뜻

1. utterly bad, all-unlucky, most noxious
2. utterly bad, most evil or wicked

예문

• παγκάκωσ ἡ κακία διατίθησι πάντασ ἀνθρώπουσ, αὐτοτελήσ τισ οὖσα τῆσ κακοδαιμονίασ δημιουργόσ· (Plutarch, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 21)

  (플루타르코스, An vitiositas ad infelicitatem sufficia, section 21)

• ἐνταῦθα δὴ τῶν βαρβάρων τινὲσ μάγοι ὁρῶντεσ αὐτὸν παγκάκωσ διακείμενον ἔπεισαν ὡσ ἄξουσι τὴν ψυχὴν ἄνω τὴν Πυθιονίκησ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 68 2:3)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 68 2:3)

• οὐδὲν γὰρ ἤρκει τόξα, πᾶσ δ’ ἀπώλλυτο στρατὸσ δαμασθεὶσ ναί̈οισιν ἐμβολαῖσ ἰύζ’ ἄποτμον Πέρσαισ δυσαιανῆ βοὰν δᾴοισ, ὡσ πάντα παγκάκωσ ἔφθισαν· (Aeschylus, Persians, choral, antistrophe 2 1:1)

  (아이스킬로스, 페르시아인들, choral, antistrophe 2 1:1)

• ἦ τἂν πανώλεισ παγκάκωσ τ’ ὀλοίατο. (Aeschylus, Seven Against Thebes, choral, antistrophe 2 1:12)

  (아이스킬로스, 테바이를 공격한 일곱 장수, choral, antistrophe 2 1:12)

• Αἴγισθον ἡ κρατοῦσα τοῖσ ξένοισ καλεῖν ὅπωσ τάχιστ’ ἄνωγεν, ὡσ σαφέστερον ἀνὴρ ἀπ’ ἀνδρὸσ τὴν νεάγγελτον φάτιν ἐλθὼν πύθηται τήνδε, πρὸσ μὲν οἰκέτασ θετοσκυθρωπῶν ἐντὸσ ὀμμάτων γέλων κεύθουσ’ ἐπ’ ἔργοισ διαπεπραγμένοισ καλῶσ κείνῃ, δόμοισ δὲ τοῖσδε παγκάκωσ ἔχειν, φήμησ ὕφ’ ἧσ ἤγγειλαν οἱ ξένοι τορῶσ. (Aeschylus, Libation Bearers, episode, anapests 1:5)

  (아이스킬로스, Libation Bearers, episode, anapests 1:5)

유사 형태

• πάγκακος (8)
• παγκάκως (6)
• πάγκακον (3)
• παγκάκιστε (3)
• παγκάκιστος (1)
• παγκάκιστα (1)
• παγκάκων (1)
• παγκάκιστον (1)
• παγκάκῳ (1)
• πάγκακοι (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.