Sense

1. a taking something to oneself, acquisition
2. a pretension or claim
3. pretension

Examples

• ἦν δὲ δόλοσ ἡ προσποίησισ αὕτη τοῦ τυράννου καὶ σκευωρία κατὰ τῶν Συρακουσίων, τούσ μὲν γὰρ ἐλθόντασ πρὸσ αὐτὸν ἐκ τῆσ πόλεωσ συγκλείσασ εἶχε, τούσ δὲ μισθοφόρουσ πρὸσ ὄρθρον ἐμπλήσασ ἀκράτου δρόμῳ πρὸσ τὸ περιτείχισμα τῶν Συρακουσίων ἐφῆκε· (Plutarch, Dion, chapter 30 3:2)
• Ἡ μὲν οὖν εἰρωνεία δόξειεν ἂν εἶναι, ὡσ τύπῳ λαβεῖν, προσποίησισ ἐπὶ χεῖρον πράξεων καὶ λόγων, ὁ δὲ εἴρων τοιοῦτόσ τισ, οἱο͂σ προσελθὼν τοῖσ ἐχθροῖσ ἐθέλειν λαλεῖν, οὐ μισεῖν· (Theophrastus, Characters, 1:1)
• ὁ μὲν μέσοσ ἀληθήσ τισ καὶ ἡ μεσότησ ἀλήθεια λεγέσθω, ἡ δὲ προσποίησισ ἡ μὲν ἐπὶ τὸ μεῖζον ἀλαζονεία καὶ ὁ ἔχων αὐτὴν ἀλαζών, ἡ δ’ ἐπὶ τὸ ἔλαττον εἰρωνεία καὶ εἴρων <ὁ ἔχων>. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 2 87:1)
• ἐπίφθονοσ γὰρ ἡ προσποίησισ τῆσ τοιαύτησ ἐπιστήμησ, ὥστ’ εἰ μή τι θαυμαστὸν ὅσον διαφέρει τῇ ἀρετῇ τῶν ἄλλων, οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ ἄν τισ φύγοι τὸ καταγέλαστοσ γενέσθαι φάσκων ἔχειν ταύτην τὴν ἐπιστήμην. (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 37:1)
• καὶ ἡ προσποίησισ ὁρ́α δι’ οἱών ἂν γένοιτο· (Epictetus, Works, book 4, 4:2)
• Ἀμέλει δὲ ἡ ἀλαζονεία δόξει εἶναι προσποίησίσ τισ ἀγαθῶν οὐκ ὄντων, ὁ δὲ ἀλαζὼν τοιοῦτόσ τισ, οἰο͂σ ἐν τῷ διαζεύγματι ἑστηκὼσ διηγεῖσθαι ξένοισ, ὡσ πολλὰ χρήματα αὑτῷ ἐστιν ἐν τῇ θαλάττῃ· (Theophrastus, Characters, 1:1)

Similar forms

• προσποίησιν (10)
• προσποιήσασθαι (9)
• προσποίησις (9)
• προσποιήσει (7)
• προσποιήσεως (3)
• προσποιήσειν (2)
• προσποιήσαιτο (1)
• προσποιήσεται (1)
• προσποιησώμεθα (1)
• προσποιήσειε (1)
• προσποίησίς (1)
• προσποιήσαντες (1)
• προσποιήσῃ (1)
• προσποιήσεσιν (1)
• προσποιήσονται (1)
• προσποιησαμένῳ (1)
• προσποιήσομαι (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.