Ancient Greek-English Dictionary Language

θεμιτός

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: θεμιτός θεμιτή θεμιτόν

Structure: θεμιτ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: qe/mis

Sense

  1. allowed by the laws of God and men, righteous

Examples

  • ὅτε δὲ ἦλθε πρόσ με, ἤρξατο κράζειν. καὶ εἶπα αὐτῇ. πόθεν τὸ ἐρίφιον̣ μὴ κλεψιμαῖόν ἐστιν̣ ἀπόδοσ αὐτὸ τοῖσ κυρίοισ. οὐ γὰρ θεμιτόν ἐστι φαγεῖν κλεψιμαῖον. (Septuagint, Liber Thobis 2:13)
  • ἐπεὶ δὲ ἅλισ μὲν εἶχον βλασφημιῶν, ἅλισ δὲ ἐλέγχων, τὸ τελευταῖον ἤδη ὁ Διοκλῆσ ἔφη μηδὲ τὴν ἀρχὴν θεμιτὸν εἶναι τῷ Βαγώᾳ μεταποιεῖσθαι φιλοσοφίασ καὶ τῶν ἐπ’ αὐτῇ ἀριστείων εὐνούχῳ γε ὄντι, ἀλλὰ τοὺσ τοιούτουσ οὐχ ὅπωσ τούτων ἀποκεκλεῖσθαι ἠξίου, ἀλλὰ καὶ ἱερῶν αὐτῶν καὶ περιρραντηρίων καὶ τῶν κοινῶν ἁπάντων συλλόγων, δυσοιώνιστόν τι ἀποφαίνων καὶ δυσάντητον θέαμα, εἴ τισ ἑώθεν ἐξιὼν ἐκ τῆσ οἰκίασ ἴδοι τοιοῦτόν τινα. (Lucian, Eunuchus, (no name) 6:2)
  • ἤδη σοι καὶ πρότερον ἔφην οὐ θεμιτὸν εἶναι πάντα σε εἰδέναι. (Lucian, Juppiter confuatus, (no name) 10:3)
  • τῷ Διὶ τὴν Δίκην εἶναι καὶ τὴν Θέμιν παρέδρουσ, ἵνα πᾶν πραττόμενον ὑπὸ βασιλέωσ θεμιτὸν δοκῇ καὶ δίκαιον· (Plutarch, Ad principem ineruditum, chapter, section 4 1:1)
  • διὰ τούτουσ πατέρεσ ἔνδοξοι, μητέρεσ περίβλε<π>τοι τοῖσ πολίταισ γεγόνασι, ἀδελφαὶ γάμων τῶν προσηκόντων ἐννόμωσ τετυχήκασι καὶ τεύξονται, παῖδεσ ἐφόδιον εἰσ τὴν πρὸσ τὸν δῆμον ε[ὔνοι]αν τὴν τῶν οὐκ ἀπολωλότων ἀρετήν, οὐ γὰρ θεμιτὸν τούτου τοῦ ὀνόματοσ τυχεῖν τοὺσ οὕτωσ ὑπὲρ καλῶν τὸ<ν> βίον ἐκλιπόντασ, ἀλλὰ τῶν τὸ ζῆν <ε>ἰσ αἰώνιον τάξιν μετηλλα[χό]των ἕξουσιν. (Hyperides, Speeches, <[E)pita/fios]> 27:1)
  • ὦ Τρῶεσ ἀρηί̈φιλοι, Ζεὺσ ὑψιμέδων, ὃσ ἅπαντα δέρκεται, οὐκ αἴτιοσ θνατοῖσ μεγάλων ἀχέων, ἀλλ’ ἐν μέσῳ κεῖται κιχεῖν πᾶσιν ἀνθρώποισ Δίκαν ἰθεῖαν, ἁγνᾶσ Εὐνομίασ ἀκόλουθον καὶ πινυτᾶσ Θέμιτοσ· (Bacchylides, , dithyrambs, ode 15 6:1)
  • Δίκα καὶ ὁμότροφοσ Εἰρήνα, ταμίαι ἀνδράσι πλούτου, χρύσεαι παῖδεσ εὐβούλου Θέμιτοσ· (Pindar, Odes, olympian odes, olympian 13 2:1)
  • διὰ Θέμιτόσ τε καὶ Διόσ, οὐδ’ αὖ, ὡσ Αἰσχύλοσ λέγει, ἐατέον ἀκούειν τοὺσ νέουσ, ὅτι ‐ θεὸσ μὲν αἰτίαν φύει βροτοῖσ,ὅταν κακῶσαι δῶμα παμπήδην θέλῃ. (Plato, Republic, book 2 395:1)

Related

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION