Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

παύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: παύω παύσω ἔπαυσα πέπαυκα πέπαυμαι ἐπαύσθην

Structure: παύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to make to cease, (with accusative) to bring to an end, check
  2. (mostly of things) to make an end of, stop, abate

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παύω παύεις παύει
Dual παύετον παύετον
Plural παύομεν παύετε παύουσιν*
SubjunctiveSingular παύω παύῃς παύῃ
Dual παύητον παύητον
Plural παύωμεν παύητε παύωσιν*
OptativeSingular παύοιμι παύοις παύοι
Dual παύοιτον παυοίτην
Plural παύοιμεν παύοιτε παύοιεν
ImperativeSingular παύε παυέτω
Dual παύετον παυέτων
Plural παύετε παυόντων, παυέτωσαν
Infinitive παύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
παυων παυοντος παυουσα παυουσης παυον παυοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παύομαι παύει, παύῃ παύεται
Dual παύεσθον παύεσθον
Plural παυόμεθα παύεσθε παύονται
SubjunctiveSingular παύωμαι παύῃ παύηται
Dual παύησθον παύησθον
Plural παυώμεθα παύησθε παύωνται
OptativeSingular παυοίμην παύοιο παύοιτο
Dual παύοισθον παυοίσθην
Plural παυοίμεθα παύοισθε παύοιντο
ImperativeSingular παύου παυέσθω
Dual παύεσθον παυέσθων
Plural παύεσθε παυέσθων, παυέσθωσαν
Infinitive παύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
παυομενος παυομενου παυομενη παυομενης παυομενον παυομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παύσω παύσεις παύσει
Dual παύσετον παύσετον
Plural παύσομεν παύσετε παύσουσιν*
OptativeSingular παύσοιμι παύσοις παύσοι
Dual παύσοιτον παυσοίτην
Plural παύσοιμεν παύσοιτε παύσοιεν
Infinitive παύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
παυσων παυσοντος παυσουσα παυσουσης παυσον παυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παύσομαι παύσει, παύσῃ παύσεται
Dual παύσεσθον παύσεσθον
Plural παυσόμεθα παύσεσθε παύσονται
OptativeSingular παυσοίμην παύσοιο παύσοιτο
Dual παύσοισθον παυσοίσθην
Plural παυσοίμεθα παύσοισθε παύσοιντο
Infinitive παύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
παυσομενος παυσομενου παυσομενη παυσομενης παυσομενον παυσομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular παυσθήσομαι παυσθήσῃ παυσθήσεται
Dual παυσθήσεσθον παυσθήσεσθον
Plural παυσθησόμεθα παυσθήσεσθε παυσθήσονται
OptativeSingular παυσθησοίμην παυσθήσοιο παυσθήσοιτο
Dual παυσθήσοισθον παυσθησοίσθην
Plural παυσθησοίμεθα παυσθήσοισθε παυσθήσοιντο
Infinitive παυσθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
παυσθησομενος παυσθησομενου παυσθησομενη παυσθησομενης παυσθησομενον παυσθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓παυον έ̓παυες έ̓παυεν*
Dual ἐπαύετον ἐπαυέτην
Plural ἐπαύομεν ἐπαύετε έ̓παυον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπαυόμην ἐπαύου ἐπαύετο
Dual ἐπαύεσθον ἐπαυέσθην
Plural ἐπαυόμεθα ἐπαύεσθε ἐπαύοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓παυσα έ̓παυσας έ̓παυσεν*
Dual ἐπαύσατον ἐπαυσάτην
Plural ἐπαύσαμεν ἐπαύσατε έ̓παυσαν
SubjunctiveSingular παύσω παύσῃς παύσῃ
Dual παύσητον παύσητον
Plural παύσωμεν παύσητε παύσωσιν*
OptativeSingular παύσαιμι παύσαις παύσαι
Dual παύσαιτον παυσαίτην
Plural παύσαιμεν παύσαιτε παύσαιεν
ImperativeSingular παύσον παυσάτω
Dual παύσατον παυσάτων
Plural παύσατε παυσάντων
Infinitive παύσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
παυσᾱς παυσαντος παυσᾱσα παυσᾱσης παυσαν παυσαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπαυσάμην ἐπαύσω ἐπαύσατο
Dual ἐπαύσασθον ἐπαυσάσθην
Plural ἐπαυσάμεθα ἐπαύσασθε ἐπαύσαντο
SubjunctiveSingular παύσωμαι παύσῃ παύσηται
Dual παύσησθον παύσησθον
Plural παυσώμεθα παύσησθε παύσωνται
OptativeSingular παυσαίμην παύσαιο παύσαιτο
Dual παύσαισθον παυσαίσθην
Plural παυσαίμεθα παύσαισθε παύσαιντο
ImperativeSingular παύσαι παυσάσθω
Dual παύσασθον παυσάσθων
Plural παύσασθε παυσάσθων
Infinitive παύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
παυσαμενος παυσαμενου παυσαμενη παυσαμενης παυσαμενον παυσαμενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπαύσθην ἐπαύσθης ἐπαύσθη
Dual ἐπαύσθητον ἐπαυσθήτην
Plural ἐπαύσθημεν ἐπαύσθητε ἐπαύσθησαν
SubjunctiveSingular παύσθω παύσθῃς παύσθῃ
Dual παύσθητον παύσθητον
Plural παύσθωμεν παύσθητε παύσθωσιν*
OptativeSingular παυσθείην παυσθείης παυσθείη
Dual παυσθείητον παυσθειήτην
Plural παυσθείημεν παυσθείητε παυσθείησαν
ImperativeSingular παύσθητι παυσθήτω
Dual παύσθητον παυσθήτων
Plural παύσθητε παυσθέντων
Infinitive παυσθῆναι
Participle MasculineFeminineNeuter
παυσθεις παυσθεντος παυσθεισα παυσθεισης παυσθεν παυσθεντος

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πέπαυκα πέπαυκας πέπαυκεν*
Dual πεπαύκατον πεπαύκατον
Plural πεπαύκαμεν πεπαύκατε πεπαύκᾱσιν*
SubjunctiveSingular πεπαύκω πεπαύκῃς πεπαύκῃ
Dual πεπαύκητον πεπαύκητον
Plural πεπαύκωμεν πεπαύκητε πεπαύκωσιν*
OptativeSingular πεπαύκοιμι πεπαύκοις πεπαύκοι
Dual πεπαύκοιτον πεπαυκοίτην
Plural πεπαύκοιμεν πεπαύκοιτε πεπαύκοιεν
ImperativeSingular πέπαυκε πεπαυκέτω
Dual πεπαύκετον πεπαυκέτων
Plural πεπαύκετε πεπαυκόντων
Infinitive πεπαυκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεπαυκως πεπαυκοντος πεπαυκυῑα πεπαυκυῑᾱς πεπαυκον πεπαυκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular πέπαυμαι πέπαυσαι πέπαυται
Dual πέπαυσθον πέπαυσθον
Plural πεπαύμεθα πέπαυσθε πέπαυνται
ImperativeSingular πέπαυσο πεπαύσθω
Dual πέπαυσθον πεπαύσθων
Plural πέπαυσθε πεπαύσθων
Infinitive πέπαυσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
πεπαυμενος πεπαυμενου πεπαυμενη πεπαυμενης πεπαυμενον πεπαυμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to make an end of

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION