τετανός?
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration: tetanos
Principal Part:
τετανός
τετανή
τετανόν
Structure:
τεταν
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- straightened, smooth
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- Λύκος δ ὁ Πυθαγόρειος τὴν ἐκ γενέσεώς φησι θρίδακα πλατύφυλλον τετανὴν ἄκαυλον ὑπὸ μὲν τῶν Πυθαγορείων λέγεσθαι εὐνοῦχον, ὑπὸ δὲ τῶν γυναικῶν ἀστύτιδα: (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 80 2:4)
- ἡ πάρος εὐπετάλοισιν ἐν οἰνάνθαις νεάσασα, καὶ τετανῶν βοτρύων ῥᾶγα κομισσαμένη, νῦν οὕτω γραιοῦμαι. (Unknown, Greek Anthology, Volume III, book 9, chapter 2611)
- Θῆρις ὁ δαιδαλόχειρ τᾷ Παλλάδι πῆχυν ἀκαμπῆ, καὶ τετανὸν νώτῳ καμπτόμενον πρίονα, καὶ πέλεκυν ῥυκάναν τ εὐαυγέα, καὶ περιαγὲς τρύπανον, ἐκ τέχνας ἄνθετο παυσάμενος. (Unknown, Greek Anthology, book 6, chapter 2041)
- Εἰκὸς μὲν οὖν οὕτως ἀκαμπτότατόν τε καὶ τετανώτατον εἶναι τὸ χωρίον, καὶ μὴ ἡσσᾶσθαι, μηδὲ ξυνδιδόναι, ἑλκομένης τῆς νευρῆς ὑπὸ τῆς δεξιῆς χειρός‧ καὶ οὕτως ἐπὶ πλεῖστον μὲν τὴν νευρὴν ἑλκύσει, ἀφήσει δὲ ἀπὸ στερεωτάτου καὶ ἀθροωτάτου‧ ἀπὸ τῶν τοιουτέων γὰρ ἀφεσίων τῶν τοξευμάτων, ταχεῖαι καὶ αἱ ἰσχύες καὶ τὰ μήκεα γίνονται. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 2.6)
- οἴμοι κακοδαίμων, οἱο῀ς ὁ σπασμός μ ἔχει χὠ τέτανος ὥσπερ ἐπὶ τροχοῦ στρεβλούμενον. (Aristophanes, Lysistrata, Lyric-Scene18)
- ἐς εὐθὺ μὲν ὁ τέτανος, εὖτε ἀστραβὴς ὥνθρωπος καὶ ἀκαμπὴς ἐντεταται· αἱ δὲ ἐς τοὐπίσω, ἢ ἐς τοὔμπρος θεν ξυνολκαὶ ξὺν τῇ τάσι καὶ τῷ χωρίῳ ἴσχουσι τὴν ἐπίκλησιν. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 25)
- νεύρων δὲ τέτανος, ἐπιληψίη δὲ κεφαλῆς. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 96)
- εἴτε ὦν διὰ ψύξιν ἄνευ φανερῆς προφάσιος γένοιτο τέτανος, εἴτε ἐπὶ τρώματι, εἴτε ἐπ ἀμβλώσει γυναικὸς, φλέβα τὴν ἐπ ἀγκῶνι τάμνειν. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 233)
- Ὁκόταν ἐν θερινῇ ἢ μετοπωρινῇ ῃ ἐκ κεφαλῆς θερμὸν τὸ Ῥεῦμα καταῤῬυῇ, καὶ νιτρῶδες ᾖ, ἅτε ὑπὸ τῆς ὡρ´ης δριμὺ καὶ θερμὸν γεγενημένον, δάκνει τοιόνδε ἐὸν, καὶ ἑλκοῖ, καὶ πνεύματος ἐμπίπλησι, καὶ ὀρθοπνοίη παραγίγνεται καὶ ξηρασίη πολλὴ, καὶ τὰ θεωρεύμενα ἰσχνὰ φαίνεται, καὶ τοὺς ὄπισθεν τένοντας ἐν τῷ τραχήλῳ ξυντείνεται, καὶ δοκέει οἱ τέτανος ἐντετάσθαι, καὶ ἡ φωνὴ ἀπέῤῬωγε, καὶ τὸ πνεῦμα σμικρὸν, καὶ ἡ ἀντίσπασις τοῦ πνεύματος πυκνὴ καὶ βιαίη παραγίγνεται. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 6.5)
