- "ἐπὶ δὲ τούτοισ ἐπίλεκτοι χίλιοι, οἷσ ἐπηκολούθει τὸ καλούμενον ἄγημα, κράτιστον εἶναι δοκοῦν σύστημα τῶν ἱππέων, περὶ χιλίουσ, τελευταία δ’ ἦν ἡ κατάφρακτοσ ἵπποσ, οἰκείωσ τῇ προσηγορία τῶν ἵππων καὶ τῶν ἀνδρῶν ἐσκεπασμένων τοῖσ ὅπλοισ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 19 3:47)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 19 3:47)
- Ῥωμαῖοι δὲ ὅτι μὲν δέκα μῆνασ εἰσ τὸν ἐνιαυτὸν ἔταττον, οὐ δώδεκα, τεκμήριον ἡ τοῦ τελευταίου προσηγορία· (Plutarch, Numa, chapter 19 1:1)
(플루타르코스, Numa, chapter 19 1:1)
- διὸ καὶ ἡ προσηγορία γεγένηται ἀπὸ τοῦ πολλοῦ φαύλου ὄντοσ· (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 90:2)
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 90:2)
- στάσεωσ δὲ καὶ διαφορᾶσ σκυθρωπὴ μὲν ἡ προσηγορία καὶ δυσχερήσ, πολὺ δὲ χείρω τὰ ἔργα καὶ σκυθρωπότερα. (Dio, Chrysostom, Orationes, 47:1)
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), 47:1)
- Τοῦ δὲ λόγου ἐστὶ μέρη πέντε, ὥσ φησι Διογένησ τ’ ἐν τῷ Περὶ φωνῆσ καὶ Χρύσιπποσ, ὄνομα, προσηγορία, ῥῆμα, σύνδεσμοσ, ἄρθρον· (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 57:7)
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 57:7)
- ὁ μὲν δὴ πολὺσ ὅμιλοσ, οὓσ ἰδιώτασ οἱ σοφοὶ καλοῦσιν, Ὁμήρῳ τε καὶ Ἡσιόδῳ καὶ τοῖσ ἄλλοισ μυθοποιοῖσ περὶ τούτων πειθόμενοι καὶ νόμον θέμενοι τὴν ποίησιν αὐτῶν, τόπον τινα ὑπὸ τῇ γῇ βαθὺν Αἳδην ὑπειλήφασιν, μέγαν δὲ καὶ πολύχωρον τοῦτον εἶναι καὶ ζοφερὸν καὶ ἀνήλιον, οὐκ οἶδ’ ὅπωσ αὐτοῖσ φωτίζεσθαι δοκοῦντα πρὸσ τὸ καὶ καθορᾶν τῶν ἐνόντων ἕκαστον βασιλεύειν δὲ τοῦ χάσματοσ ἀδελφὸν τοῦ Διὸσ Πλούτωνα κεκλημένον, ὥσ μοι τῶν τὰ τοιαῦτα δεινῶν τισ ἔλεγε, διὰ τὸ πλουτεῖν τοῖσ νεκροῖσ τῇ προσηγορίᾳ τετιμημένον. (Lucian, (no name) 2:1)
(루키아노스, (no name) 2:1)
- "ὅθεν πολλοῖσ ἔτεσιν ὕστερον αἱ ὑβρισθεῖσαι τῶν Θρᾳκῶν γυναῖκεσ ἰδίωσ ἐξηλείψαντο τὴν συμφορὰν προσαναγραψάμεναι τὰ λοιπὰ τοῦ χρωτόσ, ἵν’ ὁ τῆσ ὕβρεωσ καὶ τῆσ αἰσχύνησ ἐπ’ αὐταῖσ χαρακτὴρ εἰσ ποικιλίαν καταριθμηθεὶσ κόσμου προσηγορίᾳ τοὔνειδοσ ἐξαλείψῃ· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 20 1:56)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 20 1:56)
- τρόπον μέν τινα αἱ τρεῖσ ἀρεταὶ τοῦ λόγου, ἥ τε σφοδρότησ καὶ ἡ ἔμφασισ καὶ ἡ τραχύτησ, εἰ καὶ τῇ προσηγορίᾳ διεστήκασι, τῇ γοῦν δυνάμει καὶ σφόδρα ἐπικοινωνοῦσιν ἀλλήλαισ ἐπὶ πλείστοισ, καὶ ἥ τε σφοδρότησ ἐμφαντικὸσ λόγοσ ἐστὶν καὶ ἡ τραχύτησ σφοδρότητα δύναται· (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 2:1)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 2:1)
- τὸ δὲ φιλοσοφίασ ὄνομα καὶ τὴν τοῦ φιλοσοφεῖν δόξαν οὐχ ἁρπάζουσιν ἑαυτοῖσ ὡσ πρότερον οὐδὲ προσγράφουσιν, ἀλλὰ καὶ προσαγορευθεὶσ ὑφ’ ἑτέρου τῇ προσηγορίᾳ ταύτῃ φθάσασ ἂν εὐφυὴσ νέοσ εἴποι μετ’ ἐρυθήματοσ. (Plutarch, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 10 12:1)
(플루타르코스, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 10 12:1)