Ancient Greek-English Dictionary Language

προσκαλέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: προσκαλέω προσκαλέσω

Structure: προς (Prefix) + καλέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to call to, call on, summon
  2. (middle voice, perfect passive) to call to oneself, call to one
  3. (in Attic, of an accuser) to cite or summon to court

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκαλῶ προσκαλεῖς προσκαλεῖ
Dual προσκαλεῖτον προσκαλεῖτον
Plural προσκαλοῦμεν προσκαλεῖτε προσκαλοῦσιν*
SubjunctiveSingular προσκαλῶ προσκαλῇς προσκαλῇ
Dual προσκαλῆτον προσκαλῆτον
Plural προσκαλῶμεν προσκαλῆτε προσκαλῶσιν*
OptativeSingular προσκαλοῖμι προσκαλοῖς προσκαλοῖ
Dual προσκαλοῖτον προσκαλοίτην
Plural προσκαλοῖμεν προσκαλοῖτε προσκαλοῖεν
ImperativeSingular προσκάλει προσκαλείτω
Dual προσκαλεῖτον προσκαλείτων
Plural προσκαλεῖτε προσκαλούντων, προσκαλείτωσαν
Infinitive προσκαλεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκαλων προσκαλουντος προσκαλουσα προσκαλουσης προσκαλουν προσκαλουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκαλοῦμαι προσκαλεῖ, προσκαλῇ προσκαλεῖται
Dual προσκαλεῖσθον προσκαλεῖσθον
Plural προσκαλούμεθα προσκαλεῖσθε προσκαλοῦνται
SubjunctiveSingular προσκαλῶμαι προσκαλῇ προσκαλῆται
Dual προσκαλῆσθον προσκαλῆσθον
Plural προσκαλώμεθα προσκαλῆσθε προσκαλῶνται
OptativeSingular προσκαλοίμην προσκαλοῖο προσκαλοῖτο
Dual προσκαλοῖσθον προσκαλοίσθην
Plural προσκαλοίμεθα προσκαλοῖσθε προσκαλοῖντο
ImperativeSingular προσκαλοῦ προσκαλείσθω
Dual προσκαλεῖσθον προσκαλείσθων
Plural προσκαλεῖσθε προσκαλείσθων, προσκαλείσθωσαν
Infinitive προσκαλεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκαλουμενος προσκαλουμενου προσκαλουμενη προσκαλουμενης προσκαλουμενον προσκαλουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκαλέσω προσκαλέσεις προσκαλέσει
Dual προσκαλέσετον προσκαλέσετον
Plural προσκαλέσομεν προσκαλέσετε προσκαλέσουσιν*
OptativeSingular προσκαλέσοιμι προσκαλέσοις προσκαλέσοι
Dual προσκαλέσοιτον προσκαλεσοίτην
Plural προσκαλέσοιμεν προσκαλέσοιτε προσκαλέσοιεν
Infinitive προσκαλέσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκαλεσων προσκαλεσοντος προσκαλεσουσα προσκαλεσουσης προσκαλεσον προσκαλεσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκαλέσομαι προσκαλέσει, προσκαλέσῃ προσκαλέσεται
Dual προσκαλέσεσθον προσκαλέσεσθον
Plural προσκαλεσόμεθα προσκαλέσεσθε προσκαλέσονται
OptativeSingular προσκαλεσοίμην προσκαλέσοιο προσκαλέσοιτο
Dual προσκαλέσοισθον προσκαλεσοίσθην
Plural προσκαλεσοίμεθα προσκαλέσοισθε προσκαλέσοιντο
Infinitive προσκαλέσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκαλεσομενος προσκαλεσομενου προσκαλεσομενη προσκαλεσομενης προσκαλεσομενον προσκαλεσομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to call to

  2. to call to oneself

  3. to cite or summon to court

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION