Sense

1. to suppose
2. to look for a contingency; to hope, fear, expect
3. when the event rests with oneself, to purpose or will
4. to express full persuasion, either modestly or ironically
5. of an opinion or judgment, to deem, conceive, imagine

Examples

• αἱ θεαὶ δὲ τὰσ αὐτῶν δωρεὰσ οἷσ τε ἂν ἐθέλωσι καὶ ἐφ̓ ὅσον ἂν οἰώνται καλῶσ ἔχειν, μεταδιδόασιν. (Lucian, 7:1)
• πρῶτον τοίνυν ἴδοι τισ ἂν τὸν μὲν παράσιτον ἀεὶ δόξησ καταφρονοῦντα καὶ οὐδὲν αὐτῷ μέλον ὅ τι ἂν οἱ ἄνθρωποι οἰώνται περὶ αὐτοῦ, ῥήτορασ δὲ καὶ φιλοσόφουσ εὑρ́οι τισ ἂν οὐ τινάσ, ἀλλὰ πάντασ ὑπὸ τύφου καὶ δόξησ τριβέντασ, καὶ οὐ δόξησ μόνον, ἀλλὰ καὶ ὃ τούτου αἴσχιόν ἐστιν, ὑπ’ ἀργυρίου. (Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 52:2)
• καὶ οἱ μὲν ἄλλοι πάντεσ κατήγοροι, ὅταν οἰώνται δεῖν ἐν τῷ προτέρῳ λόγῳ ὑφελεῖν τῶν φευγόντων τὰσ ἀπολογίασ, τοῦτο παρακελεύονται τοῖσ δικασταῖσ, μὴ ἐθέλειν ἀκούειν τῶν ἀπολογουμένων, ἐάν τινεσ ἔξω τοῦ νόμου λέγωσιν, ἀλλ’ ἀπαντᾶν πρὸσ τὰ λεγόμενα καὶ κελεύειν τὸν νόμον ἀναγιγνώσκειν· (Hyperides, Speeches, 10:1)
• οἱ προσαγγέλλοντεσ ἑκάστοτέ σοι, ὅτι ἂν οἰώνται ἀνάλωμα εἰσαγγέλλειν, οὐκ ἐθέλουσιν προσαγγέλλειν, ὡσ δὴ ἀπεχθησόμενοι· (Plato, Epistles, Letter 13 21:2)
• ὅταν γὰρ μὴ ἔχειν οἰώνται βοήθειαν, ἀλλ’ ἤδη πλησίον ᾖ τὸ δεινόν, οὐχ ὑπομένουσιν. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 48:2)

Similar forms

• οἰόμενος (242)
• οἰόμαι (237)
• οἰόμενοι (174)
• οἰόμεθα (132)
• οἰομένων (56)
• οἰομένους (52)
• οἰόμενον (31)
• ὀί̈ομαι (20)
• οἰομένου (16)
• οἰόμαί (15)
• οἰομένῳ (15)
• οἰομένοις (15)
• ὀίομαι (13)
• οἰομένη (11)
• οἰόμεθ (7)
• οἰόμενοί (6)
• οἰόμενός (5)
• οἰόμεθά (5)
• οἰομένας (3)
• οἰόμεναι (3)
• οἰομένην (3)
• ὀιομένη (2)
• ὀϊόμενον (2)
• ὀϊόμενος (2)
• ὀϊόμεθ (2)
• οἰομένα (1)
• ὀϊόμενός (1)
• οἰόμαὶ (1)
• οἰομένω (1)
• οἰόμ (1)
• ὀιομένοις (1)
• οἰομένῃ (1)
• ὀιόμενόν (1)
• οἰόμεσθα (1)
• ὀϊομένῳ (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary