τετανός
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
τετανός
τετανή
τετανόν
Structure:
τεταν
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- straightened, smooth
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- Λύκοσ δ’ ὁ Πυθαγόρειοσ τὴν ἐκ γενέσεώσ φησι θρίδακα πλατύφυλλον τετανὴν ἄκαυλον ὑπὸ μὲν τῶν Πυθαγορείων λέγεσθαι εὐνοῦχον, ὑπὸ δὲ τῶν γυναικῶν ἀστύτιδα· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 80 2:4)
- ἡ πάροσ εὐπετάλοισιν ἐν οἰνάνθαισ νεάσασα, καὶ τετανῶν βοτρύων ῥᾶγα κομισσαμένη, νῦν οὕτω γραιοῦμαι. (Unknown, Greek Anthology, Volume III, book 9, chapter 2611)
- Θῆρισ ὁ δαιδαλόχειρ τᾷ Παλλάδι πῆχυν ἀκαμπῆ, καὶ τετανὸν νώτῳ καμπτόμενον πρίονα, καὶ πέλεκυν ῥυκάναν τ’ εὐαυγέα, καὶ περιαγὲσ τρύπανον, ἐκ τέχνασ ἄνθετο παυσάμενοσ. (Unknown, Greek Anthology, book 6, chapter 2041)
- Εἰκὸσ μὲν οὖν οὕτωσ ἀκαμπτότατόν τε καὶ τετανώτατον εἶναι τὸ χωρίον, καὶ μὴ ἡσσᾶσθαι, μηδὲ ξυνδιδόναι, ἑλκομένησ τῆσ νευρῆσ ὑπὸ τῆσ δεξιῆσ χειρόσ‧ καὶ οὕτωσ ἐπὶ πλεῖστον μὲν τὴν νευρὴν ἑλκύσει, ἀφήσει δὲ ἀπὸ στερεωτάτου καὶ ἀθροωτάτου‧ ἀπὸ τῶν τοιουτέων γὰρ ἀφεσίων τῶν τοξευμάτων, ταχεῖαι καὶ αἱ ἰσχύεσ καὶ τὰ μήκεα γίνονται. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 2.6)
- οἴμοι κακοδαίμων, οἱο͂σ ὁ σπασμόσ μ’ ἔχει χὠ τέτανοσ ὥσπερ ἐπὶ τροχοῦ στρεβλούμενον. (Aristophanes, Lysistrata, Lyric-Scene18)
- ἐσ εὐθὺ μὲν ὁ τέτανοσ, εὖτε ἀστραβὴσ ὥνθρωποσ καὶ ἀκαμπὴσ ἐντεταται· αἱ δὲ ἐσ τοὐπίσω, ἢ ἐσ τοὔμπροσ θεν ξυνολκαὶ ξὺν τῇ τάσι καὶ τῷ χωρίῳ ἴσχουσι τὴν ἐπίκλησιν. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 25)
- νεύρων δὲ τέτανοσ, ἐπιληψίη δὲ κεφαλῆσ. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 96)
- εἴτε ὦν διὰ ψύξιν ἄνευ φανερῆσ προφάσιοσ γένοιτο τέτανοσ, εἴτε ἐπὶ τρώματι, εἴτε ἐπ’ ἀμβλώσει γυναικὸσ, φλέβα τὴν ἐπ’ ἀγκῶνι τάμνειν. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, 233)
- Ὁκόταν ἐν θερινῇ ἢ μετοπωρινῇ ῃ ἐκ κεφαλῆσ θερμὸν τὸ Ῥεῦμα καταῤῬυῇ, καὶ νιτρῶδεσ ᾖ, ἅτε ὑπὸ τῆσ ὡρ́ησ δριμὺ καὶ θερμὸν γεγενημένον, δάκνει τοιόνδε ἐὸν, καὶ ἑλκοῖ, καὶ πνεύματοσ ἐμπίπλησι, καὶ ὀρθοπνοίη παραγίγνεται καὶ ξηρασίη πολλὴ, καὶ τὰ θεωρεύμενα ἰσχνὰ φαίνεται, καὶ τοὺσ ὄπισθεν τένοντασ ἐν τῷ τραχήλῳ ξυντείνεται, καὶ δοκέει οἱ τέτανοσ ἐντετάσθαι, καὶ ἡ φωνὴ ἀπέῤῬωγε, καὶ τὸ πνεῦμα σμικρὸν, καὶ ἡ ἀντίσπασισ τοῦ πνεύματοσ πυκνὴ καὶ βιαίη παραγίγνεται. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 6.5)