κνησμός
Second declension Noun;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
κνησμός
κνησμοῦ
Structure:
κνησμ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- an itching, irritation
Declension
Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- "λέγεται παρὰ τοῖσ Ἀττικοῖσ οὕτωσ καὶ τὸ βοτανῶδεσ καὶ τὸ κνησμοῦ αἴτιον, Ἀριστοφάνησ Φοινίσσαισ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 52127)
- πρῶτον μὲν γὰρ ἐν τοῖσ ἀλλοτρίοισ ἐπαίνοισ, ὥσπερ εἴρηται, τὸ φιλότιμον ἐξανθεῖ τὴν περιαυτολογίαν καί τισ αὐτὸ καταλαμβάνει δακνόμενον καὶ γαργαλιζόμενον οἱο͂ν ὑπὸ κνησμοῦ δυσκαρτέρητοσ ἐπιθυμία καὶ ὁρμὴ πρὸσ δόξαν, ἄλλωσ τε κἂν ἐπὶ τοῖσ ἴσοισ ἕτεροσ ἢ τοῖσ ἐλάττοσιν ἐπαινῆται. (Plutarch, De Se Ipsum Citra Invidiam Laudando, section 18 3:1)
- γε τὸν παρὰ τῶν δυσωπούντων κίβδηλον ὄντα παντάπασι δεῖ φυλάττεσθαι, καὶ μὴ πάθοσ πάσχειν ὑῶδεσ, ὑπὸ κνησμοῦ καὶ γαργαλισμοῦ παρέχοντα χρῆσθαι ῥᾷστα τῷ δεομένῳ καὶ καταβάλλειν ἑαυτὸν ὑποκατακλινόμενον . (Plutarch, De vitioso pudore, section 18 5:1)
- "κνησμὸν δὲ ποιεῖ τοῖσ συνάγουσιν, ἐπειδὰν μὴ προαλείψωνται. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 39 2:6)
- τὸ ἀκόλαστον ἐπὶ τὰσ ἡδονάσ, ἢ τὴν γεῦσιν ὀσμαῖσ καὶ καρυκείαισ ἐθίζειν ὥσπερ τὰ ψωριῶντα κνησμῶν ἀεὶ δεῖσθαι καὶ γαργαλισμῶν; (Plutarch, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 7 19:1)
- ἂν δὲ πρὸσ ἑταίραν ἢ μοιχεύτριαν ἐρωμένην κνησμόσ τισ ἐξ ὀργῆσ καὶ· (Plutarch, Quomodo adulator ab amico internoscatur, chapter, section 19 6:2)
- Ἢν οὖν τι τοιοῦτον ὑποπτεύῃσ, λύσαντα χρὴ, ἢν μὲν ᾖ κνησμὸσ κατὰ τὰσ ὑποδεσμίδασ, ἢ ἐπὶ τὸ ἄλλο τὸ ἐπιδεδεμένον, πισσηρῇ κηρωτῇ ἀντὶ τῆσ ἑτέρησ χρῆσθαι. (Hippocrates, Oeuvres Completes D'Hippocrate., , 27.3)
- πυρετὸσ μὲν γὰρ ἦν οὐ λάβροσ, κνησμὸσ δὲ ἀφόρητοσ τῆσ ἐπιφανείασ ὅλησ καὶ κόλου συνεχεῖσ ἀλγηδόνεσ περί τε τοὺσ πόδασ ὥσπερ ὑδρωπιῶντοσ οἰδήματα τοῦ τε ἤτρου φλεγμονὴ καὶ δὴ αἰδοίου σηπεδὼν σκώληκασ γεννῶσα, πρὸσ τούτοισ ὀρθόπνοια καὶ δύσπνοια καὶ σπασμοὶ πάντων τῶν μελῶν, ὥστε τοὺσ ἐπιθειάζοντασ ποινὴν εἶναι τῶν σοφιστῶν τὰ νοσήματα λέγειν. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 920:2)