὡσ ἔτ’ οὖσ’ ἁγνὴ χρόα δῶ θοαῖσ αὔραισ φέρεσθαί σοι τάδ’, ὦ μαντεῖ’ ἄναξ. (Euripides, The Trojan Women, episode, trochees8)
- κἀκεῖνοσ ὡσ ἤκουσε καὶ διώδυνοσ σπαραγμὸσ αὐτοῦ πλευμόνων ἀνθήψατο, μάρψασ ποδόσ νιν, ἄρθρον ᾗ λυγίζεται, ῥιπτεῖ πρὸσ ἀμφίκλυστον ἐκ πόντου πέτραν· (Sophocles, Trachiniae, episode 4:13)
Synonyms
-
a tearing
-
a convulsion
