Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

πρέπω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: πρέπω πρέψω ἔπρεψα

Structure: πρέπ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to be clearly seen, to be visible or conspicuous among a number
  2. to be heard
  3. to smell strong

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πρέπω πρέπεις πρέπει
Dual πρέπετον πρέπετον
Plural πρέπομεν πρέπετε πρέπουσιν*
SubjunctiveSingular πρέπω πρέπῃς πρέπῃ
Dual πρέπητον πρέπητον
Plural πρέπωμεν πρέπητε πρέπωσιν*
OptativeSingular πρέποιμι πρέποις πρέποι
Dual πρέποιτον πρεποίτην
Plural πρέποιμεν πρέποιτε πρέποιεν
ImperativeSingular πρέπε πρεπέτω
Dual πρέπετον πρεπέτων
Plural πρέπετε πρεπόντων, πρεπέτωσαν
Infinitive πρέπειν
Participle MasculineFeminineNeuter
πρεπων πρεποντος πρεπουσα πρεπουσης πρεπον πρεποντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πρέπομαι πρέπει, πρέπῃ πρέπεται
Dual πρέπεσθον πρέπεσθον
Plural πρεπόμεθα πρέπεσθε πρέπονται
SubjunctiveSingular πρέπωμαι πρέπῃ πρέπηται
Dual πρέπησθον πρέπησθον
Plural πρεπώμεθα πρέπησθε πρέπωνται
OptativeSingular πρεποίμην πρέποιο πρέποιτο
Dual πρέποισθον πρεποίσθην
Plural πρεποίμεθα πρέποισθε πρέποιντο
ImperativeSingular πρέπου πρεπέσθω
Dual πρέπεσθον πρεπέσθων
Plural πρέπεσθε πρεπέσθων, πρεπέσθωσαν
Infinitive πρέπεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πρεπομενος πρεπομενου πρεπομενη πρεπομενης πρεπομενον πρεπομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πρέψω πρέψεις πρέψει
Dual πρέψετον πρέψετον
Plural πρέψομεν πρέψετε πρέψουσιν*
OptativeSingular πρέψοιμι πρέψοις πρέψοι
Dual πρέψοιτον πρεψοίτην
Plural πρέψοιμεν πρέψοιτε πρέψοιεν
Infinitive πρέψειν
Participle MasculineFeminineNeuter
πρεψων πρεψοντος πρεψουσα πρεψουσης πρεψον πρεψοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πρέψομαι πρέψει, πρέψῃ πρέψεται
Dual πρέψεσθον πρέψεσθον
Plural πρεψόμεθα πρέψεσθε πρέψονται
OptativeSingular πρεψοίμην πρέψοιο πρέψοιτο
Dual πρέψοισθον πρεψοίσθην
Plural πρεψοίμεθα πρέψοισθε πρέψοιντο
Infinitive πρέψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πρεψομενος πρεψομενου πρεψομενη πρεψομενης πρεψομενον πρεψομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓πρεπον έ̓πρεπες έ̓πρεπεν*
Dual ἐπρέπετον ἐπρεπέτην
Plural ἐπρέπομεν ἐπρέπετε έ̓πρεπον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπρεπόμην ἐπρέπου ἐπρέπετο
Dual ἐπρέπεσθον ἐπρεπέσθην
Plural ἐπρεπόμεθα ἐπρέπεσθε ἐπρέποντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓πρεψα έ̓πρεψας έ̓πρεψεν*
Dual ἐπρέψατον ἐπρεψάτην
Plural ἐπρέψαμεν ἐπρέψατε έ̓πρεψαν
SubjunctiveSingular πρέψω πρέψῃς πρέψῃ
Dual πρέψητον πρέψητον
Plural πρέψωμεν πρέψητε πρέψωσιν*
OptativeSingular πρέψαιμι πρέψαις πρέψαι
Dual πρέψαιτον πρεψαίτην
Plural πρέψαιμεν πρέψαιτε πρέψαιεν
ImperativeSingular πρέψον πρεψάτω
Dual πρέψατον πρεψάτων
Plural πρέψατε πρεψάντων
Infinitive πρέψαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πρεψᾱς πρεψαντος πρεψᾱσα πρεψᾱσης πρεψαν πρεψαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπρεψάμην ἐπρέψω ἐπρέψατο
Dual ἐπρέψασθον ἐπρεψάσθην
Plural ἐπρεψάμεθα ἐπρέψασθε ἐπρέψαντο
SubjunctiveSingular πρέψωμαι πρέψῃ πρέψηται
Dual πρέψησθον πρέψησθον
Plural πρεψώμεθα πρέψησθε πρέψωνται
OptativeSingular πρεψαίμην πρέψαιο πρέψαιτο
Dual πρέψαισθον πρεψαίσθην
Plural πρεψαίμεθα πρέψαισθε πρέψαιντο
ImperativeSingular πρέψαι πρεψάσθω
Dual πρέψασθον πρεψάσθων
Plural πρέψασθε πρεψάσθων
Infinitive πρέψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πρεψαμενος πρεψαμενου πρεψαμενη πρεψαμενης πρεψαμενον πρεψαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἐπεὶ δέ ποτε ὁ Ἐπίκτητοσ ἐπιτιμῶν ἅμα συνεβούλευεν αὐτῷ ἀγαγέσθαι γυναῖκα καὶ παιδοποιήσασθαι ‐ πρέπειν γὰρ καὶ τοῦτο φιλοσόφῳ ἀνδρὶ ἕτερον ἀντ’ αὐτοῦ καταλιπεῖν τῇ φύσει ‐ ἐλεγκτικώτατα πρὸσ αὐτὸν ἀπεκρίνατο, Οὐκοῦν, ὦ Ἐπίκτητε, δόσ μοι μίαν τῶν σαυτοῦ θυγατέρων. (Lucian, (no name) 55:1)
  • εὔχομαι, νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, πρέπειν δή. (Dionysius of Halicarnassus, De Dinarcho, chapter 10 2:6)
  • οὐ μὴν ἀλλ’ εἰ καὶ περὶ ἄλλων τινῶν πραγμάτων ἡρ́μοσε τοιαῦτα προειπεῖν, δοκεῖ μοι πρέπειν καὶ περὶ τῶν νῦν παρόντων ἐντεῦθεν ποιήσασθαι τὴν ἀρχήν. (Dionysius of Halicarnassus, De Isocrate, chapter 162)
  • "οὐ γὰρ ἡγοῦμαι πρέπειν ἀποκαλύψαι καὶ διαφωτίσαι τὰσ νυκτερινὰσ ἐκείνασ διατριβὰσ καὶ τὸν ὑπὸ ^ σκηνῆσ ἑκάστου βίον, ἀλλὰ κἄν τινα ἴδω αὐτῶν μοιχεύοντα ἢ κλέπτοντα ἢ ἄλλο τι τολμῶντα νυκτερινώτατον, εὐθὺσ ἐπισπασαμένη τὸ νέφοσ ἐνεκαλυψάμην, ἵνα μὴ δείξω τοῖσ πολλοῖσ γέροντασ ἄνδρασ βαθεῖ πώγωνι καὶ ἀρετῇ ἐνασχημονοῦντασ. (Lucian, Icaromenippus, (no name) 20:11)
  • ὅστισ δὲ πλούτου ἐρᾷ καὶ χρυσῷ κεκήληται καὶ πορφύρᾳ καὶ δυναστείᾳ μετρεῖ τὸ εὔδαιμον, ἄγευστοσ μὲν ἐλευθερίασ, ἀπείρατοσ δὲ παρρησίασ, ἀθέατοσ δὲ ἀληθείασ, κολακεία τὰ πάντα καὶ δουλείᾳ σύντροφοσ, ἢ ὅστισ ἡδονῇ πᾶσαν τὴν ψυχὴν ἐπιτρέψασ ταύτῃ μόνῃ ’λατρεύειν διέγνωκε, φίλοσ μὲν περιέργων τραπεζῶν, φίλοσ δὲ πότων καὶ ἀφροδισίων, ἀνάπλεωσ γοητείασ καὶ ἀπάτησ καὶ ψευδολογίασ, ἢ ὅστισ ἀκούων τέρπεται κρουμάτων τε καὶ τερετισμάτων καὶ διεφθορότων ᾀσμάτων, τοῖσ δὴ τοιούτοισ πρέπειν τὴν ἐνταῦθα διατριβήν. (Lucian, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 15:1)

Synonyms

  1. to be heard

  2. to smell strong

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION