Sense

1. (with dative or accusative of person) I accuse, I blame

Examples

• ὡσ γὰρ ἐκεῖνοσ ἐμέμφετο τοῦ ταύρου τὸν δημιουργὸν θεὸν οὐ προθέντα τῶν ὀφθαλμῶν τὰ κέρατα, οὕτω δὴ καὶ αὐτὸσ ᾐτιᾶτο τῶν στεφανουμένων, ὅτι μὴ ἴσασι τὸν στεφάνου τὸν τόπον· (Lucian, Nigrinus, Nigrinou Fiaosofia 32:2)
• καὶ τὸ τὰσ ἐπιτιμήσεισ κατὰ τὴν τοῦ ἐναντίου ἀναίρεσιν ποιεῖσθαι ἦθοσ ποιεῖ, οἱο͂ν ἀκολούθου ὄντοσ εἰπεῖν τῷ [ἐπεμελεῖτο] οὐκ ἠμέλει καὶ τούσ τε ἀμελοῦντασ ἐμέμφετο ὁ δέ φησιν οὐκ ἐπῄνει, ἀλλὰ μὴν καὶ τοῦ σώματοσ αὐτόσ τε οὐκ ἠμέλει τούσ τε ἀμελοῦντασ οὐκ ἐπῄνει. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 12:1)
• ἐλθὼν οὖν πρὸσ τὸν Κράσσον ὁ βάρβαροσ ἦν δὲ καὶ πιθανὸσ εἰπεῖν Πομπήϊον μὲν ὡσ εὐεργέτην ἐπῄνει, Κράσσον δὲ, τῆσ δυνάμεωσ μακαρίσασ ἐμέμφετο τῆσ διατριβῆσ μέλλοντα καὶ παρασκευαζόμενον, ὥσπερ ὅπλων αὐτῷ δεῆσον, οὐ χειρῶν οὐδὲ ποδῶν τῶν ταχίστων ἐπ’ ἀνθρώπουσ οἳ πάλαι ζητοῦσιν ἁρπάσαντεσ τὰ τιμιώτατα τῶν χρημάτων καὶ σωμάτων εἰσ Σκύθασ ἢ Ὑρκανοὺσ ἀναπτέσθαι. (Plutarch, chapter 21 3:1)
• ὄντοσ δ’ ἐμοῦ ἐκεῖ, Θεοδότησ μεταπεμψάμενόσ με πολλὰ περὶ τῶν τότε πραχθέντων ἠγανάκτει καὶ ἐμέμφετο Διονυσίῳ· (Plato, Epistles, Letter 7 169:2)
• ἐγκαλῶν γὰρ ἡμῖν τοῖσ διαβάλλουσι τὸν Φίλιππον, καὶ ὑμῖν ἐμέμφετο ὅτι ὡρμηκότοσ αὐτοῦ εὖ ποιεῖν ὑμᾶσ καὶ προῃρημένου μάλιστα τῶν Ἑλλήνων φίλουσ κεκτῆσθαι αὐτοὶ κωλύετε, ἀποδεχόμενοι τοὺσ λόγουσ τῶν συκοφαντούντων καὶ χρήματα ἐκεῖνον αἰτούντων καὶ διαβαλλόντων· (Demosthenes, Speeches, 28:2)

Similar forms

• μέμφομαι (34)
• μεμφόμενος (32)
• μεμφόμενοι (17)
• μεμφομένη (8)
• μεμφομένων (8)
• μεμφόμενον (7)
• μεμφόμεθα (7)
• μεμφομένους (6)
• μέμφομαί (6)
• μεμφομένου (5)
• μεμφομένοις (5)
• μεμφόμενός (2)
• μεμψόμεθα (2)
• μέμφομ (2)
• μεμφομένην (2)
• μεμψομένους (2)
• μέμψομαι (2)
• μεμφομένῃ (1)
• μεμφόμεσθα (1)
• μεμψόμενος (1)
• μεμφομένῳ (1)
• μέμψομαί (1)
• μεμφόμεσθά (1)
• μεμφόμεθ (1)
• μεμψομένας (1)
• μέμψομ (1)
• μεμφόμεσθ (1)
• μεμφόμενοί (1)

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary