Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

εἶτα Λακεδαιμονίουσ μὲν οὐδὲν κωλύσει δι’ ὅτου ποτ’ ἂν οἰώνται τρόπου πλέον ἕξειν, τούτῳ χρῆσθαι, ἡμεῖσ δ’ εἴ τινασ τῶν ὑπαρχόντων ἰσχυροὺσ ἡ τύχη πεποίηκε, τούτουσ ἐγκαταλείψομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ δ# ὑπὲρ Θηβαίων δεύτερος 4:12)
ὁπόταν γὰρ πλείω μὲν ἕκαστοι θεραπεύειν αὐτοὺσ ἀξιῶσιν ἢ ’κεῖνοι δέονται, χρόνον δὲ τάττωσιν ὅσον χρὴ μένειν παρ’ ἑαυτοῖσ, ἀπειλοῦντεσ ὡσ, εἰ μὴ πείθοιντο, οὐκ ἀνέξοιντο, πάντα δ’ ὑπισχνῶνται καὶ ἑκοῦσι καὶ ἄκουσιν ὑπηρετήσειν, χρῆσθαι δ’ αὐτοῖσ μόνοισ ἢ μάλιστά γε προστάττωσι, κυρίουσ δὲ μὴ δεῖν οἰώνται ποιεῖν ὅ τι γιγνώσκοιεν, τί τισ εἶναι φῇ τὸ τοιοῦτον ἢ δυοῖν πραγμάτων ἀνομοίων κρᾶσιν, ἧσ οὐκ ἄρξασθαι θαυμαστότερον ἢ μὴ βουλομένουσ παύσασθαι φανεροὺσ γενέσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 17:11)
ὅταν γὰρ μὴ ἔχειν οἰώνται βοήθειαν, ἀλλ’ ἤδη πλησίον ᾖ τὸ δεινόν, οὐχ ὑπομένουσιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 48:2)
ὃ γὰρ ἐν ἀρχῇ εἴπομεν, πλεῖσται διαφοραὶ γίνονται τοῖσ φίλοισ, ὅταν μὴ ὁμοίωσ οἰώνται καὶ ὦσι φίλοι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 33:1)
οὐ γὰρ οὕτωσ ἀγανακτοῦσιν εἰργόμενοι τοῦ ἄρχειν οἱ πολλοί, ἀλλὰ καὶ χαίρουσιν ἐάν τισ ἐᾷ πρὸσ τοῖσ ἰδίοισ σχολάζειν, ὥστ’ ἐὰν οἰώνται τὰ κοινὰ κλέπτειν τοὺσ ἄρχοντασ, τότε γ’ ἀμφότερα λυπεῖ, τό τε τῶν τιμῶν μὴ μετέχειν καὶ τὸ τῶν κερδῶν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 5 172:2)
ὅταν γὰρ μὴ ἐνδέχεσθαι οἰώνται λῦσαι τὸ λεχθέν, τότε φέρειν οἰόνται τεκμήριον ὡσ δεδειγμένον καὶ πεπερασμένον·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 2 17:3)
αὐτοὶ μὲν οὖν ὅταν οἰώνται δυνατὸν εἶναι τὸ πρᾶγμα πραχθῆναι καὶ αὑτοῖσ δυνατόν, εἶτ’ ἂν λαθεῖν πράξαντεσ, ἢ μὴ λαθόντεσ μὴ δοῦναι δίκην, ἢ δοῦναι μὲν ἀλλ’ ἐλάττω τὴν ζημίαν εἶναι τοῦ κέρδουσ αὑτοῖσ ἢ ὧν κήδονται.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 12 1:3)
ἐπειδὰν γὰρ σφόδρα οἰώνται ὑπερέχειν ἐν τούτοισ ἐν οἷσ σκώπτονται, οὐ φροντίζουσιν.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 2 14:2)
καὶ ἐὰν ἀδικεῖν οἰώνται αὐτοὶ καὶ δικαίωσ πάσχειν, οὐ γίγνεται ἡ ὀργὴ πρὸσ τὸ δίκαιον·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 3 15:1)
καὶ ἐὰν μὴ αἰσθήσεσθαι οἰώνται ὅτι δι’ αὑτοὺσ καὶ ἀνθ’ ὧν ἔπαθον·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 3 16:1)
καὶ τοὺσ πεποιηκότασ εὖ φιλοῦσιν, ἢ αὐτοὺσ ἢ ὧν κήδονται, ἢ εἰ μεγάλα, ἢ εἰ προθύμωσ, ἢ εἰ ἐν τοιούτοισ καιροῖσ, καὶ αὐτῶν ἕνεκα, ἢ οὓσ ἂν οἰώνται βούλεσθαι ποιεῖν εὖ.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 4 5:1)
αὐτοὶ δ’ οὕτωσ ἔχοντεσ θαρραλέοι εἰσίν, ἂν πολλὰ κατωρθωκέναι οἰώνται καὶ μὴ πεπονθέναι, ἢ ἐὰν πολλάκισ ἐληλυθότεσ εἰσ τὰ δεινὰ καὶ διαπεφευγότεσ ὦσι·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 5 18:1)
καὶ ἂν ὑπάρχειν αὑτοῖσ οἰώνται πλείω καὶ μείζω, οἷσ ὑπερέχοντεσ φοβεροί εἰσιν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 5 20:2)
καὶ ὅταν ἐπιχειροῦντεσ ἢ μηδὲν ἂν παθεῖν μηδὲ πείσεσθαι ἢ κατορθώσειν οἰώνται.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 5 22:1)
κἂν οἰώνταί τινασ εἶναι τῶν ἐπιεικῶν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 8 7:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION