Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαιστόω

ο-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαιστόω διαιστώσω διηί̈στωσα

Structure: δι (Prefix) + ἀιστό (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to make an end of

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίστω διαίστοις διαίστοι
Dual διαίστουτον διαίστουτον
Plural διαίστουμεν διαίστουτε διαίστουσιν*
SubjunctiveSingular διαίστω διαίστοις διαίστοι
Dual διαίστωτον διαίστωτον
Plural διαίστωμεν διαίστωτε διαίστωσιν*
OptativeSingular διαίστοιμι διαίστοις διαίστοι
Dual διαίστοιτον διαιστοίτην
Plural διαίστοιμεν διαίστοιτε διαίστοιεν
ImperativeSingular διαῖστου διαιστοῦτω
Dual διαίστουτον διαιστοῦτων
Plural διαίστουτε διαιστοῦντων, διαιστοῦτωσαν
Infinitive διαίστουν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιστων διαιστουντος διαιστουσα διαιστουσης διαιστουν διαιστουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίστουμαι διαίστοι διαίστουται
Dual διαίστουσθον διαίστουσθον
Plural διαιστοῦμεθα διαίστουσθε διαίστουνται
SubjunctiveSingular διαίστωμαι διαίστοι διαίστωται
Dual διαίστωσθον διαίστωσθον
Plural διαιστώμεθα διαίστωσθε διαίστωνται
OptativeSingular διαιστοίμην διαίστοιο διαίστοιτο
Dual διαίστοισθον διαιστοίσθην
Plural διαιστοίμεθα διαίστοισθε διαίστοιντο
ImperativeSingular διαίστου διαιστοῦσθω
Dual διαίστουσθον διαιστοῦσθων
Plural διαίστουσθε διαιστοῦσθων, διαιστοῦσθωσαν
Infinitive διαίστουσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιστουμενος διαιστουμενου διαιστουμενη διαιστουμενης διαιστουμενον διαιστουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίστωσω διαίστωσεις διαίστωσει
Dual διαίστωσετον διαίστωσετον
Plural διαίστωσομεν διαίστωσετε διαίστωσουσιν*
OptativeSingular διαίστωσοιμι διαίστωσοις διαίστωσοι
Dual διαίστωσοιτον διαιστῶσοιτην
Plural διαίστωσοιμεν διαίστωσοιτε διαίστωσοιεν
Infinitive διαίστωσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιστωσων διαιστωσοντος διαιστωσουσα διαιστωσουσης διαιστωσον διαιστωσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαίστωσομαι διαίστωσει, διαίστωσῃ διαίστωσεται
Dual διαίστωσεσθον διαίστωσεσθον
Plural διαιστῶσομεθα διαίστωσεσθε διαίστωσονται
OptativeSingular διαιστῶσοιμην διαίστωσοιο διαίστωσοιτο
Dual διαίστωσοισθον διαιστῶσοισθην
Plural διαιστῶσοιμεθα διαίστωσοισθε διαίστωσοιντο
Infinitive διαίστωσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιστωσομενος διαιστωσομενου διαιστωσομενη διαιστωσομενης διαιστωσομενον διαιστωσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διήιστουν διήιστους διήιστουν*
Dual διηῖστουτον διηίστουτην
Plural διηῖστουμεν διηῖστουτε διήιστουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διηίστουμην διηῖστου διηῖστουτο
Dual διηῖστουσθον διηίστουσθην
Plural διηίστουμεθα διηῖστουσθε διηῖστουντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διήιστωσα διήιστωσας διήιστωσεν*
Dual διηῖστωσατον διηίστωσατην
Plural διηῖστωσαμεν διηῖστωσατε διήιστωσαν
SubjunctiveSingular διαίστωσω διαίστωσῃς διαίστωσῃ
Dual διαίστωσητον διαίστωσητον
Plural διαίστωσωμεν διαίστωσητε διαίστωσωσιν*
OptativeSingular διαίστωσαιμι διαίστωσαις διαίστωσαι
Dual διαίστωσαιτον διαιστῶσαιτην
Plural διαίστωσαιμεν διαίστωσαιτε διαίστωσαιεν
ImperativeSingular διαῖστωσον διαίστωσατω
Dual διαίστωσατον διαιστῶσατων
Plural διαίστωσατε διαιστῶσαντων
Infinitive διαίστωσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιστωσᾱς διαιστωσαντος διαιστωσᾱσα διαιστωσᾱσης διαιστωσαν διαιστωσαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διηίστωσαμην διηῖστωσω διηῖστωσατο
Dual διηῖστωσασθον διηίστωσασθην
Plural διηίστωσαμεθα διηῖστωσασθε διηῖστωσαντο
SubjunctiveSingular διαίστωσωμαι διαίστωσῃ διαίστωσηται
Dual διαίστωσησθον διαίστωσησθον
Plural διαιστώσωμεθα διαίστωσησθε διαίστωσωνται
OptativeSingular διαιστῶσαιμην διαίστωσαιο διαίστωσαιτο
Dual διαίστωσαισθον διαιστῶσαισθην
Plural διαιστῶσαιμεθα διαίστωσαισθε διαίστωσαιντο
ImperativeSingular διαῖστωσαι διαίστωσασθω
Dual διαίστωσασθον διαιστῶσασθων
Plural διαίστωσασθε διαιστῶσασθων
Infinitive διαίστωσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαιστωσαμενος διαιστωσαμενου διαιστωσαμενη διαιστωσαμενης διαιστωσαμενον διαιστωσαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to make an end of

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION