πνιγμός
Second declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
πνιγμός
πνιγμοῦ
Structure:
πνιγμ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- a choking or being choked
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἀπὸ πνιγμοῦ πυρᾶσ κυκλόθεν καὶ ἐκ μέσου πυρόσ, οὗ οὐκ ἐξέκαυσα. (Septuagint, Liber Sirach 51:4)
- ἐν δὲ τῷ περὶ πνιγμοῦ γράφει· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 73 3:1)
- "ὁ Κλεάρχου τοῦ πρώτου τυραννήσαντοσ ἐν Ἡρακλείᾳ υἱὸσ καὶ αὐτὸσ τῆσ πατρίδοσ τυραννήσασ ὑπὸ τρυφῆσ καὶ τῆσ καθ’ ἡμέραν ἀδηφαγίασ ἔλαθεν ὑπερσαρκήσασ, ὥστε διὰ τὸ πάχοσ ἐν δυσπνοίᾳ αὐτὸν συσχεθῆναι καὶ πνιγμῷ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 72 1:2)
- ἐπεὶ τίνα δι’ ἄλλην τέχνην, ὦ χρηστὲ σύ, τὰ στόματα τῶν νεωτέρων κατακάετ’ ἢ ὠθισμόσ ἐστι δακτύλων τοιουτοσὶ ἢ πνιγμόσ, ἂν μὴ ταχὺ δύνηται καταπιεῖν; (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 11 1:1)
- Ἢν δὲ πνεύμων, ἐπὶ μὲν σμικρῇ τῇ αἰτίῃ, δύσπνοια · ζώει κακῶσ, θάνατοσ μήκιστοσ, ἢν μή τισ ἀκέηται · ἐπὶ δὲ μεγάλῳ πάθεϊ, ὁκοῖον ἡ φλεγμον ὴ, πνιγμὸσ , ἀφωνίη, ἄπνοια, ὄλεθροσ αὐτίκα· ἥδε ἐστὶν ἥν καλέομεν περιπνευμονίην, φλεγμονὴ τοῦ πνεύμονοσ, ξὺν ὀξέϊ πυρετῷ, εὖτε ξύνεστιν αὐτέοισι βάροσ τοῦ θώρηκοσ, ἀπονίη, ἢν μοῦνοσ φλεγμήνῃ ὁ πνεύμων, ἄπονοσ γὰρ ἡ φύσισ αὐτέου· μανὸσ μὲν γὰρ τὴν οὐσίην, εἰρίοισιν ἴκελοσ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 7)
- Ὁκόσοισι δὲ ἐν πυρετοῖσι τὰ σκέλεα γίγνεται φυματώδεα, καὶ ἐγχρονιζόμενα μὴ ἐκπεπαίνεται ἔτι ἐόντων ἐν πυρετοῖσιν, ἢν καὶ προσπέσῃ πνιγμὸσ ἐν φάρυγγι, ἰσχνων ἐόντων τῶν περὶ φάρυγγα, καὶ μὴ πεπαίνηται, ἀλλὰ σβεσθῇ, φιλέει τῷ τοιῷδε αἷμα ἐκ τῶν Ῥινῶν Ῥέειν‧ κἢν μὲν πουλὺ Ῥυῇ, λύσιν σημαίνει τῆσ νούσου‧ ἢν δὲ μὴ, μακρήν‧ ὁκόσῳ δ’ ἂν ἔλασσον Ῥυῇ, τοσῷδε χεῖρον καὶ ἐπίμηκεσ‧ ἢν δὲ τἄλλα Ῥήϊστα γένηται, προσδέχεσθαι τῷ τοιῷδε ἐσ πόδασ ἀλγήματα‧ ἢν δὲ ἅψηται τοῦ ποδὸσ, καὶ ἐπώδυνοσ γενόμενοσ παραμένῃ πυριφλεγὴσ γενόμενοσ, καὶ μὴ λυθῇ, κατὰ σμικρὸν ἥξει καὶ ἐσ αὐχένα ἀλγήματα καὶ ἐσ κληῗδα καὶ ἐσ ὦμον καὶ ἐσ στῆθοσ καὶ ἐσ ἄρθρον, καὶ τοῦτο δεήσει φυματῶδεσ γενέσθαι‧ σβεννυμένων δὲ τουτέων, ἢν αἱ χεῖρεσ ἐφέλκωνται ἢ τρομεραὶ γένωνται, σπασμὸσ τὸν τοιόνδε ἐπιλαμβάνει καὶ παραφροσύνη‧ ἀτὰρ καὶ φλυζάκια ἐπὶ τὴν ὀφρὺν, καὶ ἐρυθήματα ἴσχει, καὶ τὸ βλέφαρον τὸ ἕτερον παρὰ τὸ ἕτερον παραβλαστάνει, καὶ σκληρὴ φλεγμονὴ κατέχει, καὶ οἰδέει ἰσχυρῶσ ὁ ὀφθαλμὸσ, καὶ ἡ παραφροσύνη μέγα ἐπιδιδοῖ‧ αἱ δὲ νύκτεσ μᾶλλον σημαίνουσιν ἢ αἱ ἡμέραι τὰ περὶ τὴν παραφροσύνην. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 10.3)