πρᾶος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
πρᾶος
Structure:
πρα
(Stem)
+
ος
(Ending)
Etym.: the declension varies between the two forms
pra=os and
pra_u/s - the attic sg. is from
pra=os, except that the fem. is
praei=a: poet. sg. from
prau/+s
Sense
- soft, gentle
- tame
- mild
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- τυχὼν δὲ πράου καὶ σχολαίωσ ὑποφέροντοσ ἥψατο τῆσ ἀντιπέρασ ὄχθησ ἀσφαλῶσ, καὶ ἀποβὰσ ἐχώρει πρὸσ τὸ τῶν φώτων διάκενον, τῷ τε σκότει καὶ ’τῇ σιωπῇ τὴν ἐρημίαν τεκμαιρόμενοσ· (Plutarch, De fortuna Romanorum, section 12 3:1)
- τυχὼν δὲ πράου καὶ σχολαίωσ ὑποφέροντοσ ἥψατο τῆσ ἀντιπέρασ ὄχθησ ἀσφαλῶσ, καὶ ἀποβὰσ ἐχώρει πρὸσ; (Plutarch, De fortuna Romanorum, section 12 9:1)
- ταῦτα πολλάκισ ἀνασκοποῦντι τῷ Κλαύσῳ βέλτιστα τῶν ἀναγκαίων ἐφαίνετο, καί τοὺσ φίλουσ συμπαρακαλῶν, ἐκείνων τε πολλοὺσ ὁμοίωσ συναναπειθ όντων, πεντακισχιλίουσ οἴκουσ ἀναστήσασ μετὰ παίδων καί γυναικῶν, ὅπερ ἦν ἐν Σαβίνοισ ἀθόρυβον μάλιστα καί βίου πρᾴου καί καθεστῶτοσ οἰκεῖον, εἰσ Ῥώμην ἦγε, προειδότοσ τοῦ Ποπλικόλα καί δεχομένου φιλοφρόνωσ καί προθύμωσ ἐπὶ πᾶσι δικαίοισ. (Plutarch, Publicola, chapter 21 5:1)
- ἐοίκε δὲ καὶ τῆσ Ὀλυμπιακῆσ ἐκεχειρίασ ἡ ἐπίνοια πρᾴου καὶ πρὸσ εἰρήνην οἰκείωσ ἔχοντοσ ἀνδρὸσ εἶναι, καίτοι φασί τινεσ, ὡσ Ἕρμιπποσ μνημονεύει, τὸν Λυκοῦργον οὐ προσέχειν οὐδὲ κοινωνεῖν ἐν ἀρχῇ τοῖσ περὶ τὸν Ἴφιτον, ἀλλὰ τυγχάνειν ἄλλωσ ἐπιδημοῦντα καὶ θεώμενον ἀκοῦσαι δὲ φωνὴν ὥσπερ ἀνθρώπου τινὸσ ἐξόπισθεν ἐπιτιμῶντοσ αὐτῷ καὶ θαυμάζοντοσ ὅτι τοὺσ πολίτασ οὐ προτρέπεται κοινωνεῖν τῆσ πανηγύρεωσ· (Plutarch, Lycurgus, chapter 23 2:1)
- τοῦ ἀνδρείου ἔργα ποιεῖν, οἱο͂ν μὴ λείπειν τὴν τάξιν μηδὲ φεύγειν μηδὲ ῥιπτεῖν τὰ ὅπλα, καὶ τὰ τοῦ σώφρονοσ, οἱο͂ν μὴ μοιχεύειν μηδ’ ὑβρίζειν, καὶ τὰ τοῦ πράου, οἱο͂ν μὴ τύπτειν μηδὲ κακηγορεῖν, ὁμοίωσ δὲ καὶ κατὰ τὰσ ἄλλασ ἀρετὰσ καὶ μοχθηρίασ τὰ μὲν κελεύων τὰ δ’ ἀπαγορεύων, ὀρθῶσ μὲν ὁ κείμενοσ ὀρθῶσ, χεῖρον δ’ ὁ ἀπεσχεδιασμένοσ. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 5 14:1)
