Ancient Greek Dictionary

  - Greek-English Dictionary
Ancient Greek Dictionary  - Greek-English Dictionary  - Korean-Greek Dictionary  - Dictionary Indices
Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαπαύω?

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration: diapauō

Principal Part: διαπαύω διαπαύσω

Structure: δια (Prefix) + παύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to make to cease, to rest between times, pause, to cease to exist

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπαύω διαπαύεις διαπαύει
Dual διαπαύετον διαπαύετον
Plural διαπαύομεν διαπαύετε διαπαύουσι(ν)
SubjunctiveSingular διαπαύω διαπαύῃς διαπαύῃ
Dual διαπαύητον διαπαύητον
Plural διαπαύωμεν διαπαύητε διαπαύωσι(ν)
OptativeSingular διαπαύοιμι διαπαύοις διαπαύοι
Dual διαπαύοιτον διαπαυοίτην
Plural διαπαύοιμεν διαπαύοιτε διαπαύοιεν
ImperativeSingular διαπαύε διαπαυέτω
Dual διαπαύετον διαπαυέτων
Plural διαπαύετε διαπαυόντων, διαπαυέτωσαν
Infinitive διαπαύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπαυων διαπαυοντος διαπαυουσα διαπαυουσης διαπαυον διαπαυοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπαύομαι διαπαύει, διαπαύῃ διαπαύεται
Dual διαπαύεσθον διαπαύεσθον
Plural διαπαυόμεθα διαπαύεσθε διαπαύονται
SubjunctiveSingular διαπαύωμαι διαπαύῃ διαπαύηται
Dual διαπαύησθον διαπαύησθον
Plural διαπαυώμεθα διαπαύησθε διαπαύωνται
OptativeSingular διαπαυοίμην διαπαύοιο διαπαύοιτο
Dual διαπαύοισθον διαπαυοίσθην
Plural διαπαυοίμεθα διαπαύοισθε διαπαύοιντο
ImperativeSingular διαπαύου διαπαυέσθω
Dual διαπαύεσθον διαπαυέσθων
Plural διαπαύεσθε διαπαυέσθων, διαπαυέσθωσαν
Infinitive διαπαύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπαυομενος διαπαυομενου διαπαυομενη διαπαυομενης διαπαυομενον διαπαυομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπαύσω διαπαύσεις διαπαύσει
Dual διαπαύσετον διαπαύσετον
Plural διαπαύσομεν διαπαύσετε διαπαύσουσι(ν)
OptativeSingular διαπαύσοιμι διαπαύσοις διαπαύσοι
Dual διαπαύσοιτον διαπαυσοίτην
Plural διαπαύσοιμεν διαπαύσοιτε διαπαύσοιεν
Infinitive διαπαύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπαυσων διαπαυσοντος διαπαυσουσα διαπαυσουσης διαπαυσον διαπαυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπαύσομαι διαπαύσει, διαπαύσῃ διαπαύσεται
Dual διαπαύσεσθον διαπαύσεσθον
Plural διαπαυσόμεθα διαπαύσεσθε διαπαύσονται
OptativeSingular διαπαυσοίμην διαπαύσοιο διαπαύσοιτο
Dual διαπαύσοισθον διαπαυσοίσθην
Plural διαπαυσοίμεθα διαπαύσοισθε διαπαύσοιντο
Infinitive διαπαύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπαυσομενος διαπαυσομενου διαπαυσομενη διαπαυσομενης διαπαυσομενον διαπαυσομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διέπαυον διέπαυες διέπαυε(ν)
Dual διεπαύετον διεπαυέτην
Plural διεπαύομεν διεπαύετε διέπαυον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεπαυόμην διεπαύου διεπαύετο
Dual διεπαύεσθον διεπαυέσθην
Plural διεπαυόμεθα διεπαύεσθε διεπαύοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἐλεήσας δὲ ὁ Ζεὺς ἄλλην μηχανὴν πορίζεται, καὶ μετατίθησιν αὐτῶν τὰ αἰδοῖα εἰς τὸ πρόσθεν - τέως γὰρ καὶ ταῦτα ἐκτὸς εἶχον, καὶ ἐγέννων καὶ ἔτικτον οὐκ εἰς ἀλλήλους ἀλλ εἰς γῆν, ὥσπερ οἱ τέττιγες - μετέθηκέ τε οὖν οὕτω αὐτῶν εἰς τὸ πρόσθεν καὶ διὰ τούτων τὴν γένεσιν ἐν ἀλλήλοις ἐποίησεν, διὰ τοῦ ἄρρενος ἐν τῷ θήλει, τῶνδε ἕνεκα, ἵνα ἐν τῇ συμπλοκῇ ἅμα μὲν εἰ ἀνὴρ γυναικὶ ἐντύχοι, γεννῷεν καὶ γίγνοιτο τὸ γένος, ἅμα δ εἰ καὶ ἄρρην ἄρρενι, πλησμονὴ γοῦν γίγνοιτο τῆς συνουσίας καὶ διαπαύοιντο καὶ ἐπὶ τὰ ἔργα τρέποιντο καὶ τοῦ ἄλλου βίου ἐπιμελοῖντο. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 158:2)

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION